Wit wat je weet met het…
Witboek taoïsme
Meester Tja en
de Tao van niet-weten
Door Hans van Dam
deel 3 van de Agnosereeks.
Wit wat je weet met het…
Meester Tja en
de Tao van niet-weten
Door Hans van Dam
‘Zeg maar Tja tegen het leven.’ Toespraken en dwaalspreuken van Meester Tja in de geest van niet-weten en niet-doen geïnspireerd door de Tao Te Tjing.
Goed nieuws voor liefhebbers van papier: het Witboek taoïsme – Meester Tja en de Tao van niet-weten is nu ook te koop als boek. Met liefde en aandacht gemaakt door boekenbakkers Hans en Lucienne.
Omslag:
Titel: Witboek taoïsme
Ondertitel: Meester Tja en de Tao van niet-weten
Volledige titel: Witboek taoïsme – Meester Tja en de Tao van niet-weten
Motto: Taoïsme zonder dogma’s
Inhoud: reacties, voorwoord, inhoudsopgave, kennismaking met Meester Tja (14 artikelen), dwaalspreuken en toespraken van Meester Tja (196), nawoord (15). Bijlage: de Tao Te Tjing in de klassieke vertaling van ir. Blok.
Illustraties: 45 (zwart-wit)
Illustrator: Lucienne van Dam
Auteur: Hans van Dam
ISBN: 9789464058109
Kaft: paperback glans
Papier: crème (romandruk)
Aantal pagina’s: 374
Formaat: 155 x 235 mm
Boekdikte: 34 mm
Gewicht: 634 gram
Prijs: € 23,50
Uitgever: Brave New Books
Deel 3 van de Agnosereeks
2014: Eerste online editie op NietWeten.nl.
2018: Tweede online editie op NietWeten.nl.
20 september 2018 - 5 juli 2019: Tweede online editie als serie in het Boeddhistisch Dagblad.
September 2020: Selectie van toespraken van Meester Tja gecombineerd met natuurfoto’s op de website van natuurfotograaf Jacob Kaptein en op Expo Keerpunt in Amersfoort: Meester Tja meets Jacob Kaptein.
Oktober 2020: derde online editie op NietWeten.nl.
November 2020: paperback op basis van de derde online editie
Januari 2021: opname in de collectie van de Koninklijke Bibliotheek.
‘Woorden van water, altijd fris.’
‘Een eigenzinnige en eigentijdse benadering van het taoïsme en van de Tao Te Tjing.’
‘Wie krijgt er oog voor zijn blinde vlek? Wie dit boek leest!’
‘Wijze woorden over dwaasheid, machtige teksten over machteloosheid.’
‘Hans van Dam weet als geen ander de tegenstrijdigheden van het menselijk bestaan tot uitdrukking te brengen, wat toch de essentie is van yin-yang.’
‘Prachtig geïllustreerd, met zowat veertig variaties op het yinyangsymbool.’
‘Met hoeveel plezier heb ik de teksten van meester Tja gelezen op de website van het boeddhistisch dagblad! Ik geloof dat ze mij mijn leven lang zullen bijblijven!’
‘Meester Tja is een harde afleermeester die geen blad voor de mond neemt.’
‘Alleen het verhaal van de boer en zijn paard maakt dit boek al de moeite waard.’
‘Begrijpelijke teksten over het onbegrijpelijke.’
‘Zeg maar Ja tegen Meester Tja!’
‘Als je van niet-weten houdt moet je dit boek lezen en als je van taoïsme houdt moet je dit boek lezen en als je van beide houdt helemaal.’
‘Taoïsme als tjaïsme. De Tao van gelatenheid.’
‘Niet-weten! Niet-doen! Wel lezen!’
‘Meester Tja is nu mijn beste vriend.’
De Grote Tao als het Grote Tja
De Tao Te Tjing is een van de meest vertaalde werken uit het Chinees. Velen hebben er hun tanden en hersenen op stukgebeten en lopen nu rond met een kunstgebit en een koortskop, hoor ze eens ijlen.
De chantraditie zou duizend jaar later heel wat koans in dezelfde geest ophoesten* maar de Tao Te Tjing is de grootste raadseltekst van allemaal, een vijfsterrencryptogram, oplossing niet bijgesloten.
* Denk aan de Linji Lu en de Poortloze Poort.
Hoewel er veel niet-weten zit in het taoïsme en veel taoïsme in niet-weten, zijn er ook verschillen. Zo heeft het kosmologische idee van de Tao als een onkenbaar, absoluut, eeuwigdurend, onveranderlijk, vormloos, sturend principe, in een radicaal niet-weten geen tegenhanger.
Ook het idee van Te als de hoogste deugd of de hoogste wijsheid of de hoogste leidraad vindt in een radicaal niet-weten geen weerklank.
Een opvallende overeenkomst tussen het taoïsme en niet-weten is het idee, of liever de praktijk, van niet-doen, dat wil zeggen, doen zonder opzet, spontaan, ongeforceerd, als vanzelf: wuwei.
Het niet-doen van een agnost is alleen niet geworteld in de Grote Tao maar in het Grote Tja, wuzhi. Het is een natuurlijk uitvloeisel van niet-weten.
Misschien leiden meerdere wegen naar niet-doen, niet-spreken, niet-geloven, niet-denken, niet-willen enzovoort maar bij niet-weten krijg je het allemaal gratis en voor niks. Of je wil of niet.
Niet-weten krijg je ook gratis en voor niks, maar waar? Niet bij mij, ik kan het je niet geven. Niets of niemand kan het je geven, geen enkele traditie, geen enkele leraar, geen enkele praktijk, geen enkel boek, niet dat ik weet. Behalve het leven zelf.
Geven kan je het ook niet noemen. Het leven ontneemt je, soms met engelengeduld en soms met bruut geweld, al je illusies, de een na de ander, jaar in jaar uit zolang de voorraad strekt. Plannetjes, dromen, idealen, theorietjes, aannames, uitgangspunten, motto’s, verwachtingen, begrippen, oordelen, zekerheden – de hele mikmak.
Dat gaat door tot je het leven laat of je denken ziet. Je gedachten doorziet. Geen enkel woord meer op zijn woord gelooft, deze woorden ook niet.
Ineens is het er dan, ineens heb je het of ineens heb je het niet meer of ineens heb je het nooit gehad of hoe zeg je dat, zó niet.
Dus als je wil weten wat je ervoor moet doen of bij wie je moet wezen of wat je moet lezen om tot niet-weten te komen zeg ik: schiet mij maar lek. Wie heeft er oog voor zijn blinde vlek behalve een enkele gek?
We vragen het Meester Tja.
Er was eens een boer die zo knap was dat hij ondanks zijn nederige komaf het mooiste meisje van het dorp kon huwen.
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Er kwamen geen kinderen en het mooiste meisje van het dorp verliet hem voor een ander. Niemand wilde meer met hem trouwen behalve het lelijkste meisje van het dorp.
De buren zeiden: ‘Wat een pech’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Het lelijkste meisje van het dorp was misschien niet om aan te zien maar ze was vruchtbaar als een zeug en het echtpaar werd gezegend met negen kinderen.
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Acht van de negen kinderen waren meisjes voor wie het werk op de boerderij te zwaar bleek en die bij het uithuwelijken elk een bruidsschat behoefden.
De buren zeiden: ‘Wat een pech’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Gelukkig hadden de dochters gouden keeltjes en van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat zongen ze het hoogste lied.
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Toen de prins van hen hoorde ontbood hij het achttal aan het hof. Hij genoot zo van hun gezang dat hij ze meteen opnam in zijn harem. Van de dochters werd nooit meer iets vernomen en hun moeder stierf van verdriet.
De buren zeiden: ‘Wat een pech’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Telkens wanneer de dochters voor hem zongen voelde de prins zich schuldig. Om zijn geweten te sussen schonk hij de boer in het geheim zijn mooiste merrie om mee te ploegen en te pronken.
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Dankzij het paard kon de boer meer land bewerken dan vroeger maar op een dag was het dier verdwenen en stond hij er alleen voor met meer werk dan hij aankon.
De buren zeiden: ‘Wat een pech’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Een week later keerde het prinselijke paard hinnikend uit de heuvels terug met aan haar zijde een schitterende wilde hengst.
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Om het te temmen besteeg zijn zoon het vurige dier maar voor hij goed en wel zat werd hij al afgeworpen en brak daarbij zijn been.
De buren zeiden: ‘Wat een pech’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Kort daarop kwamen officieren van de krijgsmacht langs om alle oudste zonen in te lijven maar vanwege zijn been mocht de jongen thuisblijven.
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Nog geen week later keerden de ronselaars terug en rekruteerden de boer zelf omdat de koning had bepaald dat ieder gezin ten minste één man moest afstaan.
De buren zeiden: ‘Wat een pech’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
De boer was handiger met de ploeg dan met de speer maar hij bleek over strategisch inzicht te beschikken en werd algauw gepromoveerd tot krijgsheer.
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de boer zei enkel: ‘Tja.’
Terwijl hij zijn troepen leidde werd de boer door een vijandelijke pijl in zijn keel getroffen en liet rochelend het leven.
De buren zeiden: ‘Wat een pech’, de zoon zei enkel: ‘Tja.’
De dorpelingen hadden medelijden met de jongen, die daardoor, hoewel hij lang niet zo knap was als zijn vader, ieder meisje kon krijgen dat hij wilde.
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de zoon zei enkel: ‘Tja.’
Hij legde het aan met de mooiste boerendochters, maar hoe gewillig ze ook waren, hij voelde niets. Zo kwam hij erachter dat hij niet op vrouwen viel.
De buren zeiden: ‘Wat een pech’, de zoon zei enkel: ‘Tja.’
Omdat mensen in oorlogstijd behoefte hebben aan geestelijke leiding vatte de koning het plan op om in de regio een klooster te stichten dat vredesgezinde mannen uit alle windstreken zou aantrekken.
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de zoon zei enkel: ‘Tja.’
Vanwege de centrale ligging en de eigen bron was zijn boerderij bijzonder geschikt voor het nieuwe klooster en het land werd met alles erop en eraan onteigend.
De buren zeiden: ‘Wat een pech’, de zoon zei enkel: ‘Tja.’
Om aan de kost te komen werkte de jongen mee aan de bouw van de abdij. Hij kon het zo goed vinden met de abt dat deze hem verzocht in te treden, waaraan hij graag gehoor gaf.
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de broeder enkel: ‘Tja.’
Het was in dit klooster dat de monnik faam verwierf vanwege zijn rust en eenvoud, en het was hier dat hij de naam kreeg waaronder wij hem nu nog kennen:
Meester Tja.
Lees ook: leven in de paradox.
Bovenstaand verhaal is gebaseerd op het Chinese verhaal Hoe Sai Weng zijn paard verloor.
Het oorspronkelijke verhaal is een stuk korter. Het begint ermee dat de boer, Sai Weng, zijn paard verliest (pech), waarna het dier terugkeert in het gezelschap van twee wilde paarden (geluk), waarop de zoon tijdens het temmen van het paard valt en zijn been breekt (pech), waardoor hij aan de dienstplicht ontsnapt (geluk).
Aan deze viervoudige wending van het lot, die de boer ondergaat zonder zijn evenwicht te verliezen, heb ik zestien getijden toegevoegd, de helft ervoor, de helft erna, waarmee het totaal op twintig komt.
Om het mezelf makkelijk te maken heb ik het verhaal verplaatst van het oude China naar een denkbeeldige plek zonder anatopismen in een denkbeeldige tijd zonder anachronismen.
De lotgevallen van Sai Weng zijn in China spreekwoordelijk geworden. Heb je pech dan zeg je 塞翁失馬 (sài wēng shī mǎ): ‘De oude man verloor zijn paard.’ Wil je iemand een hart onder de riem steken, dan voeg je eraan toe: 焉知非福 (yān zhī fēi fú): ‘Maar het kwam toch nog goed.’
De herkomst van Hoe Sai Weng zijn paard verloor is onzeker maar het is een populair verhaaltje dat talloze malen verteld en in vele talen vertaald is.
De manier waarop de boer uiting geeft aan zijn gelatenheid varieert van versie tot versie. Zelf had ik de boer en zijn zoon liever ‘och’ laten zeggen, dat past beter bij ‘bof’, vind ik:
De buren zeiden: ‘Wat een bof’, de zoon zei enkel: ‘Och.’
Ik heb Meester Tja voorgesteld zijn naam te veranderen in Meester Och maar daar voelde hij niets voor.
‘Als u overal Tja tegen zegt,’ vroeg ik, ‘waarom dan niet tegen een nieuwe naam?’
‘Tja staat tussen ja en nee’ antwoordde Meester Tja, ‘maar och hangt tussen ach en wee’.
Tja, geen speld tussen te krijgen.
Het personage op het voorplat van het Witboek taoïsme – Meester Tja en de Tao van niet-weten, heet, hoe kan het anders, Meester Tja. Ondanks zijn Hollandse naam ziet hij eruit als een Chinees en ook dat is geen toeval.
De woorden van Meester Tja, waarvan dit boek overstroomt, zijn geïnspireerd door een klassieker uit de wereldliteratuur, de Tao Te Tjing, ook wel de Daodejing of de Laozi geheten. De Tao Te Tjing is het oerboek van het taoïsme en werd eeuwen voor onze jaartelling geschreven in China door een Chinees in het Chinees.
Ware woorden zijn niet mooi, heet het in dat boek, en inderdaad, fraai is anders. Ook de woorden van Meester Tja zijn niet mooi, vindt hij zelf.
Wat niet bewijst dat ze waar zijn, voegt hij er eerlijk aan toe, want Meester Tja zegt altijd waar het op staat.
Laten we er geen doekjes om winden, Meester Tja weet het allemaal niet meer. Eerlijk gezegd heeft hij het nooit geweten maar wilde hij dat nooit weten.
Nu wel, eindelijk, en daarin heeft hij tot zijn verbijstering meer verlichting gevonden dan in alle wijsheid bij elkaar. Zijn geest is leger, zijn leven eenvoudiger, zijn gemoed luchtiger.
Wie niet weet staat in zijn hemd maar de kleding die de gemoedstoestand van Meester Tja naar zijn eigen oordeel het beste uitdrukt is het adamskostuum. Om het met Hans Christian Andersen te zeggen: de keizer heeft geen kleren.
De keizer heeft ook geen rijk, zelfs niet in zijn geest, maar dat kan je in de afbeelding niet zien, daarvoor zou je röntgenogen moeten hebben. Of je zou zijn schedel moeten lichten, wat niet kan omdat Meester Tja een hoedje op heeft.
Een keizer zonder rijk is een keizer van niks.
Een keizer zonder kleren is een keizer van niks.
Een keizer zonder kennis is een keizer van niks.
Een keizer zonder rijk, kleren of kennis is drie keer niks, maar om hem nou steeds de Keizer van Drie Keer Niks of de Keizer van Niks of Keizer Niks te noemen is ook zo onaardig.
Gun die man z’n titel, al is het met een knipoog – Meester Tja.
Lichamelijk is Meester Tja een beetje een schlemiel. Geen toonbeeld van bovenmenselijke kracht en viriliteit à la Michelangelo maar een toonbeeld van kwetsbaarheid en innerlijke kleinheid zoals wijzelf, al komen we daar niet graag voor uit.
Niets aan Meester Tja is echt uitgesproken. Hij is van alles wat, nu eens dit, dan weer dat, je weet maar nooit.
Zo is zijn geslacht onbepaald, een beetje mannelijk, een beetje vrouwelijk, hermafrodiet, aseksueel misschien, vlees noch vis, poep noch pis – nietszeggend.
Niets zeggen is des Meesters metier en dit is één manier om dat uit te beelden, al bevindt het spraakorgaan waarvoor het geslachtsorgaan als pars pro toto fungeert zich wat hoger in het lichaam, in de keel en in het brein om precies te zijn, waar het zich onophoudelijk roert en niet slechts bij vlagen.
Meester Tja kan kletsen als een kous maar het meest sprekende aan hem is toch zijn lichaamstaal.
Zo haalt hij vaak zijn schouders op om aan te geven dat hij het ook niet weet. Of hij draait zijn onderarmen uit om te laten zien dat hij met lege handen staat. Of hij schiet in de lach omdat iets te gek voor woorden en gebaren is, en wat is dat nou niet.
Ja, ik bedoel nee, Meester Tja heeft geen idee. Of hij heeft te veel ideeën waaruit hij niet kan kiezen, wat op hetzelfde neerkomt.
Sinds hij dat in het snotje heeft zegt hij maar wat en doet hij maar wat. Net als daarvoor maar nu heeft hij het door en heeft hij er vrede mee.
Onder ogen zien dat je maar wat zegt en daar vrede mee hebben heet niet-weten.
Onder ogen zien dat je maar wat doet en daar vrede mee hebben heet niet-doen.
Niet-weten en niet-doen zijn de pijlers van het taoïsme, het hart en de nieren van Meester Tja.
Om zijn weteloosheid uit te drukken heeft Meester Tja een blinddoek voor. Die blinddoek geeft aan dat niet-weten geen vermogen is maar onvermogen. Geen kracht maar zwakte. Geen wijsheid maar dwaasheid. Geen winst maar verlies.
Meester Tja is niet verlicht, hij is verduisterd. Niet het licht heeft hij gezien maar de duisternis die ons thuis is.
Om aan te geven dat Meester Tja heel goed ziet wat hij niet ziet, schijnen zijn ogen door de blinddoek heen. Wie heeft er oog voor zijn blinde vlek? Ik, zei de gek, Meester Tja.
Achter Meester Tja zie je een taijitu, een yinyangteken. In het taoïsme staat de taijitu voor de twee oerkrachten die voortkomen uit de ene Tao.
Die krachten zijn het vrouwelijke, yin, en het mannelijke, yang – aarde en hemel, donker en licht, zwart en wit, koud en warm, water en vuur, maan en zon, passief en actief, haat en liefde, kwaad en goed, stilte en beweging.
Yin en yang zijn volgens het taoïsme geen statische entiteiten maar dynamische krachten die elkaar aanvullen, in evenwicht brengen en tegenwicht bieden.
De stippen in de taijitu geven aan dat het mannelijke is vervat in het vrouwelijke en het vrouwelijke in het mannelijke, haat in liefde en liefde in haat, kwaad in goed en goed in kwaad, stilte in beweging en beweging in stilte – ieder uiterste in zijn tegendeel.
Bij Meester Tja staat de taijitu niet voor tegenstrijdige krachten in de stof maar voor tegenstrijdige gedachten in de geest; voor het denken in termen van dualiteiten als zwart versus blank, goed versus kwaad, rechts versus links, hoog versus laag, hard versus zacht, wijs versus dwaas, absoluut versus relatief, stof versus geest en noem maar op. Innerlijke tegenspraken die innerlijke spanningen veroorzaken waarin de denker net zolang gevangen blijft tot hij er niet meer in gelooft.
Vanaf dat moment dartelt hij overal tussendoor.
Vanaf dat moment rijmt hij met het ongerijmde.
Vanaf dat moment leeft hij in de paradox.
Om de suggestie van een weegschaal te wekken bevinden de open handen van Meester Tja zich pal onder de stippen van de taijitu.
De zwarte stip staat voor nee, de witte voor ja. Een zwarte stip op een witte achtergrond staat voor het nee in het ja, een witte stip op een zwarte achtergrond voor het ja in het nee.
Meester Tja zegt tja tegen het leven. Hij zegt geen ja, hij zegt geen nee, hij hakt er niet op in, hij gaat er niet in mee.
Zo’n tweetal, ja óf nee, heet met een mooi woord een dilemma – een tweestelling. Meester Tja heeft nooit moeite met dilemma’s, hij staat als een evenaar tussen de twee polen.
Het tja gaat vooraf aan het nee en het ja. Het gaat eraan voorbij. Het duikt eronderdoor. Het stijgt erbovenuit.
Meester Tja zegt geen nee tegen het leven, hij zegt geen ja, hij zegt geen nee én ja, hij zegt geen nee noch ja.
Zo’n viertal heet met een mooi woord een tetralemma – een vierstelling. Meester Tja heeft nooit moeite met tetralemma’s, hij staat als een paal tussen de vier polen.
Acht polen, zestien polen, tweeëndertig polen – moeiteloos houdt hij het midden, zelfs op de polen. Nooit laat hij zich meer vangen, nergens pint hij zich nog op vast.
Het tja maakt volmaakt evenwichtig, wie tja heeft is steeds in balans.
Geloof je dat? Zak in je kat, ik zeg maar wat. Balans tegenover onbalans is gewoon de volgende dualiteit. Een innerlijke tegenspraak die innerlijke spanning veroorzaakt waarin de denker net zolang gevangen blijft tot hij er niet meer in gelooft.
In werkelijkheid raakt Meester Tja steeds uit balans, net als jij, net als ik, als een knie die telkens knikt, als een enkel die verzwikt, het gaat maar door totdat je stikt – zo is het leven. Alleen de doden zijn onverstoorbaar maar daarom rusten ze nog niet in vrede.
Wel keert Meester Tja als een vleesgeworden tuimelaar telkens terug naar zijn uitgangspositie. En snel ook, vergeleken met vroeger toen hij alleen maar ja of nee kon zeggen en zich daar net als de meesten van ons keurig aan hield:
Een man een man
Een woord een woord
Voorspelbaar als
Een eiken poort
Die piept en kraakt
Maar nimmer zwicht
En ofwel open is
Of dicht
Meester Tja – naar willekeur zegt hij ja, nee of tja. In dezelfde adem zegt hij tja tegen zijn ja, nee of tja.
Het is dus niet zo dat hij nooit meer iets bevestigt of ontkent, nooit meer iets aangaat of afwijst. Neutraliteit staat bij hem niet hoger in het vaandel dan aanvaarding of afwijzing. Hij hééft niet eens een vaandel.
Het tja is zijn standbeen, het ja dan nee zijn speelbeen. Zonder het laatste groei je krom, zonder het eerste val je om.
Meester Tja heeft een zwaard zo lang als de baard van een wijze. Daarmee snijdt hij alle gedachten af bij de wortel, zoals het in chan heet.
Chan, dat is het oude Chinese zenboeddhisme, de voorloper van het Japanse zen, toen het nog nieuw en fris was. Een minimalistisch mengelmoesje van taoïsme en boeddhisme dat volledige vrijheid van geest nastreeft.
Zijn zwaard is zo belangrijk voor hem dat Meester Tja het een naam gegeven heeft. Niet Cyclopidant (reuzendoder), niet Trenselijn (doorsnijder), niet Helmscaert (helmsplijter), niet Excalibur (hardkliever) maar gewoon Tja.
Om zijn zwaard te hanteren hoeft Meester Tja het niet eens te trekken. Hij hoeft alleen maar de naam van het zwaard uit te spreken, die gelijk is aan de naam van de meester.
De meester is het zwaard, eensgezind snijden ze alle gedachten af, ook die over de meester en zijn zwaard.
Blinddoek, balans en zwaard, aan wie doen deze drie attributen denken? Inderdaad, aan Vrouwe Justitia.
Volgens Vrouwe Wikipedia is Vrouwe Justitia een Romeinse God, de verpersoonlijking van het recht. De weegschaal staat voor een zorgvuldige afweging van de feiten, de blinddoek voor een eerlijk oordeel zonder aanzien des persoons, het zwaard voor het vonnis. Dezelfde attributen, andere betekenis.
Meester Tja is een kameleon die iedere gedaante kan aannemen: mannelijk, vrouwelijk, onzijdig, menselijk, dierlijk, buitenaards, zwart, blank, geel, rood, noem maar op.
Ik had hem daarom ook, bijvoorbeeld, een Grieks uiterlijk kunnen geven ter herinnering aan de bakermat van het westerse scepticisme. Dan had ik me moeten laten inspireren door Pyrrho van Elis of Socrates van Athene in plaats van de Tao Te Tjing. Dan had Meester Tja nu Meester Weetnix of Meester Doenix of Meester Agnosis geheten.
Ik had me ook kunnen laten inspireren door Ongelovige Thomas of Prediker of Job. Dan had Meester Tja nu Meester Merde of Meester Minder of Meester Nebbisj geheten.
Dan hadden zijn toespraken en dwaalspreuken een heel andere vorm gekregen, maar geen andere inhoud want inhoud hebben ze niet en nooit gehad.
In haar Romeinse gedaante, geïnspireerd door de scepticus Sextus Empiricus, zou Meester Tja Vrouwe Voorbehoud hebben geheten, die nooit definitieve uitspraken doet en haar oordeel eeuwig opschort. Epoche (έποχή, epokhē) heet dat in het Grieks.
Meester Tja zegt liever tja.
Je begrijpt, het is niet mijn bedoeling Meester Tja definitief vorm te geven – juist niet.
Het is niet mijn bedoeling meester Tja een definitieve naam te geven – juist niet.
Want het is niet mijn bedoeling een nieuwe leer te presenteren – juist niet.
Meester Tja staat niet-symbool voor de niet-leer van niet-doen en niet-weten.
Niet vergeten!
Je bent nog maar net begonnen aan dit Witboek taoïsme of je weet al hoe Meester Tja aan die rare naam komt en waarom hij er zo raar uitziet.
Wat je nog niet weet is waarom hij zo raar praat. Dat ga ik je nu uitleggen. Daarna geef ik graag het woord aan Meester Tja, misschien heeft hij er nog wat aan.
Er was eens een antiek Chinees boek met de titel Tao Te Tjing. Het stond bekend als het oudste werk van de taoïstische canon, al hoorden de meesten er terecht of ten onrechte niet meer in dan in het geratel van espenbladeren of het geraaskal van dronken orakels.
Wie de moeite nam om het zelf te lezen ontdekte dat het uit filosofische bespiegelingen en puntige spreuken bestond die je aan het denken zetten, aan het hoofd doen krabben, vertwijfeld de handen ten hemel doen heffen alsof de wijsheid daar wel te vinden is.
Om die tekst van slechts 5000 Chinese karakters een beetje toegankelijker te maken werd hij door latere generaties zo te zien willekeurig in 81 hoofdstukjes gesplitst en over twee boekjes verdeeld. Het tweede boekje, de Tao Tjing, ging volgens hen over de Weg en het eerste, de Te Tjing, over de Deugd, al gaan ze allebei over allebei.
Omdat de Weg door het nageslacht belangrijker werd geacht dan de Deugd of om wat voor reden dan ook of zonder reden of bij vergissing, draaide het de volgorde van de boekjes om. Sindsdien gaat de Tao Tjing vooraf aan de Te Tjing en heet het boek als geheel de Tao Te Tjing.
Een raar verhaal over een raar boekje – het lijkt wel een sprookje, laten we zeggen Zwartwitje, maar het is geen sprookje, het bestaat echt.
Volgens fans is het zelfs een van de meest vertaalde boekjes ooit. Daar kan ik me iets bij voorstellen want de Tao Te Tjing is net als de I Tjing zo obscuur dat iedere vertaler en elke liefhebber er vooral zichzelf in ziet, en wie wil dat nou niet. Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de slimste van het land.
De Tao Te Tjing is de steen der wijzen die je eigen gedachten legitimeert, en de legitimatie van de verstening van je eigen gedachten, de verstandbeelding van je eigen geest – twee koppen in één klap, balkte de ezel.
Nu is Meester Tja geen vertaler of liefhebber van de Tao Te Tjing, maar zijn monologen zijn wel ontstaan in dialoog met de Tao Te Tjing. Al is hij niemands leerling en mag hij zeggen wat hij wil, hij moet het origineel volgen, niet alleen inhoudelijk maar ook qua stijl en volgorde, anders raakt het verband zoek.
Vandaar dat Meester Tja soms een beetje raar praat. Gelukkig went het snel en voor je het weet klink je net als Meester Tja, ik tenminste wel.
(Vrij naar hoofdstuk 1 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Het Grote Tja kan eenvoudig in woorden worden uitgedrukt.
Het is niet iets, het is niet het niets.
Het is niet de naam van de oorsprong van de tienduizend dingen en niet de naam van de bestemming van de tienduizend dingen.
Hoe je het ook zegt, hoeveel namen je er ook aan geeft, het Grote Tja stelt niets voor.
Het stelt niets voor, aan niemand, maar het is er altijd, voor iedereen.
Het is er voor degene die gebonden is door verlangens en het is er voor degene die vrij is van verlangens.
Het is er voor degene met een blinde vlek in zijn oog en het is er voor degene met oog voor zijn blinde vlek.
Het Grote Tja is duister, zelfs de toegangspoort is in duisternis gehuld.
Waar duisternis heerst valt niets te onderscheiden.
Waar niets te onderscheiden is valt niets te verenigen.
Daar is geen veelheid of eenheid.
Daar is geen Tao of Tja.
Daar is geen zoeken, vinden of kwijtraken.
In den blinde kom je thuis.
(Vrij naar hoofdstuk 2 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wat mooi is in de nacht is lelijk in de zon.
Is het nou mooi of lelijk?
Wat makkelijk is voor een kind is moeilijk voor een volwassene.
Is het nou makkelijk of moeilijk?
Wat hoog is voor een dwerg is laag voor een reus.
Is het nou hoog of laag?
Wat veraf is voor een schildpad is dichtbij voor een haas.
Is het nou veraf of dichtbij?
Wat goed is in het ene opzicht is slecht in het andere.
Is het nou goed of slecht?
Wat vrij is voor je gevoel is onvrij voor je verstand.
Ben je nu vrij of onvrij?
De wijze houdt het in zijn oordelen bij niet-weten.
In zijn handelingen houdt hij het bij niet-doen.
Zo leeft hij zijn leer zonder lering.
Zo drukt hij wel uit maar niet dood.
(Vrij naar hoofdstuk 3 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Betrokkenheid leidt tot bemoeizucht.
Onverschilligheid leidt tot zelfzucht.
Idealisme leidt tot veranderzucht.
Eigenbelang leidt tot behoudzucht.
Hoop leidt tot bouwzucht.
Wanhoop leidt tot vernielzucht.
Macht leidt tot heerszucht.
Onmacht leidt tot wraakzucht.
Rijkdom leidt tot praalzucht.
Armoede leidt tot hebzucht.
Alleen zuchten geeft verlichting.
(Vrij naar hoofdstuk 4 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Tja maakt bot wat scherp
is en woelt los wat vastzit.
Het versterkt wat zwak is
en dimt wat verblindt.
Het vermindert de verschillen
zonder eenheid te scheppen.
Het verheldert het troebele
zonder duidelijkheid te geven.
Het komt uit de mond
maar mondt nergens in uit.
Tja is geen wijze
maar een wijze van spreken
zonder wijzen.
(Vrij naar hoofdstuk 5 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De natuur is niet partijdig en niet onpartijdig.
De natuur is niet doelgericht en niet doelloos.
De natuur is niet barmhartig en niet wreed.
De natuur is niet goed en niet slecht.
De natuur heeft geen natuur, de natuur is de natuur.
De wijze is niet partijdig en niet onpartijdig.
De wijze is niet doelgericht en niet doelloos.
De wijze is niet barmhartig en niet wreed.
De wijze is niet goed en niet slecht.
De wijze is niet wijs, zijn natuur is de natuur.
(Vrij naar hoofdstuk 6 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
als een kip zonder kop
als een berg zonder top
als een dal zonder bodem
als een vrouw zonder poort
als een wezen zonder wezen
als een opschrift zonder woord
als een priester zonder mond
als een reus zonder grootte
als een hemel zonder rijk
als een erf zonder grond
als een dode zonder lijk
is het grote tja
(Vrij naar hoofdstuk 7 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De hemel bestaat al heel lang.
De aarde is al flink op leeftijd.
De mensheid komt net kijken.
Het individu is een flits in de duisternis.
Wat mensen ook claimen, er is geen garantie op een goede gezondheid en een lang leven.
Iemand die op de achtergrond blijft wordt niet altijd ouder dan iemand die op de voorgrond treedt.
Iemand die zijn lichaam cultiveert wordt niet altijd ouder dan iemand die zijn lichaam misbruikt.
Iemand die zich om anderen bekommert wordt niet altijd ouder dan iemand die voor zichzelf leeft.
Iemand die gezond is wordt niet altijd ouder dan een zieke.
Zelfs een lang leven is niet meer dan een flits in de duisternis.
Vandaar dat de wijze er geen bepaalde strategie op nahoudt voor een goede gezondheid en een lang leven.
(Vrij naar hoofdstuk 8 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Water stroomt, ijs kraakt, stoom doodt. Vast, vloeibaar, gasvormig – nooit bepaalt water zijn eigen toestand. Onbedoeld oefent het invloed uit, ten goede of ten kwade of beide.
Dat is zijn lot.
Gierzwaluwen wonen in de lucht, struisvogels op het zand, vissen onder water. Ze kunnen niet anders en ze willen niet anders.
Dat is hun lot.
Mensen gedijen op de grond maar hunkeren naar de hemel. Ze kunnen wel anders maar ze willen niet anders.
Dat is hun lot.
Vol zijn van de grond waarop je gedijt is voor weinigen weggelegd. Wie dat wil geef ik het volgende ter overweging:
Voor het denken is veelzijdigheid het best, voor diepzinnigheid oppervlakkigheid.
In het antwoorden gaat er niets boven vragen, in het vragen gaat er niets boven lachen.
Lachen tot het je vergaat en er niets meer boven staat.
(Vrij naar hoofdstuk 9 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Om te snijden moet een mes scherp zijn, om je vingers te sparen bot.
Hoelang slijp je door?
Om een tumor te verwijderen moet je ruim uitsnijden, om de functie te behouden krap.
Hoeveel snij je weg?
Om bacteriën te bestrijden moet je meer antibiotica slikken, om je darmflora te ontzien minder.
Hoeveel neem je in?
Om later te genieten moet je voor het zingen de kerk uit, om nu te genieten erna.
Hoelang blijf je binnen?
Om een beschaving te laten bloeien zijn veel mensen nodig, om de natuur te laten bloeien weinig.
Hoeveel is genoeg?
Om je van je gedachten te bevrijden moet je nadenken, door na te denken raak je verstrikt in gedachten.
Hoe diep moet je gaan?
Om niet-weten te vinden moet je vragen stellen, van vragen komt weten.
Hoe ver vraag je door?
(Vrij naar hoofdstuk 10 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Je op je adem concentreren en hem zacht maken, kun je dat? Je op je adem concentreren zonder hem te veranderen, kun je dat? Ademen zonder op te letten, kun je dat?
Je onzichtbare spiegel rein houden, kun je dat? Je onzichtbare spiegel onrein laten worden, kun je dat? Je onzichtbare spiegel breken, kun je dat?
Zitten en je hoofd leegmaken, kun je dat? Zitten zonder je hoofd leeg te maken, kun je dat? Zitten zonder zitten, kun je dat?
Iets goed doen, kun je dat? Iets niet-doen, kun je dat? Maar wat doen, kun je dat?
Van je wijsheid geen verlichting maken, kun je dat? Van je niet-weten geen wijsheid maken, kun je dat? Van je onwetendheid geen niet-weten maken, kun je dat?
(Vrij naar hoofdstuk 10 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De wijze blijft rustig onder zijn onrust.
Bij wijze van wijsheid aanvaardt hij zijn dwaasheid.
Hij surft op elk getij en weet van kip noch ei.
Terwijl de poorten van de hemel zich openen doet hij wat hij doet zonder schaamte: rondrennen als een kip zonder kop, piekeren als een kop zonder kip of stilzitten als een hen op haar nest – net wat er komt.
Schaamt hij zich toch voor zijn gedrag, dan schaamt hij zich daar niet voor.
(Vrij naar hoofdstuk 10 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Het Grote Tja is geen weg.
Het Grote Tja is geen wegennet.
Het Grote Tja is een eindeloze vlakte.
Vooruit, achteruit, linksom, rechtsom – de weg is overal.
Vandaar dat je hem nooit zult vinden, niet hier en niet daar.
Vandaar dat je hem nooit zult kwijtraken, in geen honderd jaar.
Zeg maar tja tegen de weg.
Zeg maar tja.
(Vrij naar hoofdstuk 11 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie dik wil worden moet zijn buik volproppen.
Wie gek wil worden moet zijn hoofd volproppen.
Een vrije geest is een lege geest.
Een lege geest heeft een lege leer.
Hij heeft er geen omkijken naar en niemand kijkt naar hem om.
Daarom kan hij overal vrij rondkijken.
(Vrij naar hoofdstuk 12 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Grote Wetenschap verblindt de geest
Grote Verlichting verblindt de geest
Grote Ambities verblinden de geest
Grote Woorden verblinden de geest
Grote Waarheid verblindt de geest
Grote Prikkels verblinden de geest
Grote Wijsheid verblindt de geest
Grote Passies verblinden de geest
Grote Idealen verblinden de geest
Grote Goden verblinden de geest
Groot Geloof verblindt de geest
Groot Gezag verblindt de geest
Grote gedachten, grote dwaasheid
Kleine gedachten, kleine wijsheid
(Vrij naar hoofdstuk 13 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
zonder lichaam is geboorte ondenkbaar
zonder lichaam is groei ondenkbaar
zonder lichaam is liggen ondenkbaar
zonder lichaam is zitten ondenkbaar
zonder lichaam is staan ondenkbaar
zonder lichaam is lopen ondenkbaar
zonder lichaam is kijken ondenkbaar
zonder lichaam is proeven ondenkbaar
zonder lichaam is ruiken ondenkbaar
zonder lichaam is eten ondenkbaar
zonder lichaam is drinken ondenkbaar
zonder lichaam is slapen ondenkbaar
zonder lichaam is dromen ondenkbaar
zonder lichaam is liefde ondenkbaar
zonder lichaam is vreugde ondenkbaar
zonder lichaam is verdriet ondenkbaar
zonder lichaam is angst ondenkbaar
zonder lichaam is ergernis ondenkbaar
zonder lichaam is lezen ondenkbaar
zonder lichaam is schrijven ondenkbaar
zonder lichaam is denken ondenkbaar
zonder lichaam is kennis ondenkbaar
zonder lichaam is wijsheid ondenkbaar
zonder lichaam is kunst ondenkbaar
zonder lichaam is muziek ondenkbaar
zonder lichaam is pijn ondenkbaar
zonder lichaam is aftakeling ondenkbaar
zonder lichaam is sterven ondenkbaar
zonder lichaam is alles ondenkbaar
maar kennen kunnen wij ons lichaam niet
wie het leven kent als zijn lichaam
kan men het tja wel toevertrouwen
(Vrij naar hoofdstuk 13 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
In de gunst staan is plezierig omdat het voordelen biedt, aanzien geeft en het ego streelt. In de gunst staan is vervelend omdat het verplichtingen met zich meebrengt, vleierij uitlokt en elk moment afgelopen kan zijn.
Wat is beter voor je, wel of niet in de gunst staan? Wie kunnen we het best belasten met het bestuur, iemand die in de gunst wil staan of iemand die onafhankelijk is?
Een hoge positie is plezierig omdat je dan invloed hebt, vrienden krijgt en beloond wordt. Een hoge positie is vervelend omdat je dan verantwoordelijkheid draagt, vijanden krijgt en je gezondheid schaadt.
Wat is beter voor je, wel of geen hoge positie? Wie kunnen we het best belasten met het bestuur, iemand die een hoge positie ambieert of iemand zonder ambities?
Wie zijn gezondheid verspeelt kan het rijk niet besturen, wie het rijk verspeelt kan best nog voor zijn lichaam zorgen. Wat verspeel je liever?
(Vrij naar hoofdstuk 14 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
We zien wel, maar we snappen het niet
We snappen niet dat we zien
We snappen niet wat we zien
We snappen niet waarom we zien
We snappen niet waarmee we zien
We snappen niet hoe we zien
We snappen niet wie er ziet
We horen wel, maar we snappen het niet
We snappen niet dat we horen
We snappen niet wat we horen
We snappen niet waarom we horen
We snappen niet waarmee we horen
We snappen niet hoe we horen
We snappen niet wie er hoort
We voelen wel, maar we snappen het niet
We snappen niet dat we voelen
We snappen niet wat we voelen
We snappen niet waarom we voelen
We snappen niet waarmee we voelen
We snappen niet hoe we voelen
We snappen niet wie er voelt
We willen wel, maar we snappen het niet
We snappen niet dat we willen
We snappen niet wat we willen
We snappen niet waarom we willen
We snappen niet waarmee we willen
We snappen niet hoe we willen
We snappen niet wie er wil
We denken wel, maar we snappen het niet
We snappen niet dat we denken
We snappen niet wat we denken
We snappen niet waarom we denken
We snappen niet waarmee we denken
We snappen niet hoe we denken
We snappen niet wie er denkt
Maar we denken dat we het snappen
We denken tot we denken dat we het snappen
We denken en we denken en we denken…
(Vrij naar hoofdstuk 14 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Waarom slim doen?
Hou je liever van de domme.
Hou je liever van de domme tot je niet meer hoeft.
Hou je liever van de domme tot je niet meer hoeft te doen.
Hou je liever van de domme tot je niet meer hoeft te doen alsof.
Hou je liever van de domme tot je niet meer hoeft te doen alsof je niet meer doet alsof.
(Vrij naar hoofdstuk 15 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Nooit is iemand doorgedrongen in de duisternis van de subtielste mysteriën. Nooit zal iemand erin doordringen. Waarom niet?
Omdat alles al doordrongen is van duisternis en mysterie. Wijzelf zijn duisternis en mysterie. We zijn ervan doordrongen, maar dóórdringen wil het niet.
We kunnen het niet zien want we willen het niet zien. We willen het niet zien want het onbekende jaagt ons angst aan. Het onbekende jaagt ons angst aan, al zijn we het zelf.
Om aan de duisternis te ontsnappen vertellen we elkaar almaar over een of ander Licht. Met zijn allen spelen we dat alles helder en klaar is.
Maar we spelen het niet klaar, we doen alleen alsof. Ook dat spelen we niet klaar, we doen alleen alsof we niet doen alsof. Waarom? Ook dat maakt deel uit van het mysterie.
Dit was het verhaal van de duisternis van de subtielste mysteriën.
Meester Tja deed even alsof.
(Vrij naar hoofdstuk 15 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Waarachtig mijn onwaarachtigheid
Gedachteloos mijn gedachten
Sprakeloos mijn woorden
Weteloos mijn weten
Gelukkig mijn ongeluk
Gelaten mijn doen
Rustig mijn onrust
Vredig mijn onvrede
(Vrij naar hoofdstuk 15 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De dwijze is geen dwaas en geen wijze.
Hij doet zonder doen, hij weet zonder weten.
Hij is zo licht en tastbaar als zijn nee en zijn ja, zo duister en ongrijpbaar als zijn eeuwige tja.
Zijn diepte is oppervlakkigheid, zijn ondiepte bodemloos.
Omdat hij zich niet laat kennen, zelfs niet als onkenbaar, zal ik een beeld schetsen.
De dwijze is behoedzaam als wie zijn vrienden vreest en zijn vijanden vertrouwt.
Hij is ingetogen als een gast en opgetogen als een kind.
Hij is massief als een berg en leeg als een vallei.
Hij is wijkend en kruiend als smeltend ijs.
Wie is het die zijn helderheid behoudt zonder ooit de troebelen te klaren?
Wie is het die rust neemt in beweging en actief blijft in rust?
De dwijze: vol van niets, rijk van armoe is hij volkomen onvolkomen.
(Vrij naar hoofdstuk 16 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De wijze houdt niets achter
maar kennen kun je hem niet.
Hij neemt niets aan, je weet maar nooit.
Hij wijst niets af, je weet maar nooit.
Hij keurt niets goed, je weet maar nooit.
Hij keurt niets af, je weet maar nooit.
Hij raadt niets aan, je weet maar nooit.
Hij raadt niets af, je weet maar nooit.
Hij werkt niet mee, je weet maar nooit.
Hij werkt niet tegen, je weet maar nooit.
Hij gaat niet weg, je weet maar nooit.
Hij blijft niet thuis, je weet maar nooit.
Hij juicht niet mee, je weet maar nooit.
Hij klaagt niet aan, je weet maar nooit.
Soms weet hij wél, je weet maar nooit.
Maar meestal niet, hij weet het nooit.
Daarom kun je de wijze nooit kennen
al houdt hij niets achter.
(Vrij naar hoofdstuk 17 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie Tja heeft bevestigt niet wat hij nú niet kan bevestigen.
Hij ontkent niet wat hij nú niet kan ontkennen.
Daarom bevestigt hij niets en ontkent hij niets, dit ook niet.
Bevestigt of ontkent hij toch iets, dan alleen voor het moment, dat geen duur kent.
Wie tja heeft vertegenwoordigt alles of niets.
Hij vertegenwoordigt hemel én aarde, de ander noch zichzelf, nee én ja, goed noch kwaad.
Een vertegenwoordiger van woorden of gedachten is hij niet.
Wel is hij tegenwoordiger van geest dan hij ooit is geweest.
Wie Tja heeft is alwetend noch onwetend, vrij noch onvrij – een raadsel dat vanzelf oplost.
(Vrij naar hoofdstuk 17 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Van grote heersers weten de onderdanen nauwelijks dat ze bestaan.
Grote heersers weten zelf nauwelijks dat ze bestaan.
Grote heersers weten nauwelijks of hun onderdanen wel bestaan of wie heerst over wie.
Nooit menen ze enige verdienste verworven te hebben.
Nooit denken ze enig werk volvoerd te hebben.
Nooit zijn ze bedachtzaam of onnadenkend.
Nooit zijn hun woorden of daden kostbaar.
Wat ze ook doen, ze doen maar wat en ook hun niet-doen doen ze niet.
Wat ze ook zeggen, ze zeggen maar wat en dat zeggen ze ook.
Van grote heersers weten de onderdanen nauwelijks dat ze bestaan.
(Vrij naar hoofdstuk 18 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Als het Tja van huis is, dansen de denkers op tafel.
Dan krijgen we welles en nietes, juist en onjuist, goed en kwaad, hemel en hel.
Dan komen er goden en mensen, monniken en leken, heiligen en zondaars, inquisiteurs en ketters.
Dan krijgen we waarheid en leugen, werkelijkheid en illusie, kennis en onwetendheid, gehechtheid en onthechting.
Dan komen er rechtzinnigen en vrijzinnigen, zieners en blinden, meesters en leerlingen, wijzen en dwazen.
Als het Tja van huis is, dansen de denkers op tafel.
(Vrij naar hoofdstuk 19 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Leer je eigen sluwheid en hebzucht kennen. Zolang wij er zijn zullen er rovers en dieven zijn.
Leer je eigen praatzucht en praalzucht kennen. Zolang wij er zijn zullen er kletskousen en uitslovers zijn.
Leer je eigen pretenties en dromen kennen. Zolang wij er zijn zullen er idealisten en radicalen zijn.
Leer je eigen medelijden en hulpvaardigheid kennen. Zolang wij er zijn zullen er samaritanen en verlossers zijn.
Stop met het achten van kennis en het minachten van onwetendheid.
Hou op met het heilige onderscheiden en verenigen.
Vergeet het weten en vergeet het vergeten.
Laat al je denkbeelden gaan, ook deze.
Streven naar eenvoud is ingewikkeld en niet willen begeren is begeerte.
Geen enkele richtlijn maakt vrij, dus luister vooral niet naar mij.
(Vrij naar hoofdstuk 19 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Verzaak de wijsheid.
Verzaak de wijsheid en je zult geen idee hebben.
Verzaak de wijsheid en je zult geen idee hebben van liefde.
Verzaak de wijsheid en je zult geen idee hebben van liefde, en toch niet zonder zijn.
Verzaak de wijsheid en je zult geen afkeer van begeerte hebben of onverschilligheid begeren.
Verzaak de wijsheid en het onzuivere dat je veracht zal op zijn eigen wijze maagdelijk blijken.
Verzaak de wijsheid en je zelfzucht zal de jouwe niet zijn, ze zal je niet dienen en aan anderen geen schade berokkenen.
Verzaak de wijsheid en je zult het recht niet meer kennen, niet meer vaardig wezen, rechtvaardig noch onrechtvaardig zijn over anderen of jezelf.
Verzaak de wijsheid en je zult het volk niet meer mennen, geen voordeel meer kennen, door niemand meer bevoordeeld worden en niemand bevoordelen.
Verzaak de wijsheid en de laatsten zullen de eersten zijn, de eersten weer de laatsten.
Verzaak de wijsheid en je zult geen idee hebben van hemel of hel, hoger of lager, absoluut of relatief.
Verzaak de wijsheid en je zult geen idee hebben.
Verzaak de wijsheid.
(Vrij naar hoofdstuk 20 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Hou op met leren, dan leef je onbezorgd, beweert de eerste. Hoe meer je leert, hoe minder zorgen, beweert een tweede. Geleerd of ongeleerd, zorgen zijn zorgen, beweert een derde. Onbezorgd leven kun je leren, beweert een vierde.
Wie vrees inboezemt moet voor zijn leven vrezen, beweert de eerste. Wie vrees inboezemt heeft zelf niets meer te vrezen, beweert een tweede. Wie geen vrees inboezemt moet voor zijn leven vrezen, beweert een derde. Wie geen vrees inboezemt heeft niets te vrezen, beweert een vierde.
Iets kan mooi zijn in het ene opzicht, lelijk in het andere, beweert de eerste. Iets is altijd mooi en lelijk, beweert een tweede. Wat mooi is voor de een, is lelijk voor de ander, beweert een derde. Niets is mooi of lelijk van zichzelf, dat maakt het denken ervan, beweert een vierde.
Ja is ja en nee is nee, beweert de eerste. Ja is nee en nee is ja, beweert een tweede. Het is altijd ja én nee, beweert een derde. Het is altijd ja noch nee, beweert een vierde.
Want wijsheid is van alle markten, maar nooit thuis.
(Vrij naar hoofdstuk 20 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Nu eens lig ik stil zonder teken als een baby die niet weet wat lachen is, dan weer straal ik van lust als iemand die zich vergast aan het stierenoffer.
Waarom, dat vraag ik niet.
Vraag ik het toch dan vraag ik niet waarom.
Nu eens keer ik naar binnen als iemand die in de zomer terrassen bestijgt of zich ’s winters verwarmt aan een vuur, dan weer klamp ik vreemden aan als iemand die al jaren verstoken is van gezelschap.
Waarom, dat vraag ik niet.
Vraag ik het toch dan vraag ik niet waarom.
Nu eens speel ik deze rol, dan weer die, soms ben ik zus, soms zo.
Waarom, dat vraag ik niet.
Vraag ik het toch dan vraag ik niet waarom.
(Vrij naar hoofdstuk 20 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie ongetwijfeld zegt, weet.
Wie waarschijnlijk zegt, weet.
Wie misschien zegt, weet.
Wie onwaarschijnlijk zegt, weet.
Wie onmogelijk zegt, weet.
Zo gering als het verschil tussen ongetwijfeld en onmogelijk, zo onmetelijk is het verschil tussen weten en niet-weten.
(Vrij naar hoofdstuk 21 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Het Grote Tja is geen volgeling
Mijn meester heeft geen meester
Hij is zijn eigen leerling
Een leerling van niets
Het Grote Tja is niet te volgen
Mijn meester heeft geen leerlingen
Ik ben mijn eigen meester
Een meester van niets
(Vrij naar hoofdstuk 21 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Mijn zien is zonder zien
Mijn horen is zonder horen
Mijn ruiken is zonder ruiken
Mijn voelen is zonder voelen
Zien, horen, ruiken, voelen
Allemaal volgen ze het Grote Tja
Mijn denken is zonder denken
Mijn weten is zonder weten
Mijn menen is zonder menen
Mijn oordelen is zonder oordelen
Denken, weten, menen, oordelen
Allemaal volgen ze het Grote Tja
Mijn geven is zonder geven
Mijn nemen is zonder nemen
Mijn hebben is zonder hebben
Mijn hechten is zonder hechten
Geven, nemen, hebben, hechten
Allemaal volgen ze het Grote Tja
Mijn deugd is zonder deugd
Mijn zonde is zonder zonde
Mijn doen is zonder doen
Mijn laten is zonder laten
Deugd, zonde, doen, laten
Allemaal volgen ze het Grote Tja
Mijn religie is zonder religie
Mijn waarheid is zonder waarheid
Mijn wijsheid is zonder wijsheid
Mijn woord is zonder woord
Religie, waarheid, wijsheid, woord
Allemaal volgen ze het Grote Tja
Mijn God is zonder God
Mijn Tao is zonder Tao
Mijn Zelf is zonder Zelf
Mijn ik is zonder ik
God, Tao, Zelf en ik
Allemaal volgen we
Het Grote Tja
(Vrij naar hoofdstuk 22 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
In dit leven weet je het maar nooit.
Wat hol is loopt leeg of vol.
Wie ziek is herstelt of sterft.
Wat buigt veert terug of barst.
Wie rijk is wordt rijker of armer.
Wie mooi is wordt mooier of lelijker.
Wat krom is trekt krommer of rechter.
Al houdt het Tja zich niet aan hem, de wijze houdt zich aan het Tja.
Niet-wetende is hij herder noch schaap, verdienstelijk noch onverdienstelijk, aanzienlijk noch onzienlijk, eenvoudig noch samengesteld, edel noch onedel.
Hij heeft niets te verhullen, dus kan hij vrijuit spreken.
Hij heeft niets te onthullen, dus kan hij voluit zwijgen.
(Vrij naar hoofdstuk 22 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie zichzelf in het licht stelt zal een schaduw werpen maar wie zichzelf in de schaduw stelt werpt daarom nog geen licht.
De wijze stelt zichzelf niet in het licht maar daarom schittert hij nog niet.
Hij slaat zichzelf niet hoog aan maar daarom blinkt hij nog niet uit.
Wijs is wie zijn dwaasheid erkent.
Dwaas is wie dat ziet als zijn verdienste.
(Vrij naar hoofdstuk 23 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De hele dag praten is niet onnatuurlijk.
Afwisselend spreken en zwijgen is niet onnatuurlijk.
Geen stom woord zeggen – niets is onnatuurlijk.
Als de mens al geen maat weet te houden, hoeveel minder dan de natuur.
Het blijft maar regenen of het blijft maar droog of het blijft maar wisselvallig. Zo is de hemel.
Het blijft maar vriezen of het blijft maar dooien of het blijft maar kwakkelen. Zo is de aarde.
Als hemel en aarde al geen maat weten te houden, hoeveel minder dan de wijze.
Hij weet niet van ophouden omdat hij nergens aan begint. Daarom kan niemand hem voor zijn karretje spannen.
Hij weet niet van beginnen omdat hij helemaal klaar is. Daarom kan niemand iets met hem aanvangen.
Hij heeft niets te winnen omdat hij alles al heeft. Daarom valt er niets aan hem te slijten.
Hij heeft niets te verliezen omdat hij alles al kwijt is. Daarom valt er niets bij hem te halen.
Op wijsheid staat geen maat.
(Vrij naar hoofdstuk 24 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Iedereen schept weleens op, tegen zichzelf of tegen anderen.
Dieren, kinderen, dwazen, wijzen en goden – snoeven doen we allemaal.
Iedereen doet weleens alsof, voor zichzelf of voor anderen.
Dieren, kinderen, dwazen, wijzen en goden – veinzen doen we allemaal.
Daarom:
Wie zijn pretenties ontkent, staat zwak.
Wie zijn pretenties erkent, staat sterk.
Wie andermans pretenties herkent, staat nergens op.
Wie nergens op staat, valt vrij.
Of is dat weer opschepperij?
(Vrij naar hoofdstuk 25 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Was de aarde er vóór de dingen? Was de hemel er vóór de aarde? Zo ja of nee, wat was er dan vóór die tienduizend twee?
Wie denkt er zo ver met mij mee?
Heeft de kosmos een moeder? Heeft die moeder een vader? Heeft die vader een oorzaak? Heeft die oorzaak een bron?
Wie denkt er zo ver met mij mee?
Waar komen wij vandaan? Waar zijn wij op dit moment? Waar gaan we naartoe? Wie waren wij, wie zijn wij en zijn wij er straks geweest?
Wie denkt er zo ver met mij mee?
Groots is de kosmos, grootser nog de onzekerheid die hem verhult.
Of is het niet de onzekerheid maar de Onzekere – mysterie zonder vlees of blaam?
Nog weet ik niet zijn naam, alleen zijn bijnaam mag er wezen als zijn wezen noch zijn vorm – het Grote Tja (on)aangenaam.
Geen ja, geen nee, gedachtenwee: hoe groot precies is een idee?
Wie denkt er, o, wie denkt zo ver, wie denkt er met mij mee?
(Vrij naar hoofdstuk 25 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
de weg van het tja is de weg naar de hemel
de weg naar de hemel is de weg naar de aarde
de weg naar de aarde is de weg naar de mensen
de weg naar de mensen is de weg naar jezelf
de weg naar jezelf is de weg naar je lijf
de weg naar je lijf is de weg naar je geest
de weg naar je geest is de weg naar het weten
de weg naar het weten is de weg naar niet-weten
de weg naar niet-weten is de weg van het tja
bis
(Vrij naar hoofdstuk 26 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie de wereld bestuurt verliest zijn lichaam uit het oog
Wie zijn lichaam verzorgt verliest de wereld uit het oog
Wie bezorgd is over zijn bagage zal slecht slapen
Wie goed slaapt zal beroofd worden
Wie veel weegt komt moeilijk in beweging
Wie weinig weegt waait makkelijk om
Wie zwak is wordt onder de voet gelopen
Wie sterk is wordt uitgedaagd
Wie niets onderneemt verveelt zich dood
Wie iets onderneemt ergert zich dood
Wie arm is heeft weinig te besteden
Wie rijk is heeft veel te verliezen
Wie alles hoort zoekt stilte
Wie stilte zoekt hoort alles
Wie Tja heeft…
(Vrij naar hoofdstuk 26 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wat zwaar is voor het kind is licht voor de ouder. Zwaar kan de wortel van licht niet zijn, licht niet de wortel van zwaar.
Wat rust is van veraf is beweging van dichtbij. Rust kan de wortel van beweging niet zijn, beweging niet de wortel van rust.
Wat koud is voor een warme hand is warm voor een koude. Koude kan de wortel van warmte niet zijn, warmte niet de wortel van koude.
Wat wijsheid is voor een dwaas is dwaasheid voor een wijze. Wijsheid kan de wortel van dwaasheid niet zijn, dwaasheid niet de wortel van wijsheid.
Wat is de wortel van beide? Wat wil kiezen voor een van beide.
(Vrij naar hoofdstuk 26 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De wijze ziet steeds het hele plaatje.
Hij ziet de zwakte van kracht
en de kracht van zwakte.
Hij ziet het lage van het hoge
en het hoge van het lage.
Hij ziet het nemen in het geven
en het geven in het nemen.
Hij ziet het kleine van het grote
en het grote van het kleine.
Hij ziet het slechte van het goede
en het goede van het slechte.
Hij ziet het lelijke van het schone
en het schone van het lelijke.
Hij ziet de dwaasheid van wijsheid
en de wijsheid van dwaasheid.
Hij ziet het voordeel van het nadeel
en het nadeel van het voordeel.
De wijze ziet steeds het hele plaatje.
Daarom is alles voor hem eenvoudig.
(Vrij naar hoofdstuk 27 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Een goede dichter opent.
Een goede bouwer sloopt.
Een goede vinder verliest.
Een goede leerling spijbelt.
Een goede meester leert af.
Een goede spreker herroept.
Een goede advocaat valt aan.
Een goede reiziger blijf thuis.
Een goede verstaander is doof.
Een goede denker bedenkt zich.
Een goede wijsgeer maakt niemand wijzer.
Door niet naar het licht te streven geeft hij ruimte aan het duistere en verkleint zo het verschil.
De meester niet hoogschatten, de leerling niet geringschatten, daar begint het mee.
Wie kan zeggen waarmee het eindigt?
(Vrij naar hoofdstuk 27 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Een goede luisteraar laat zich niet gek maken.
Een betere luisteraar laat zich niets wijsmaken.
De beste luisteraar ligt op één oor
en hoort de stilte tussen de woorden.
Een goede spreker laat niets ongezegd.
Een betere spreker laat niets gezegd.
De beste spreker zegt maar wat
en zegt het ook – bij dezen.
(Vrij naar hoofdstuk 27 van de Tao Te Tjing)
een goede spreker
een goede spreker laat
een goede spreker laat het spreken
een goede spreker laat het spreken zwijgen
een goede zwijger laat het zwijgen spreken
een goede zwijger laat het zwijgen
een goede zwijger laat
een goede zwijger
(Vrij naar hoofdstuk 27 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Je vraagt hoe je tot volledige aanvaarding van de tienduizend dingen kunt komen.
Is weigering niet één van die dingen?
Je vraagt hoe je tot volledige aanvaarding van je weigering kunt komen.
Is weigering van je weigering niet één van die dingen?
(Vrij naar hoofdstuk 27 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Niet-uitmunten vraagt geen oefening
en niemand voelt zich minder
Niet-verwerpen vraagt geen vuisten
en niemand neemt aanstoot
Niet-weten vraagt geen uitspraak
en niemand kan verdedigen
Niet-rekenen vraagt geen telraam
en niemand maakt fouten
Niet-binden vraagt geen banden
en niemand kan ontbinden
Niet-helpen vraagt geen handen
en niemand kan weigeren
Niet-sluiten vraagt geen grendel
en niemand kan openen
(Vrij naar hoofdstuk 28 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Doorzie het mannelijke en het vrouwelijke, dan word je ’s werelds fallus. De honderd seksen zul je welkom heten als je eigen sekse. Ze zullen je welkom heten als hun eigen geslacht.
Doorzie je eergevoel en je schaamte, dan word je ’s werelds vlakte. De duizend dalen zul je welkom heten als je eigen pieken. Ze zullen je welkom heten als hun hoogste top.
Doorzie het witte en het zwarte, dan word je ’s werelds schilder. De tienduizend tinten zul je welkom heten als je eigen palet. Ze zullen je welkom heten als hun diepste kleur.
(Vrij naar hoofdstuk 28 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Ik verloor mijn soevereiniteit
en ik verloor mijn kwetsbaarheid
maar ik ben nooit zonder Tja
Ik verloor mijn vrienden
en ik verloor mijn vijanden
maar ik ben nooit zonder Tja
Ik verloor mijn deugd
en ik verloor mijn ondeugd
maar ik ben nooit zonder Tja
Ik verloor mijn hemel
en ik verloor mijn hel
maar ik ben nooit zonder Tja
Ik verloor mijn doen
en ik verloor mijn laten
maar ik ben nooit zonder Tja
Ik verloor mijn weg
en ik verloor mijn doel
maar ik ben nooit zonder Tja
Ik verloor mijn wijsheid
en ik verloor mijn dwaasheid
maar ik ben nooit zonder Tja
Ik verloor mijn weten
en ik verloor mijn niet-weten
maar ik ben nooit zonder Tja
Mijn Tja zal ik nooit verliezen
Ik heb het nooit gehad
(Vrij naar hoofdstuk 29 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Boeren maken hokjes op hun erf om dieren in op te sluiten. Dat noemen we slimheid. Hoe meer hokjes hoe rijker de boer.
Mensen maken hokjes in hun geest om gedachten in op te sluiten. Dat noemen we geleerdheid. Hoe meer hokjes hoe rijker de geest.
Nooit zul je jezelf in een hokje kunnen opsluiten. Jij bent groter dan alle zelfbeelden bij elkaar.
Nooit zul je de mens in een hokje kunnen opsluiten. Wij zijn groter dan alle mensbeelden bij elkaar.
Nooit zul je de wereld in een hokje kunnen opsluiten. Die is groter dan alle wereldbeelden bij elkaar.
De wereld die groter is dan alle wereldbeelden bij elkaar, de mens die groter is dan alle mensbeelden bij elkaar, jijzelf die groter bent dan alle zelfbeelden bij elkaar – het zijn op hun beurt hokjes in je geest. Net als ‘niet-weten’, ‘armoede’ en ‘geest’.
Niet-weten is armoede van geest.
(Vrij naar hoofdstuk 29 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Sommigen vechten zich onvermoeibaar omhoog,
anderen zitten gauw bij de pakken neer.
Wie kan zeggen waarom?
Sommigen kunnen tegen een stootje,
anderen zijn snel van slag.
Wie kan zeggen waarom?
Sommigen kunnen geen hitte velen,
anderen verdragen geen koude.
Wie kan zeggen waarom?
Sommigen moeten voorgaan,
anderen moeten volgen.
Wie kan zeggen waarom?
Sommigen richten beelden op,
anderen halen ze neer.
Wie kan zeggen waarom?
Sommigen bloeien op bij actie,
anderen gedijen bij rust.
Wie kan zeggen waarom?
Dwazen zoeken wijsheid,
wijzen gaan er voorbij.
Snap je nu waarom?
(Vrij naar hoofdstuk 30 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wapens veroorzaken geweld!
Wapens voorkomen geweld!
Wapens kunnen geweld veroorzaken en voorkomen!
Geweld vindt ook zonder wapens zijn weg!
Wapens moeten een staatsmonopolie zijn!
Iedereen heeft recht op wapens!
Wapens moeten totaal verboden worden!
Alleen geweld kan een eind maken aan geweld!
Alleen geweldloosheid kan een eind maken aan geweld!
Alleen innerlijke vrede kan een eind maken aan geweld!
Alleen politieke hervorming kan een eind maken aan geweld!
Alleen economische hervorming kan een eind maken aan geweld!
Alleen religie kan een eind maken aan geweld!
Alleen technologie kan een eind maken aan geweld!
Alleen geboortebeperking kan een eind maken aan geweld!
Alleen een gecombineerde aanpak kan een eind maken aan geweld!
Niets kan een eind maken aan geweld!
Iedereen verlangt diep in zijn hart naar vrede!
Iedereen verlangt diep in zijn hart naar oorlog!
In vredestijd verlangt iedereen naar oorlog, in oorlogstijd verlangt iedereen naar vrede!
Iedereen verlangt zowel naar vrede als naar oorlog!
Als het over geweld gaat heeft iedereen een mening.
Zijn meningen geweld of is dat weer een mening?
Wie tegen het Tja ingaat is er gauw geweest.
Niet-weten is een weldaad voor de geest.
Tot zover dit meningenfeest.
(Vrij naar hoofdstuk 30 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De enige mislukking is menen te falen.
Het enige succes is menen te slagen.
Het enige weten is menen te weten.
Het enige doen is menen te doen.
Als zelfs niet-weten is vergeten,
mag dat dan wijsheid heten?
Dat moet je zelf maar weten.
Zelf zeg ik liever tja.
(Vrij naar hoofdstuk 31 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Het is tot mijn verdriet
dat ik in het doden vreugde vindt.
Het is tot mijn vreugde
dat ik van het doden verdriet heb.
Gezegend zijn de doden.
Hen maakt het niets meer uit.
(Vrij naar hoofdstuk 31 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Hoofden zijn wapens
Tanden zijn wapens
Handen zijn wapens
Vingers zijn wapens
Ellebogen zijn wapens
Schouders zijn wapens
Piemels zijn wapens
Borsten zijn wapens
Knieën zijn wapens
Schenen zijn wapens
Voeten zijn wapens
Hoeven zijn wapens
Horens zijn wapens
Tentakels zijn wapens
Stekels zijn wapens
Klauwen zijn wapens
Poten zijn wapens
Vleugels zijn wapens
Angels zijn wapens
Stenen zijn wapens
Kiezels zijn wapens
Grit is een wapen
Zand is een wapen
Kuilen zijn wapens
Diepten zijn wapens
Hoogten zijn wapens
Water is een wapen
IJs is een wapen
Gas is een wapen
Lucht is een wapen
Slijm is een wapen
Lijm is een wapen
Olie is een wapen
Vuur is een wapen
Stokken zijn wapens
Ploegen zijn wapens
Spaden zijn wapens
Hamers zijn wapens
Sikkels zijn wapens
Vijzels zijn wapens
Messen zijn wapens
Vorken zijn wapens
Ziekten zijn wapens
Medicijnen zijn wapens
Kinderen zijn wapens
Dierbaren zijn wapens
Rijkdom is een wapen
Armoede is een wapen
Kracht is een wapen
Zwakte is een wapen
Hersens zijn wapens
Kennis is een wapen
Onkunde is een wapen
Gedachten zijn wapens
Emoties zijn wapens
Woorden zijn wapens
Zwijgen is een wapen
Zonder wapens geen wereld
Ook wie Tja heeft voert ze
In vrede, oorlog en daarbuiten
Links, rechts en in het midden
(Vrij naar hoofdstuk 31 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
wij mensen doden en laten voor ons doden
maar we noemen het geen doden
we noemen het terechtstellen
we noemen het gerechtigheid
we noemen het pasteuriseren
we noemen het afschrikken
we noemen het ontsmetten
we noemen het steriliseren
we noemen het euthanasie
we noemen het voorkomen
we noemen het verdedigen
we noemen het beveiligen
we noemen het beheersen
we noemen het bestrijden
we noemen het gods wil
we noemen het eerwraak
we noemen het bestralen
we noemen het zuiveren
we noemen het afmaken
we noemen het bereiden
we noemen het genezen
we noemen het slachten
we noemen het beheren
we noemen het oogsten
we noemen het ruimen
we noemen het wieden
we noemen het rooien
we noemen het vissen
we noemen het jagen
we noemen het eten
we noemen het van alles behalve doden
maar wij doden en laten voor ons doden
(Vrij naar hoofdstuk 31 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Dezelfde boom draagt de vrucht
en verstikt de zaailing
Hetzelfde mes snijdt het vlees aan
en de hals door
Dezelfde mond zoent de vriend
en bijt de vijand
Hetzelfde vuur gaart de kool
en verkoolt het brood
Hetzelfde water laaft de koe
en verdrinkt het kalf
De dienaren des levens
zijn de dienaren des doods
(Vrij naar hoofdstuk 31 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Sommige mensen menen oorlog te moeten voeren. Ik niet. Andere menen vrede te moeten stichten. Ik niet. Weer andere twijfelen of ze oorlog moeten voeren of vrede moeten stichten. Ik niet.
Sommige mensen menen menselijk te zijn. Ik niet. Andere menen onmenselijk te zijn. Ik niet. Weer andere twijfelen of ze menselijk of onmenselijk zijn. Ik niet.
Sommige mensen menen iemand te zijn. Ik niet. Andere menen niemand te zijn. Ik niet. Weer andere twijfelen of ze iemand of niemand zijn. Ik niet.
Sommige mensen menen zichzelf te moeten blijven. Ik niet. Andere menen te moeten veranderen. Ik niet. Weer andere twijfelen of ze zichzelf moeten blijven of moeten veranderen. Ik niet.
Sommige mensen menen dat alles hetzelfde moet blijven. Ik niet. Andere menen dat alles anders moet. Ik niet. Weer andere twijfelen of alles hetzelfde moet blijven of anders moet. Ik niet.
Sommige mensen menen onderweg te zijn. Ik niet. Andere menen aangekomen te zijn. Ik niet. Weer andere twijfelen of ze nog onderweg of al aangekomen zijn. Ik niet.
Sommige mensen menen iets te weten. Ik niet. Andere menen niets te weten. Ik niet. Weer andere twijfelen of er iets te weten valt. Ik niet.
Jij?
(Vrij naar hoofdstuk 32 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Hoe groot is een idee? Kleiner dan het allerkleinste omvat het Tja de hele wereld. Groter dan het allergrootste past het overal in.
Het Tja wil niets aan zich onderwerpen, hoe sterk het door zijn eenvoud ook is. Niets kan het Tja aan zich onderwerpen, hoe gering het in zijn eenvoud ook is.
Is een geest in staat het Grote Tja te bewaren dan keren alle gedachten zich spontaan tot hem. Ja en nee, hemel en aarde, deugd en ondeugd – alle tegenstellingen vermengen zich vrijelijk. Ze vloeien samen, lossen op en maken plaats voor nieuwe.
De geest schept werkelijkheden en vernietigt ze. De geest schept luchtkastelen en vernietigt ze. De geest schept waarden en vernietigt ze. De geest schept idealen en vernietigt ze. De geest schept ideeën en vernietigt ze. De geest schept namen en vernietigt ze.
De geest schept zonder terughoudendheid en vernietigt zonder uitzondering. Ook het idee van de geest als schepper en vernietiger. Ook het idee van het Grote Tja. Opgeruimd staat netjes.
Een geest zonder geest is leer noch meester.
Een geest zonder meester is een lege heer.
(Vrij naar hoofdstuk 32 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Het Grote Tja is als…
het uitvloeien van beken in rivieren,
het uitstromen van rivieren in oceanen,
het opstijgen van zeewater als damp,
het condenseren van waterdamp tot nevel,
het samenvloeien van nevel tot regen,
het weglopen van regen in beken,
het uitvloeien van beken in rivieren –
een eeuwige ontlediging van de geest.
(Vrij naar hoofdstuk 33 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie de ander overwint verliest de ander.
Wie zichzelf overwint verliest zichzelf.
Wie niet van winnen weet heeft niets te verliezen.
Wie de ander meent te kennen kent zijn eigen geest niet.
Wie zijn eigen geest meent te kennen is onwetend.
Wie niet weet kent zichzelf.
Wie zijn doel wil bereiken moet standvastig zijn.
Wie standvastig is gaat nergens heen.
Wie nergens heen gaat bereikt nooit zijn doel.
Wie zichzelf wil overleven sterft altijd te vroeg.
Wie zijn leven wil voltooien moet verdwijnen voor hij sterft.
Wie daar een doel van maakt zal het nooit bereiken.
(Vrij naar hoofdstuk 33 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Groot is wie zijn kleinheid kent
Hoog is wie zijn laagheid kent
Sterk is wie zijn zwakte kent
Zacht is wie zijn woede kent
Thuis is wie de weg niet kent
(Vrij naar hoofdstuk 33 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
de wijze spreekt krom om recht te spreken
en mee in tegenspraken
hij vermenigvuldigt ter deling
en verdeelt ter meerdering
hij is zacht in zijn hardheid
en eenduidig in zijn dubbelheid
hij vertroebelt ter opheldering
en vangt ter bevrijding
hij verzwaart en verduistert
maar steevast ter verlichting
(Vrij naar hoofdstuk 33 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie door niet-kennen het Tja heeft leren kennen
weet geen onderscheid meer te maken.
Niet tussen het Tja en zijn geest.
Niet tussen zijn geest en zijn lichaam.
Niet tussen zijn lichaam en de wereld.
Niet tussen de wereld en zichzelf.
Niet tussen zichzelf en het Tja.
Wie geen onderscheid weet te maken
is nergens wel of niet.
Waar hij ook heen gaat, hij was er al.
Waar hij ook weggaat, hij was er niet.
Wie Tja heeft is overal en nergens.
(Vrij naar hoofdstuk 34 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Weids is de blik van het Grote Tja.
Alles ziet het onder ogen, ook dat het dat niet kan.
Nooit is een woord het hoogste of het laagste.
Ook het laatste woord is een begin.
Het Tja doet zijn werk maar vraagt er geen aandacht voor.
Het laat zich nergens op voorstaan, ook hierop niet.
Het heet iedereen welkom, ook degenen die er niets van willen weten.
De toegang is gratis, de uitgang is er voor niets.
Ruim is de geest die alle gedachten toelaat.
Ruimer nog is de geest die alle gedachten uitlaat.
Hoe ruim is de geest die ook deze gedachten loslaat?
(Vrij naar hoofdstuk 34 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De tienduizend wezens verschijnen vanzelf en de wijze weigert niet.
Ze verdwijnen vanzelf en hij weigert niet.
Verdienste en berekening verschijnen vanzelf en de wijze weigert niet.
Ze verdwijnen vanzelf en hij weigert niet.
Liefde en haat verschijnen vanzelf en de wijze weigert niet.
Ze verdwijnen vanzelf en hij weigert niet.
Begeerte en apathie verschijnen vanzelf en de wijze weigert niet.
Ze verdwijnen vanzelf en hij weigert niet.
Weten en niet-weten verschijnen vanzelf en de wijze weigert niet.
Ze verdwijnen vanzelf en hij weigert niet.
Weigert de wijze toch dan weigert hij zijn weigering niet.
Hij zou niet weten hoe.
(Vrij naar hoofdstuk 35 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Neem het Grote Tja!
Ga je geest door!
Ga!
Niets kan je!
Deren!
De Grote Vrede zal je!
Leren!
(Vrij naar hoofdstuk 35 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Kijk naar het Tja
Niets dat het bekijken waard is
Luister naar het Tja
Niets dat het horen waard is
Spreek over het Tja
Niets dat het beweren waard is
Prijs het Tja
Niets dat het loven waard is
Peins over het Tja
Niets dat het overdenken waard is
Vergeet het Tja
Niets dat het onthouden waard is
Leeg is de leer van de lege mens
Kleurloos als water en even fris
(Vrij naar hoofdstuk 35 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
spreekt het tja over zichzelf dan spreekt het in alle toonaarden
noemt het zich diep dan noemt het zich oppervlakkig
noemt het zich waarheid dan noemt het zich leugen
noemt het zich eeuwig dan noemt het zich tijdelijk
noemt het zich geest dan noemt het zich lichaam
noemt het zich vrede dan noemt het zich oorlog
noemt het zich licht dan noemt het zich duister
noemt het zich goed dan noemt het zich kwaad
noemt het zich poort dan noemt het zich muur
noemt het zich wijs dan noemt het zich dwaas
noemt het zich leven dan noemt het zich dood
noemt het zich hemel dan noemt het zich hel
noemt het zich één dan noemt het zich veel
zwijgt het tja over zichzelf dan zwijgt het in alle toonaarden
(Vrij naar hoofdstuk 35 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
de wijze kent geen voorspoed
al gaat alles goed
hij kent geen rampspoed
al zit alles tegen
hij kent geen boosheid
al is hij woedend
hij kent geen liefde
al smelt zijn hart
de wereld ziet hij
door de vingers
de wereld ziet hem
over het hoofd
(Vrij naar hoofdstuk 36 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
soms moet je versterken om te versterken
soms moet je versterken om te verzwakken
soms moet je verzwakken om te versterken
soms moet je verzwakken om te verzwakken
soms moet je verenigen om te verenigen
soms moet je verenigen om te scheiden
soms moet je scheiden om te verenigen
soms moet je scheiden om te scheiden
soms moet je stijgen om te stijgen
soms moet je stijgen om te dalen
soms moet je dalen om te stijgen
soms moet je dalen om te dalen
vraag me niet wanneer
dit heet de lege leer
(Vrij naar hoofdstuk 37 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Het Tja bestaat erin niets te weten en dat te vergeten. Niets te doen en dat te laten. Alles te doorzien, ook het doorzien.
Is een geest in staat het Grote Tja te bewaren dan verliezen gedachten hun magie.
Ren je achter ideeën aan als een hond achter zijn staart? Wie Tja heeft bestookt ze met vragen. Bedelft ze onder alternatieven. Stilt ze met niet-weten.
In een onzeker heden komt de geest tot rust. Zonder schijnzekerheden uit toekomst of verleden. Vrij van illusies en vrij van de illusie vrij van illusies te zijn.
Dan is het gedaan met doen en niet-doen.
Dan ben je voorgoed ontdaan.
(Vrij naar hoofdstuk 37 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Soms ben ik echt echt
Soms ben ik echt nep
Ik ben altijd echt
Soms ben ik oprecht oprecht
Soms ben ik oprecht onoprecht
Ik ben altijd oprecht
Soms ben ik spontaan spontaan
Soms ben ik spontaan gemaakt
Ik ben altijd spontaan
Soms ben ik waarachtig waarachtig
Soms ben ik waarachtig onwaarachtig
Ik ben altijd waarachtig
(Vrij naar hoofdstuk 37 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
de wijze ondermijnt zijn overtuigingen
voor hij ze kan verkondigen
de wijze ondermijnt zijn spreuken
voor ze hem betoveren
de wijze ondermijnt zijn doelen
voor hij ze kan realiseren
de wijze ondermijnt zijn gemakzucht
voor hij van gemak zucht
de wijze ondermijnt zijn moralen
voor ze hem bepalen
de wijze ondermijnt zijn gedachten
voor ze hem verkrachten
de wijze ondermijnt zijn leven
zodat het hem kan leven
(Vrij naar hoofdstuk 38 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Geestkracht op basis van macht forceert.
Wie over grote geestkracht beschikt baseert zich op niets.
Wie zich op niets baseert heeft geen reden tot forceren.
Ook het niet-forceren dwingt hij niet af.
Hij ontkent niet wat hij weet – bijna niets – maar erkent wat hij niet weet – bijna alles.
Hij voelt zich thuis in den vreemde voor zover het hem bekend voorkomt.
Hij voelt zich thuis in het bekende voor zover het hem vreemd voorkomt.
Zijn eigen vreemdheid maakt hem zacht.
Haar erkennen geeft hem kracht.
Grote geestkracht is geen macht.
(Vrij naar hoofdstuk 38 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Vastgelegde menswaardigheid is mensonwaardig
De wijze is menswaardig zonder waarden
Vastgelegde rechtvaardigheid is onrechtvaardig
De wijze is rechtvaardig zonder rechten
Vastgelegde deugd is ondeugdzaam
De wijze is deugdzaam zonder deugden
Vastgelegde beleefdheid is onbeleefd
De wijze is beleefd zonder vorm
Vastgelegde wijsheid is dwaasheid
De wijze is wijs zonder wijsheid
(Vrij naar hoofdstuk 38 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
wie zoekt zal vragen vinden
zijn vragen zullen gepaard gaan met verbazing
zijn verbazing zal veranderen in verwondering
zijn verwondering zal overgaan in verbijstering
zijn antwoorden zullen opgaan in verbijstering
zijn vragen zullen opgaan in verbijstering
zijn ideeën zullen opgaan in verbijstering
zijn wereld zal opgaan in verbijstering
zijn zoeken zal opgaan in verbijstering
zijn weg zal opgaan in verbijstering
en dan is alles weer gewoon
(Vrij naar hoofdstuk 38 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wat is deugd? Een idee. Wat is ondeugd? Een idee. Wat is het verschil tussen deugd en ondeugd? Een idee.
Wat is de hemel? Een idee. Wat is de aarde? Een idee. Wat is het verschil tussen hemel en aarde? Een idee.
Wat is het relatieve? Een idee. Wat is het absolute? Een idee. Wat is het verschil tussen het relatieve en het absolute? Een idee.
Wat is wijsheid? Een idee. Wat is dwaasheid? Een idee. Wat is het verschil tussen wijsheid en dwaasheid? Een idee.
Wat is weten? Een idee. Wat is niet-weten? Een idee. Wat is het verschil tussen weten en niet-weten? Een idee.
Wat is werkelijkheid? Een idee. Wat is illusie? Een idee. Wat is het verschil tussen werkelijkheid en illusie?
Geen idee.
(Vrij naar hoofdstuk 39 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De wijze kan de geest niet onderscheiden van de stof, de jade niet van de kiezel.
Hij kan de kern niet onderscheiden van de schors, de bloem niet van de vrucht.
Hij kan de hemel niet onderscheiden van de aarde, de goden niet van de mensen.
Hij kan de vorsten niet onderscheiden van de onderdanen, de rijken niet van de armen.
Hij kan het edele niet onderscheiden van het vulgaire, reinheid niet van verdorvenheid.
Hij kan de geest niet onderscheiden van het vlees, het bot niet van de stof.
Hij kan wijsheid niet onderscheiden van dwaasheid, volheid niet van leegte.
Hij kan hier niet onderscheiden van daar, binnen niet van buiten.
Wie niets weet te onderscheiden heeft niets om aan vast te houden.
Wie niets heeft om aan vast te houden hoeft niets meer los te laten.
(Vrij naar hoofdstuk 40 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Teruggaan is de dynamiek van het Tja.
Van het antwoord naar de vraag
Van de vraag naar het Tja
En ten slotte uit het Tja
Van de oplossing naar het probleem
Van het probleem naar het Tja
En ten slotte uit het Tja
Van de conclusie naar de premissen
Van de premissen naar het Tja
En ten slotte uit het Tja
Van de zekerheid naar de twijfel
Van de twijfel naar het Tja
En ten slotte uit het Tja
Van het onderscheid naar de eenheid
Van de eenheid naar het Tja
En ten slotte uit het Tja
Van de materie naar de geest
Van de geest naar het Tja
En ten slotte uit het Tja
Van de tijd naar het heden
Van het heden naar het Tja
En ten slotte uit het Tja
Van het willen naar het laten
Van het laten naar het Tja
En ten slotte uit het Tja
Van het hebben naar het wegdoen
Van het wegdoen naar het Tja
En ten slotte uit het Tja
Van de woorden naar de letters
Van de letters naar de streepjes
Van de streepjes naar het wit
Dat allicht vol kleuren zit
(Vrij naar hoofdstuk 41 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Als domoren van het Grote Tja horen herkennen ze het meteen maar verstandige mensen willen er niets van weten. Hoe dat komt?
Het doen van het Tja lijkt laten
De vrede van het Tja lijkt strijd
Het licht van het Tja lijkt duister
Het spel van het Tja lijkt menens
De volheid van het Tja lijkt leegte
De kracht van het Tja lijkt zwakte
De deugd van het Tja lijkt ondeugd
Het hart van het Tja lijkt een hoofd
De verrukking van het Tja lijkt vlak
De grond van het Tja lijkt drijfzand
De weg van het Tja lijkt een doolhof
Het wonder van het Tja lijkt gewoon
De zekerheid van het Tja lijkt twijfel
Het denken van het Tja lijkt dromen
Het spreken van het Tja lijkt zwijgen
Het zwijgen van het Tja lijkt zwetsen
Het vinden van het Tja lijkt verliezen
De rijkdom van het Tja lijkt armoede
De triomf van het Tja lijkt een afgang
De echtheid van het Tja lijkt gemaakt
De helderheid van het Tja lijkt troebel
De diepte van het Tja lijkt oppervlakkig
De wijsheid van het Tja lijkt dwaasheid
De deemoed van het Tja lijkt hoogmoed
De eenvoud van het Tja lijkt ingewikkeld
Een meester van het Tja lijkt een leerling
De werkelijkheid van het Tja lijkt een illusie
Het mededogen van het Tja lijkt meedogenloos
Vandaar dat domoren het Grote Tja meteen herkennen terwijl verstandige mensen er niets van willen weten.
(Vrij naar hoofdstuk 41 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie onverwacht in het Grote Tja verzeild raakt staat voorgoed perplex. Er is niets veranderd maar alles voelt anders en voor je het weet sta je te brullen van het lachen.
Je brult om verlichting en onwetendheid!
Je brult om illusie en werkelijkheid!
Je brult om weten en niet-weten!
Je brult om veelheid en eenheid!
Je brult om waarheid en leugen!
Je brult om deugd en ondeugd!
Je brult om doen en niet-doen!
Je brult om hemel en aarde!
Je brult om juist en onjuist!
Je brult om hoog en laag!
Je brult om ego en zelf!
Je brult om Tao en Te!
Je brult om tja en tjee!
Je brult om ja en nee!
Je brult om elk idee!
Wie brult er met ons mee?
(Vrij naar hoofdstuk 41 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Als een grote regenboog
Zonder kleuren
Als een groot vierkant
Zonder hoeken
Als een groot beeld
Zonder vorm
Als een groot boek
Zonder woorden
Als een groot land
Zonder grenzen
Als een groot huis
Zonder muren
Als een grote weg
Zonder richting
Als een grote leer
Zonder thesen
Als een grote truc
Zonder foefje
Is het grote weten
Zonder weten
(Vrij naar hoofdstuk 42 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De geest bedenkt de leegte en noemt het boeddhisme.
De geest bedenkt het ene en noemt het taoïsme.
De geest bedenkt de twee en noemt het dualisme.
De geest bedenkt het niet-twee en noemt het non-dualisme.
De geest bedenkt de drie en noemt het christendom.
De geest bedenkt de vier en noemt het hindoeïsme.
De geest bedenkt de tienduizend en noemt het pluralisme.
De geest blijft zich maar bedenken.
Wie heeft die geest bedacht?
(Vrij naar hoofdstuk 42 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wij kleine mensen torsen
Van alles met ons mee
In onze ene hand het ja
In onze andere het nee
Wie lichtvoetiger wil worden
Moet beide laten vallen
Dat noemen we het tja
Het volgende idee
Gewoon een nieuwe last
Het juk van ja noch nee
Wie waarlijk vrij wil zijn
Doet nergens meer aan mee
Helaas is dat alweer
Het volgende idee
Wij kleine mensen torsen
Van alles met ons mee
(Vrij naar hoofdstuk 42 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Nooit heb ik de tienduizend wezens allemaal helemaal gezien.
Nooit heb ik ook maar één wezen helemaal gezien.
Nooit heb ik meer dan een klein stukje van de buitenkant van een wezen gezien.
Kan dat het wezen van zijn wezen wezen?
Nooit heb ik mijn eigen achterkant gezien.
Nooit heb ik mijn eigen binnenkant gezien.
Nooit heb ik meer dan een stukje van de buitenkant van mijn wezen gezien.
Kan dat het wezen van mijn wezen zijn?
(Vrij naar hoofdstuk 43 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Soms moet je iets doen, soms moet je iets laten.
Wie kan zeggen wanneer?
Soms overheerst de vorm, soms de leegte.
Wie kan zeggen waarom?
Soms wint het harde, soms het zachte.
Wie kan zeggen waartoe?
Soms heb je een voorkeur, soms geen.
Wie kan zeggen waardoor?
Het Grote Tja heeft geen voorkeur
voor een leven zonder voorkeur.
(Vrij naar hoofdstuk 43 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wat ontmaskert moeiteloos de oorzaken zonder aanleiding?
Wat ontmaskert moeiteloos de woorden zonder betekenis?
Wat ontmaskert moeiteloos de autoriteiten zonder gezag?
Wat ontmaskert moeiteloos de dingen zonder substantie?
Wat ontmaskert moeiteloos de gedachten zonder grond?
Wat ontmaskert moeiteloos de stellingen zonder bewijs?
Wat ontmaskert moeiteloos de betekenissen zonder zin?
Wat ontmaskert moeiteloos de waarden zonder belang?
Wat ontmaskert moeiteloos de doelen zonder oogmerk?
Wat ontmaskert moeiteloos de zinnen zonder verband?
Wat ontmaskert moeiteloos de redenen zonder motief?
Wat ontmaskert moeiteloos de logica zonder rede?
De kracht van het Tja – weinigen zijn eraan toe.
(Vrij naar hoofdstuk 44 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Zonder succes kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder weten kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder macht kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder liefde kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder geluk kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder faam kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder bezit kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder hoop kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder doel kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder weg kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder God kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder Tao kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder Te kun je leven, zonder lichaam niet
Zonder lichaam heb je geen leven
Zonder Tja is het geen doen
(Vrij naar hoofdstuk 45 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Hij heeft niets om het lijf maar zijn trouw is hartverwarmend
Hij spreekt zichzelf tegen maar zijn logica is onweerlegbaar
Hij bekeert niet maar zijn wendbaarheid is ongeëvenaard
Hij zegt geen woord maar zijn stilte spreekt boekdelen
Hij gaat nergens heen maar zijn bereik is onbeperkt
Hij stelt niets voor maar kan zich alles voorstellen
Hij strijdt niet maar slaat zich overal doorheen
Hij gaat nooit voor maar houdt niets achter
Men spreekt zijn naam, meer is hij niet
Meer zal hij nimmer zijn
(Vrij naar hoofdstuk 46 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
wie tja heeft ziet overal de keerzijden van
van volharding en van gemakzucht
van begeerte en van lusteloosheid
van akkerbouw en van veeteelt
van jagen en van verzamelen
van winnen en van verliezen
van vechten en van vluchten
van hebzucht en van armoede
van kennis en van onwetendheid
wie tja heeft ziet veel en doet weinig
(Vrij naar hoofdstuk 46 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Heb je Tja dan zie je rampspoed als een tijding van voorspoed, voorspoed als een tijding van rampspoed.
Heb je Tja dan zie je zonden als een kans op vergeving, vergeving als een aanleiding tot zonde.
Heb je Tja dan zie je grenzen als een aanleiding voor strijd, strijd als een aanleiding voor grenzen.
Heb je Tja dan zie je alles van alle kanten.
Zie je alles van alle kanten dan zie je niets.
Zie je niets dan heb je niets.
Heb je niets dan heb je het rijk.
(Vrij naar hoofdstuk 46 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Overal fouten zien is fout. Overal fouten zien als fout zien is ook fout. Nergens fouten zien is ook fout. Nergens fouten zien als fout zien is ook fout.
Overal zonden zien is zonde. Overal zonden zien als zonde zien is ook zonde. Nergens zonden zien is ook zonde. Nergens zonden zien als zonde zien is ook zonde.
Overal rampen zien is een ramp. Overal rampen zien als ramp zien is ook een ramp. Nergens rampen zien is ook een ramp. Nergens rampen zien als ramp zien is ook een ramp.
Daarom:
Oordelen is onzin, niet oordelen is waanzin, maar wie oordeelt zonder oordeel treft geen blaam.
(Vrij naar hoofdstuk 47 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
je hoeft de wereld niet te verlaten om het tja te leren kennen
je hoeft je geest niet te verlaten om het tja te leren kennen
je hoeft je stulp niet te verlaten om het tja te leren kennen
je hoeft je lijf niet te verlaten om het tja te leren kennen
je hoeft nergens vandaan om het tja te leren kennen
je hoeft nergens heen om het tja te leren kennen
je kent het allang
je bent er allang
je bent het zelf
het onbekende
(Vrij naar hoofdstuk 47 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
de wijze
hij loopt
hij loopt maar
hij loopt maar arriveert niet
hij spreekt
hij spreekt maar
hij spreekt maar zegt niet
hij doet
hij doet maar
hij doet maar volbrengt niet
hij denkt
hij denkt maar
hij denkt maar niet na
de dwaas
(Vrij naar hoofdstuk 48 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie leert weet steeds meer.
Wie afleert weet steeds minder.
Minder en minder tot het niet weten is bereikt.
Wil je de wereld vatten?
Probeer haar dan niet te vatten.
Liet ze zich vatten dan was ze de moeite niet waard.
Laat je maar liever door haar omvatten.
Voel je wel?
(Vrij naar hoofdstuk 49 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De wijze denkt niet in termen van goed of fout. Denkt hij toch eens in die termen, dan vindt hij dat niet goed of fout en zo komt alles goed.
Wie oneerlijk is gelooft hij niet, wie eerlijk is evenmin. Ook zijn ongeloof gelooft hij niet en zo ontstaat vertrouwen. Vertrouwen zonder basis.
Vertrouwen zonder basis is onwankelbaar. Dat heet Groot Vertrouwen. Groot Wantrouwen. Grote Twijfel. Wat jij wilt, alleen de naam verschilt.
Nooit eigent de wijze zich iemands hart toe, ook niet zijn eigen. Gebeurt het toch dan staat hij het meteen weer af.
Wat hij ook neemt, hij neemt het niet. Wat hij ook heeft, hij heeft het niet. Wat hij ook geeft, hij geeft het niet.
Wie zijn ogen tot hem richt schenkt hij zijn kinderlijke blik. Hij hoeft hem niet terug maar ziet hem graag terug.
(Vrij naar hoofdstuk 49 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De honderd geslachten richten naar zijn hart hun oor maar horen het niet kloppen.
Ze richten tot zijn verstand hun vragen maar zien het niet werken.
De geringste onder de magistraten doet niet voor hem onder.
De grootste onder hen overtreft hem niet.
Hij delft het onderspit waar hij zegeviert.
Hij slaagt waar hij faalt.
Hij rekent zich niet rijk.
Hij rekent hij zich arm.
Wie is hij?
(Vrij naar hoofdstuk 50 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Tienduizend dingen maken het verschil tussen bestaan en vergaan. Mensen hopen verschil te maken door er tien te beheersen.
Ze laten hun hart controleren maar niet de rest van hun lichaam en wanen zich gezond.
Ze laten hun borsten controleren maar niet de rest van hun lichaam en wanen zich gezond.
Ze laten hun baarmoederhals controleren maar niet de rest van hun lichaam en wanen zich gezond.
Ze laten hun darmen controleren maar niet de rest van hun lichaam en wanen zich gezond.
Ze laten hun bloed controleren maar niet de rest van hun lichaam en wanen zich gezond.
Of ze laten het vliegtuig staan maar niet de auto en wanen zich veilig.
Ze laten de auto staan maar niet de motor en wanen zich veilig.
Ze laten de motor staan maar niet de scooter en wanen zich veilig.
Ze laten de scooter staan maar niet de fiets en wanen zich veilig.
Ze laten de fiets staan maar niet de benenwagen en wanen zich veilig.
Tienduizend dingen maken het verschil tussen bestaan en vergaan, er is geen beginnen aan.
Begin ik er toch weer aan dan laat ik het begaan maar waan mij nimmer veilig.
(Vrij naar hoofdstuk 50 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Goden en mensen, koningen en onderdanen, nooit heb ik iemand ontmoet die het leven beheerst.
Het land doortrekkend mijd je neushoorn en tijger maar neushoorn en tijger mijden jou niet.
Ingaand in legers mijd je pantser en wapen maar pantser en wapen mijden jou niet.
De neushoorn vindt altijd een plaats om zijn hoorn in te stoten.
De tijger vindt altijd een plaats om zijn klauw in te slaan.
Het wapen vindt altijd een plaats om het harnas te passeren.
Is de indringer geen wapen dan is het wel je familie.
Is het geen familie dan is het wel je buurman.
Is het geen buurman dan ben je het wel zelf.
Ben je het niet zelf dan is het wel een ziekte.
Is het geen ziekte dan is het wel een gedachte.
Goden en mensen, koningen en onderdanen, nooit heb ik iemand ontmoet die het leven beheerst.
(Vrij naar hoofdstuk 51 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Weetzucht leidt tot vetzucht van de geest.
Een vette geest is een zware geest.
Een trage geest.
Een moede geest.
Een vette geest is vettig.
Tja hongert de geest uit tot hij door en door leeg is.
Een lege geest is een lichte geest.
Een snelle geest.
Een fitte geest.
Een lege geest is geestig.
Velen verheerlijken voedsel.
Wie verheerlijkt de honger?
(Vrij naar hoofdstuk 51 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
houd niet vast
laat niet los
reken niet als eigen
reken niet als oneigen
wees niet als meester
wees niet als leerling
zoek niet de uitersten
zoek niet het midden
zeg niet hoe het moet
zeg niet hoe het niet moet
zeg niet dat je niet moet zeggen
hoe het wel of niet moet
neem geen voorbeeld aan mij
(Vrij naar hoofdstuk 52 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Heeft de wereld een begin?
Heeft de wereld een einde?
Wie zal het zeggen.
Laten we dit hier het midden noemen.
Zo houden we het in het midden.
Heeft het Tja een begin?
Heeft het Tja een einde?
Ik zal het je zeggen.
Ooit wist ik van niets en ook dat wist ik nog niet.
Dat was het begin, het kleine tja.
Toen begon het grote leren en algauw wist ik van alles, net als ieder kind en bijna elke volwassene.
Dat was het einde van het kleine tja.
Hoe meer ik wist hoe meer ik begon te twijfelen en uiteindelijk wist ik het allemaal niet meer.
Dit was het vervolg, het Grote Tja.
Had het Grote Tja een begin?
Heeft het Grote Tja een einde?
Wie zal het zeggen.
Laten we dit hier het midden noemen.
Zo houden we het in het midden.
(Vrij naar hoofdstuk 52 van de Tao Te Tjing)
Vraag je Meester Tja om je de moeder aller dingen te leren kennen dan zegt hij:
‘Tja, leer eerst de dingen maar eens kennen.’
Vraag je hem om je de dingen te leren kennen dan zegt hij:
‘Tja, leer eerst maar eens één ding kennen.’
Vraag je hem om je één ding te leren kennen dan zegt hij:
‘Tja, wie weet waar het ene ding eindigt en het volgende begint.’
Vraag je hem om je tenminste het wezen van de tienduizend dingen te leren kennen dan zegt hij:
‘Tja, eerst maar eens vaststellen of ze wel een wezen hebben.’
Vraag je hem om te helpen vaststellen of de tienduizend dingen wel een wezen hebben dan zegt hij:
‘Tja, eerst hun verschijningsvorm maar eens leren kennen.’
Vraag je hem om je de verschijningsvorm van de tienduizend dingen te leren kennen dan zegt hij:
‘Tja, ieder ding heeft wel tienduizend verschijningsvormen.’
Vraag je hem om je één van die tienduizend verschijningsvormen van één van de tienduizend dingen te leren kennen dan zegt hij:
‘Tja, waar zou het dan een verschijningsvorm van moeten wezen?’
Vraag je hem of het wezen van de tienduizend dingen gelijk zou kunnen zijn aan hun verschijningsvorm dan zegt hij:
‘Tja, vraag dat maar aan een ander wezen of aan een van zijn verschijningsvormen.’
Vraag je hem met het mes op de keel wat de essentie van de tienduizend verschijnselen is dan zegt hij:
‘Tja is de essentie van de tienduizend verschijnselen.’
Vraag je hem ten slotte naar de essentie van het Tja dan zegt hij enkel:
‘Tja.’
Die Meester Tja.
(Vrij naar hoofdstuk 53 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Mensen houden van rechte wegen met mijlpalen en verkeersborden, wegrestaurants en toiletten, rijstroken en vluchtstroken, middenbermen en vangrails.
Ze willen weten waar ze vandaan komen, ze willen weten waar ze langs komen en ze willen weten waar ze heen gaan.
Alles moet overzichtelijk zijn, veilig en vertrouwd.
Maar dat is het niet.
Het leven is een oerwoud met tienduizend wildpaadjes kronkelend van hot naar her.
Groot verstand, klein verstand – niets kan het bevatten.
(Vrij naar hoofdstuk 53 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Doe je er iets mee dan doe je te veel
Doe je er niets mee dan doe je te weinig
Hou je eraan vast dan rukt het zich los
Laat je het los dan lost het op
Spreek je erover dan spreek je het weg
Zwijg je erover dan zwijg je het dood
Begeer je het dan verstopt het zich
Negeer je het dan mis je het
Maar weet je het niet dan weet je het wel
En doe je het niet dan doe je het al
Dus maak je maar niet druk
(Vrij naar hoofdstuk 53 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
als ik vol overtuigingen door het grote tja wandelde zou ik de openbaring ervan vrezen maar sinds ik niet meer weet zie ik het overal
ik zie het in velden met gras en in velden met onkruid
ik zie het in klederen rijk van kleur en in vodden
ik zie het in bescheidenheid en in praalzucht
ik zie het in volle graanschuren en in lege
ik zie het in wandelstokken en in wapens
ik zie het in renpaarden en in karkassen
ik zie het in voorspoed en in tegenspoed
ik zie het in zorgzaamheid en in roof
ik zie het in soberheid en in zwelgen
ik zie het in gulheid en in gierigheid
ik zie het in geboorte en in de dood
ik zie het in zekerheid en in twijfel
ik zie het in goederen en in afval
ik zie het in opbouw en in verval
ik zie het in hoop en in wanhoop
ik zie het in god en in de duivel
ik zie het in vrede en in oorlog
ik zie het en ik vrees het niet
(Vrij naar hoofdstuk 54 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
wie nat is kan niet meer nat gaan
wie weg is kan niet meer weggaan
wie gevallen is kan niet meer vallen
wie zoek is kan niet meer zoekraken
wie verloren is kan niet meer verliezen
wie failliet is kan niet meer failliet gaan
wie verdwaald is kan niet meer verdwalen
wie losgelaten heeft kan niet meer loslaten
wie opgebrand is kan niet meer opbranden
wie verdwenen is kan niet meer verdwijnen
wie opgegeven heeft kan niet meer opgeven
met tja sta je zonder fundering toch als een huis
wil je het tja belichamen dan moet je je kleinheid realiseren
wil je de kracht van het tja voelen dan moet je in je zwakte gaan staan
(Vrij naar hoofdstuk 54 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Ik zie het Tja als mijn ziel.
Mijn ziel als mijn lief.
Mijn lief als mijn thuis.
Mijn thuis als mijn wijk.
Mijn wijk als de wijde wereld.
Hoe weet ik dat alles is zoals ik het zie?
Dat weet ik niet, ik zie het niet, zo zie ik het.
(Vrij naar hoofdstuk 54 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie tja heeft
sterft zonder gedenken,
gedenkt zonder doden,
doodt zonder schieten,
schiet zonder wortel en
wortelt zonder grond.
(Vrij naar hoofdstuk 54 van de Tao Te Tjing)
af
onaf
gebroken
ongebroken
onafgebroken
onafgebroken offer
onafgebroken offer ik
onafgebroken offer ik mijn werkelijkheid op
onafgebroken offer ik mijn denkbeelden op
onafgebroken offer ik mijn bezittingen op
onafgebroken offer ik mijn lichaam op
onafgebroken offer ik mijn wereld op
onafgebroken offer ik mezelf op
onafgebroken offer ik mijn liefde op
onafgebroken offer ik mijn kennis op
onafgebroken offer ik mijn illusies op
onafgebroken offer ik mijn vrienden op
onafgebroken offer ik mijn zekerheden op
onafgebroken offer ik
onafgebroken offer
onafgebroken
ongebroken
gebroken
onaf
af
(Vrij naar hoofdstuk 55 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Ik doe het niet!
Het Tja doet mij!
Het doet mij iets!
Het doet mij niets!
Het was geen doen!
Het is geen doen!
Het wordt geen doen!
Het is gedaan!
(Vrij naar hoofdstuk 55 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie overvloed aan Tja heeft
leeft als een pasgeboren kindje.
Het kleintje wordt gestoken
en het weet niet waardoor.
Wilde beesten bespringen het
en het weet niet waarvandaan.
Roofvogels pikken het
en het weet niet waarmee.
Zijn botjes geven al steun
maar het weet niet waaraan.
Zijn knuistjes grijpen gretig
maar het weet niet waarnaar.
Zijn oogjes zien beelden
maar het weet niet waarvan.
Zijn plasser wordt stijf
maar het weet niet waartoe.
Zijn mondje brabbelt
maar het weet niet waarover.
Het huilt en het schreeuwt
en het weet niet om wie
en het weet niet waarmee
en het weet niet waarvoor.
Maar dan komt de borst
en de melk vloeit vanzelf.
(Vrij naar hoofdstuk 55 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
wie tja heeft lijkt op een pasgeboren kindje
het kent nog geen onderscheid of eenheid
het kent nog geen werkelijkheid of illusie
het kent nog geen wijsheid of dwaasheid
het kent nog geen waarheid of leugen
het kent nog geen schuld of onschuld
het kent nog geen hoop of wanhoop
het kent nog geen binnen of buiten
het kent nog geen gelijk of ongelijk
het kent nog geen goed of kwaad
het kent nog geen hoger of lager
het kent nog geen hier of daar
het kent nog geen mijn of dijn
het kent nog geen ego of zelf
het kent nog geen jij of ik
het kent ze nog niet, nóg niet
het denkt nog zonder denken
het doet nog zonder doen
het dringt nog niet op of aan
en alles gaat nog spontaan
maar wie tja heeft is geen pasgeboren kindje meer
hij kent geen onderscheid of eenheid meer
hij kent geen werkelijkheid of illusie meer
hij kent geen wijsheid of dwaasheid meer
hij kent geen waarheid of leugen meer
hij kent geen schuld of onschuld meer
hij kent geen hoop of wanhoop meer
hij kent geen binnen of buiten meer
hij kent geen gelijk of ongelijk meer
hij kent geen goed of kwaad meer
hij kent geen hoger of lager meer
hij kent geen hier of daar meer
hij kent geen mijn of dijn meer
hij kent geen ego of zelf meer
hij kent geen jij of ik meer
hij kent ze niet meer, niet écht
hij denkt weer zonder denken
hij doet weer zonder doen
hij dringt niet meer op of aan
en alles gaat weer spontaan
Stille getrouwen
(Vrij naar hoofdstuk 55 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Ik weet niet hoe ik moet groeien
Dat moet ik overlaten
Aan mijn hormonen
Ik weet niet hoe ik moet grijpen
Dat moet ik overlaten
Aan mijn handen
Ik weet niet hoe ik moet leren
Dat moet ik overlaten
Aan mijn hersens
Ik weet niet hoe ik moet vergeten
Dat moet ik overlaten
Aan mijn geheugen
Ik weet niet hoe ik moet vergeven
Dat moet ik overlaten
Aan mijn hart
Ik weet niet hoe ik moet lopen
Dat moet ik overlaten
Aan mijn benen
Ik weet niet hoe ik moet kijken
Dat moet ik overlaten
Aan mijn ogen
Ik weet niet hoe ik moet luisteren
Dat moet ik overlaten
Aan mijn oren
Ik weet niet hoe ik moet voelen
Dat moet ik overlaten
Aan mijn huid
Ik weet niet hoe ik moet ademen
Dat moet ik overlaten
Aan mijn longen
Ik weet niet hoe ik moet eten
Dat moet ik overlaten
Aan mijn mond
Ik weet niet hoe ik moet verteren
Dat moet ik overlaten
Aan mijn ingewanden
Ik weet niet hoe ik moet poepen
Dat moet ik overlaten
Aan mijn endeldarm
Ik weet niet hoe ik moet genezen
Dat moet ik overlaten
Aan mijn cellen
Ik weet niet hoe ik moet lachen
Dat moet ik overlaten
Aan mijn buik
Ik weet niet hoe ik moet minnen
Dat moet ik overlaten
Aan mijn lendenen
Ik weet niet hoe ik moet vechten
Dat moet ik overlaten
Aan mijn vuisten
Ik weet niet hoe ik moet denken
Dat moet ik overlaten
Aan mijn geest
Ik weet niet hoe ik moet spreken
Dat moet ik overlaten
Aan mijn tong
Ik weet niet hoe ik moet zingen
Dat moet ik overlaten
Aan mijn keel
Ik weet niet hoe ik moet sterven
Dat moet ik overlaten
Aan mijn vlees
Ik weet niet hoe ik moet overlaten
Dat moet ik overlaten
Aan het Tja
(Vrij naar hoofdstuk 55 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie Tja heeft is net als iedereen.
Wespen kunnen hem steken. Slangen kunnen hem bijten. Dieren kunnen hem grijpen. Vogels kunnen hem aanvallen.
Nu eens is hij rustig, dan weer onrustig. De ene keer spontaan, de andere keer gemaakt. ’s Morgen sereen, ’s avonds prikkelbaar. Vandaag zorgeloos, morgen bedrukt.
Zijn beenderen zijn taai of breekbaar. Zijn spieren zijn sterk of zwak. Zijn hand balt en ontspant zich. Zijn geslacht loopt vol en leeg.
Wie Tja heeft is als iedereen, alleen, hij heeft zich erbij neergelegd of legt zich neer bij zijn verzet.
En dat is het verschil.
(Vrij naar hoofdstuk 55 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Het Grote Tja zegt waar het op staat
maar staat niet op wat het zegt.
(Vrij naar hoofdstuk 56 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie niet-weet die niet-spreekt
Niet van echtheid, niet van onechtheid
Niet van eenheid, niet van veelheid
Niet van spreken, niet van zwijgen
Niet van voordeel, niet van nadeel
Niet van deugd, niet van ondeugd
Niet van natuur, niet van cultuur
Niet van hemel, niet van aarde
Niet van juist, niet van onjuist
Niet van hoog, niet van laag
Niet van Tao, niet van Tja
Niet van nee, niet van ja
Wie niet-spreekt die niet-weet
(Vrij naar hoofdstuk 56 van de Tao Te Tjing)
gaande
gaande ben ik
gaande ben ik immer
gaande ben ik immer op mijn plaats
gaande ben ik nimmer op mijn plaats
gaande ben ik nimmer
gaande ben ik
gaande
thuis
thuis ben ik
thuis ben ik immer
thuis ben ik immer in den vreemde
thuis ben ik nimmer in den vreemde
thuis ben ik nimmer
thuis ben ik
thuis
zwervende
zwervende ben ik
zwervende ben ik immer
zwervende ben ik immer onderweg
zwervende ben ik nimmer onderweg
zwervende ben ik nimmer
zwervende ben ik
zwervende
een vreemde
een vreemde ben ik
een vreemde ben ik immer
een vreemde ben ik immer in eigen huis
een vreemde ben ik nimmer in eigen huis
een vreemde ben ik nimmer
een vreemde ben ik
een vreemde
(Vrij naar hoofdstuk 56 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
zonder ik om te verslaan
rest mij nog een laatste waan
zonder zelf om te verstaan
blijft alleen het blote gaan
bij nieuwe maan
een onbestaan
een naakt
vergaan
(Vrij naar hoofdstuk 56 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De dwaas heeft een hokjesgeest.
Hij haalt alles uit elkaar
en ziet alleen de delen.
De wijze heeft een pleingeest.
Hij gooit alles op een hoop
en ziet alleen het ene.
De dwijze heeft het leven.
De delen of het ene?
Hem is het om het even.
(Vrij naar hoofdstuk 56 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
de wijze spreekt geen wijsheden uit
hij houdt geen wijsheden achter
hij slaat geen wijsheden op
hij stoot geen wijsheden af
hij weet dat hij niet wijs is
alleen daarom lijkt hij wijs
(Vrij naar hoofdstuk 57 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie zich haast dwingt zijn lichaam. Haast je niet en je lichaam vindt zijn eigen weg.
Wie streeft dwingt zijn hart. Streef niet en je hart vindt zijn eigen weg.
Wie weet dwingt zijn geest. Weet niet en je geest vindt zijn eigen weg.
Wie eist dwingt de ander. Eis niet en de ander vindt zijn eigen weg.
Wie ongedwongenheid afdwingt is nog steeds niet vrij.
De wijze laat het er maar bij.
(Vrij naar hoofdstuk 57 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Met de rede regeer je de staat
maar waarmee regeer je de rede?
Met de wet beheers je de misdaad
maar waarmee beheers je de wet?
Met bureaucratie reguleer je de willekeur
maar waarmee reguleer je de bureaucratie?
Met wapentuig onderwerp je de vijand
maar waarmee onderwerp je het wapentuig?
Met godsdienst beteugel je goddeloosheid
maar waarmee beteugel je godsdienst?
Met idealen overmeester je de wereld
maar waarmee overmeester je idealen?
Met cynisme beperk je de wanhoop
maar waarmee beperk je cynisme?
Met listen betwist je de gluiperds
maar waarmee betwist je listen?
Met geneeskunde bestrijd je de ziekte
maar waarmee bestrijd je geneeskunde?
Met wijsheid ontkracht je dwaasheid
maar waarmee ontkracht je wijsheid?
Met kennis verminder je onwetendheid
maar waarmee verminder je kennis?
Met de geest bedwing je het lichaam
maar waarmee bedwing je de geest?
Met het zelf dood je het ego
maar waarmee dood je het zelf?
Met het absolute overstijg je het relatieve
maar waarmee overstijg je het absolute?
Met woorden verbreek je de stilte
maar waarmee verbreek je de woorden?
(Vrij naar hoofdstuk 57 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De rede relativeer je met het grote tja.
De wet relativeer je met het grote tja.
Bureaucratie relativeer je met het grote tja.
Wapentuig relativeer je met het grote tja.
Godsdienst relativeer je met het grote tja.
Idealen relativeer je met het grote tja.
Cynisme relativeer je met het grote tja.
Listen relativeer je met het grote tja.
Geneeskunde relativeer je met het grote tja.
Wijsheid relativeer je met het grote tja.
Kennis relativeer je met het grote tja.
De geest relativeer je met het grote tja.
Het zelf relativeer je met het grote tja.
Het absolute relativeer je het grote tja.
Woorden relativeer je met het grote tja.
Alles relativeer je met het grote tja.
Zeg maar tja tegen het leven.
Zeg maar tja.
(Vrij naar hoofdstuk 57 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Alles relativeer je met het grote tja maar waarmee relativeer je het grote tja?
Met het grote tja relativeer je het grote tja.
Zoals je een doorn verwijdert met een doorn.
Zeg maar tja tegen je tja.
Zeg ook maar tja tegen je tja tegen je tja.
Doe de tjatjatja.
Meester Tja zegt:
Het grote tja, dat is…
Zelfs niet weten van niet-weten
Zelfs niet doen aan niet-doen
Zelfs de twijfel betwijfelen
Zelfs het loslaten loslaten
Dan ben je helemaal los
Ook van de verlossing
Ook van de verlosser
Ook van de verloste
Ook van het tja
Hoera!
(Vrij naar hoofdstuk 58 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie het geluk zoekt en het ongeluk mijdt, rent gillend van hot naar her. Alles maar over je heen laten komen is ook geen leven.
Wie het goede verdedigt en het kwade bestrijdt, bevindt zich tussen twee vuren die hij zelf heeft aangestoken. Het onderscheid tussen goed en kwaad bagatelliseren is olie op het vuur gooien.
Wie recht wil zijn in een of andere leer, zal kromtrekken door de hitte van zijn hartstocht. Wie recht wil zijn in de non-leer evenzeer.
Hoe meer afweermechanismen je ontwikkelt, hoe meer je er in stelling moet brengen. Een afweermechanisme tegen je afweermechanismen schiet ook niet op.
Hoe meer geloften en geboden, hoe moeilijker je leven. Een verbod op verbieden is een gebed zonder end.
Hoe meer spullen je verzamelt, hoe meer je er moet beheren. Zonder spullen is het ook geen doen.
Eenzijdigheid is waarin tegenstrijdigheid gedijt.
(Vrij naar hoofdstuk 58 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Is de geest gespannen dan is hij hard en ernstig.
Is de geest ontspannen dan is hij zacht en speels.
De weetnietgeest is zelfontspannend. Hoe dat kan?
Hij ziet het goede van het kwade en het kwade in het goede.
Hij ziet het geluk in het ongeluk en het ongeluk van het geluk.
Hij ziet het rechte van het kromme en het kromme in het rechte.
Hij streeft er niet naar dit of dat te lijken, te worden of te blijven, noch weerstreeft hij enig streven.
De weetnietgeest is geen wijze van horen zeggen met het gezag van eeuwen schreeuwen en bejag.
Hij heeft geen wijsheid te vergeven en wil niemand laten beven van ontzag.
(Vrij naar hoofdstuk 58 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De weetnietgeest
ziet zonder zien en
gaat zonder gaan.
Hoe doet hij dat?
Hoe hij dat doet!
Hij doet het niet!
Hij heeft geen schat!
Hij heeft geen pad!
Hij heeft het niet!
Hij doet maar wat!
Hij weet niet wat!
Hij ziet het niet!
Hij is een gat!
Hij is het gat!
Waarin hij ziedt!
(Vrij naar hoofdstuk 58 van de Tao Te Tjing)
de wijze, tja
de wijze is
de wijze is een dwaas
zonder wijsheid
zonder wijze
en bepaald geen onderwijzer
meer een wonderwijzer
zonder wijzer
zonder richting
geen verschiet
al zijn wijsheid
al zijn dwaasheid
al zijn dwijsheid
is gratuit
(Vrij naar hoofdstuk 58 van de Tao Te Tjing)
wijsheid is een levenswijze
levend als het leven zelf
ongrijpbaar, onbegrijpelijk
het leven laat de wijze
kluitje in het niet
de wijze laat het leven
bevend als een riet
zijn duister is zijn luister
zolang hij het doorziet
ook daarna is er niets
maar dan ook niets
volbracht
Zeven dodelijke omhelzingen
(Vrij naar hoofdstuk 58 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Bestuur is waardoor wanorde zich handhaaft
Wanorde is waarmee bestuur zich billijkt
Deugd is waartegen ondeugd zich verzet
Ondeugd is waartegen deugd zich verhardt
Nood is waarmee hulpvaardigheid begint
Hulp is waarmee hulpeloosheid begint
Welvaart is waarin het gebrek zich toont
Gebrek is waarin welvaart ontluikt
Het leven is waarmee de dood zich voedt
De dood is waarin het leven ontkiemt
Dwaasheid is waarvan wijsheid bevrijdt
Wijsheid is waarin dwaasheid gedijt
Onvrede is waarin idealisme ontstaat
Idealisme is waarin vrede vergaat
(Vrij naar hoofdstuk 58 van de Tao Te Tjing)
Zalig
Zalig de mens
Zalig de mens die niet weet
Zalig de mens die niet weet waarom
Zalig de mens die niet weet waarheen
Zalig de mens die niet weet waarvandaan
Zalig de mens die niet weet waardoor
Zalig de mens die niet weet waartoe
Zalig de mens die niet weet
Zalig de mens
Zalig
(Vrij naar hoofdstuk 58 van de Tao Te Tjing)
Zalig
Zalig de mens
Zalig de mens die niet weet
Zalig de mens die niet weet wat is
Zalig de mens die niet weet wat niet is
Zalig de mens die niet weet wat niet-weten is
Zalig de mens die niet weet wat weten is
Zalig de mens die niet weet wat is
Zalig de mens die niet weet
Zalig de mens
Zalig
Meester Tja zegt:
een geboorte, zwaar of licht
begint met een zucht
en eindigt met een zucht
poe poe
een climax, nat of droog,
begint met een zucht
en eindigt met een zucht
o o
geluk, vol of hol,
begint met een zucht
en eindigt met een zucht
ah ah
een prestatie, groot of klein
begint met een zucht
en eindigt met een zucht
nou nou
verlichting, groot of klein,
begint met een zucht
en eindigt met een zucht
hè hè
pijn, scherp of stomp
begint met een zucht
en eindigt met een zucht
ai ai
een leven, lang of kort
begint met een zucht
en eindigt met een zucht
och och
niet-weten, bewust of onbewust
begint met een zucht
en eindigt met een zucht
eh eh
(Vrij naar hoofdstuk 59 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Veel voorraad is onbeheersbaar
Veel eten ligt zwaar op de maag
Veel weten belast de geest
Grote organisaties zijn niet flexibel
Grote legers zijn niet beweeglijk
Grote tradities maken niet vrij
(Vrij naar hoofdstuk 59 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
er is geen weg
naar een lang leven
en blijvend inzicht
er is alleen een doolhof
voor een kort leven
zonder uitzicht
er is ook geen doolhof
voor een kort leven
zonder uitzicht
behalve voor zoekers
naar een lang leven
en blijvend inzicht
(Vrij naar hoofdstuk 59 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
De geest is te rijk om te regeren.
Is er geen rijk om te regeren
dan zijn er geen grenzen om te bewaken.
Zijn er geen grenzen om te bewaken
dan ontstaan er geen grensgeschillen.
Ontstaan er geen grensgeschillen
dan vallen er geen slachtoffers.
Vallen er geen slachtoffers
dan zijn er geen schuldigen.
Zijn er geen schuldigen
dan rollen er geen koppen.
Wie Tja heeft kan lang aanblijven.
(Vrij naar hoofdstuk 59 van de Tao Te Tjing)
Alleen
Alleen in een geest
Alleen in een geest zonder grenzen
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle mensen
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle mensen mensen
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle mensen beesten
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle mensen koning
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle mensen onderdaan
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle mensen toegestaan
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle mensen
Alleen in een geest zonder grenzen
Alleen in een geest
Alleen
Alleen in een geest
Alleen in een geest zonder grenzen
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle wensen toegestaan
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle woorden toegestaan
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle wanen toegestaan
Alleen in een geest zonder grenzen zijn alle grenzen toegestaan
Alleen in een geest zonder grenzen
Alleen in een geest
Alleen
(Vrij naar hoofdstuk 59 van de Tao Te Tjing)
de geest
de geest kent
de geest kent je
de geest kent je grenzen
de geest kent je grenzen niet
de geest kent je grenzen maar heeft ze niet
de geest kent je grenzen maar heeft je niet
de geest kent je grenzen maar jou niet
de geest kent je grenzen maar jij niet
de geest kent zijn grenzen maar jij niet
de geest kent zijn grenzen niet
de geest kent zichzelf niet
de geest kent jou niet
de geest kent mij niet
jij kent de geest niet
ik ken de geest niet
de grote niet
de kleine niet
de jouwe niet
de mijne niet
ik beken:
geen geest
te bekennen
geen geest
(Vrij naar hoofdstuk 60 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Woorden zijn wanen in de wind
Wie Tja heeft staart zich er niet op blind
Niet op de woorden van de moralisten
Niet op de woorden van de idealisten
Niet op de woorden van de optimisten
Niet op de woorden van de realisten
Niet op de woorden van de pessimisten
Niet op de woorden van de voorouders
Niet op de woorden van de wijsgeren
Niet op de woorden van de journalisten
Niet op de woorden van de columnisten
Niet op de woorden van de nihilisten
Niet op de woorden van de ijveraars
Niet op de woorden van de handelaars
Niet op de woorden van de kluizenaars
Niet op de woorden van de femelaars
Niet op de woorden van de tollenaars
Niet op de woorden van de goden
Niet op de woorden van de theologen
Niet op de woorden van de mystagogen
Niet op de woorden van de exegeten
Niet op de woorden van de farizeeërs
Niet op de woorden van de meesters
Niet op de woorden van de priesters
Niet op de woorden van de wijzen
Niet op de woorden van de dwazen
Niet op de woorden van Meester Tja
Woorden zijn winden van de waan
Wie Tja heeft laat ze waaien
Deze woorden ook
Meester Tja zegt:
wie tja heeft
gebruikt de macht
van de woorden
om de macht
van de woorden
te breken
(Vrij naar hoofdstuk 60 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
je leven bestuur je zoals je een staat bestuurt
een staat bestuur je zoals je een streek bestuurt
een streek bestuur je zoals je een dorp bestuurt
een dorp bestuur je zoals je je gezin bestuurt
je gezin bestuur je zoals je je geest bestuurt
je geest bestuur je zoals je je lijf bestuurt
je lijf bestuur je zoals je ter wereld komt
ter wereld kom je
of je wilt of niet
dood of levend
(Vrij naar hoofdstuk 61 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
.
..
…
Luister…
Weten…
Weten is het…
Weten is het niet…
Niet weten is het…
Net niet weten…
Niet weten is het net niet…
Niet weten van niet-weten…
Het weten net niet vergeten…
Niet weten en dat net niet vergeten…
Het vergeten weten…
Het vergeten vergeten…
Het vergeten vergeten net niet weten te…
Het onvergetelijke ontweten…
Het onvergelijkelijke…
Vergeet het maar…
Net niet…
Dat is het…
Hele eieren…
Op eieren…
Windeieren…
Eten…
Lopen…
Kraken…
Luister…
…
..
.
Lees ook: Hoe heet het – de bodemloze bucket van Samuel Beckett.
(Vrij naar hoofdstuk 61 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Noemen we ja en nee mannelijk
dan mag tja vrouwelijk heten.
Ja neemt, nee weert,
tja ontvangt en geeft weg.
Ja en nee zoeken de uitersten,
tja houdt het midden.
Ja en nee bedienen zich van woorden,
tja bedient zich van stilte.
Bedient ze zich toch van woorden
dan neemt ze die meteen terug.
Zwakte is de kracht van tja,
kleinheid haar grootte.
Ze wijkt ter toenadering,
aarzelt ter bevestiging.
Ze antwoordt met vragen,
leidt door te volgen,
doet door te laten
en weet te vergeten.
Terwijl ja de wereld schaakt
en nee het fort bewaakt,
bewaart tja haar kalmte.
Rustig blijft ze
ook onder haar onrust.
Vrede heeft ze
ook met haar onvrede.
Niet-spreken, niet-zwijgen,
niet-leiden, niet-volgen,
niet-doen, niet-laten
en zelfs niet weten
van niet-weten.
Zo overwint het vrouwelijke
het mannelijke.
(Vrij naar hoofdstuk 62 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Het tja is niets waard maar het is een grote schat.
Het werkt nooit maar zijn werking is onvoorstelbaar.
Het laat zich niet nemen maar het is er voor iedereen.
Het stelt niets voor, ook niet het onvoorstelbare.
Vandaar dat het zich nooit aan niemand voorstelt.
Vandaar dat niemand het kent.
(Vrij naar hoofdstuk 62 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Waarom laat het tja zich niet op een voetstuk zetten?
Omdat het hoogten vreest.
Waarom laat het tja zich niet in de grond trappen?
Omdat het grondeloos is.
Waarom heeft het tja geen gladde woorden nodig?
Omdat het niets te zeggen heeft.
Waarom verliest het tja nooit zijn waardigheid?
Omdat het geen waarde heeft.
Waarom verliest het tja nooit zijn zelfrespect?
Omdat het geen zelf heeft.
Waarom houdt het tja nooit het midden?
Omdat het geen grenzen kent.
Waarom laat het tja zich niet kleineren?
Omdat het geen grootte heeft.
Waarom laat het tja zich graag kennen?
Omdat het niets te bewijzen heeft.
Waarom laat het tja zich nooit kennen?
Omdat het geen vorm heeft.
Waarom laat het tja zich nooit vinden?
Omdat het nooit zoekraakt.
Waarom wil niemand het tja vatten?
Omdat het onbevattelijk is.
Waarom vergeeft het tja niemand?
Omdat het geen zonden kent.
Waarom bekent het tja geen kleur?
Omdat het transparant is.
Waarom ziet het tja nooit iets in?
Omdat het overal doorheen kijkt.
Waarom prijst het tja niemand?
Omdat het geen deugden kent.
(Vrij naar hoofdstuk 62 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
wie louter liefde zoekt
ontkent zijn haat
wie zuiver geluk zoekt
ontkent zijn lijden
wie diepe wijsheid zoekt
ontkent zijn dwaasheid
wie opperste leegte zoekt
ontkent zijn volheid
wie bestendige rust zoekt
ontkent zijn onrust
wie duurzame vrede zoekt
ontkent zijn strijdlust
wie totale onthechting zoekt
ontkent zijn begeerte
wie tijdloze eeuwigheid zoekt
ontkent zijn sterfelijkheid
wie zuivere weteloosheid zoekt
ontkent zijn kennis
wie daarom alles wil erkennen
ontkent het ontkennen
(Vrij naar hoofdstuk 62 van de Tao Te Tjing)
niets
niets is
niets is goed
niets is goed in ieder opzicht
niets is goed zonder opzicht
niets is goed van zichzelf
niets is van zichzelf
niets is zichzelf
niets is
niets is slecht
niets is slecht in ieder opzicht
niets is slecht zonder opzicht
niets is slecht van zichzelf
niets is vanzelf
niets is zelf
niets is
niet
ook dit is
ook dit is niet
ook dit is niet van zichzelf
ook dit is van zichzelf niet
ook dit is van zichzelf niet goed
ook dit is van zichzelf niet slecht
ook dit is van zichzelf niets
ook dit is vanzelf niet
ook dit is vanzelf
niets
(Vrij naar hoofdstuk 62 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Absoluut is het verschil tussen goed en kwaad voor de dwaas
Hij heeft iets te bewijzen
Hij heeft iets
Relatief is het verschil tussen goed en kwaad voor de wijze
Hij heeft iets af te prijzen
Hij heeft iets
Onbepaald is het verschil tussen goed en kwaad voor de dwijze
Hij heeft niets meer te bewijzen
Hij heeft niets af te prijzen
Hij heeft niets
(Vrij naar hoofdstuk 63 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Denk door niet te denken
Wees door niet te wezen
Weet door niet te weten
Neem door niet te nemen
Heb door niet te hebben
Geef door niet te geven
Vat door niet te vatten
Wil door niet te willen
Doe door niet te doen
Hoe dat dan moet?
Je moet het niet
Hoe ik dat weet?
Dat weet ik niet
Hoe ik dat doe?
Ik doe het niet
Wie Tja heeft
Weet niet hoe
Het moet
Hij weet niet
Wat niet hij
Niet doet
(Vrij naar hoofdstuk 64 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Soms moet je voorbereidingen treffen
Soms moet je impulsief zijn
Soms moet je voorraden aanleggen
Soms moet je alles opmaken
Soms moet je je verlies nemen
Soms moet je blijven strijden
Soms moet je onderzoek doen
Soms moet je handelen
Soms moet je vasthouden
Soms moet je loslaten
Soms moet je afwachten
Soms moet je ingrijpen
Soms moet je wegkijken
Soms moet je straffen
Soms moet je dreigen
Soms moet je toeslaan
Wie kan zeggen wanneer?
Ook de wijze doet maar wat
Alleen verhult hij het niet meer
Hij kan er wel om lachen, nu
Al doet het soms nog zeer
Hij laat het doen zijn gang maar gaan
En legt zich erbij neer
Zelfs als hij zich weer eens verzet
Noem dat desnoods zijn leer
(Vrij naar hoofdstuk 64 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Een reis van duizend mijl begint met een stap, gaat verder met een stap en eindigt met een stap.
Nooit zet je meer dan één stap per keer.
Waar is dan die reis?
Een verhaal van duizend bladzijden begint met een woord, gaat verder met een woord en eindigt met een woord.
Nooit lees je meer dan één woord per keer.
Waar is dan dat verhaal?
Een lied van duizend maten begint met een noot, gaat verder met een noot en eindigt met een noot.
Nooit hoor je meer dan één noot per keer.
Waar is dan dat lied?
Een zoektocht van duizend jaar begint met een gedachte, gaat verder met een gedachte en eindigt met een gedachte.
Nooit denk je meer dan één gedachte per keer.
Waar is dan die zoektocht?
(Vrij naar hoofdstuk 64 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
een zomer lang of kort
begint met kou
en eindigt met kou
een boom dik of dun
begint met aarde
en eindigt met aarde
een rijk sterk of zwak
begint met chaos
en eindigt met chaos
een tempel groot of klein
begint met stenen
en eindigt met stenen
een leven hoog of laag
begint met pijn
en eindigt met pijn
een geest slim of dom
begint met vragen
en eindigt met vragen
een leer wijs of dwaas
begint met hoon
en eindigt met hoon
een woord hard of zacht
begint met stilte
en eindigt met stilte
(Vrij naar hoofdstuk 64 van de Tao Te Tjing)
Orde begint met chaos en eindigt met chaos, zegt de een. Chaos begint met orde en eindigt met orde, zegt de ander.
Liefde begint met haat en eindigt met haat, zegt de een. Haat begint met liefde en eindigt met liefde, zegt de ander.
Rust begint met onrust en eindigt met onrust, zegt de een. Onrust begint met rust en eindigt met rust, zegt de ander.
Vrede begint met oorlog en eindigt met oorlog, zegt de een. Oorlog begint met vrede en eindigt met vrede, zegt de ander.
Geluk begint met ongeluk en eindigt met ongeluk, zegt de een. Ongeluk begint met geluk en eindigt met geluk, zegt de ander.
Hoop begint met wanhoop en eindigt met wanhoop, zegt de een. Wanhoop begint met hoop en eindigt met hoop, zegt de ander.
Macht begint met onmacht en eindigt met onmacht, zegt de een. Onmacht begint met macht en eindigt met macht, zegt de ander.
Zonneschijn begint met regen en eindigt met regen, zegt de een. Regen begint met zonneschijn en eindigt met zonneschijn, zegt de ander.
Verzadiging begint met honger en eindigt met honger, zegt de een. Honger begint met verzadiging en eindigt met verzadiging, zegt de ander.
Vervoering begint met verveling en eindigt met verveling, zegt de een. Verveling begint met vervoering en eindigt met vervoering, zegt de ander.
Eenheid begint met verdeeldheid en eindigt met verdeeldheid, zegt de een. Verdeeldheid begint met eenheid en eindigt met eenheid, zegt de ander.
Onthechting begint met gehechtheid en eindigt met gehechtheid, zegt de een. Gehechtheid begint met onthechting en eindigt met onthechting, zegt de ander.
Spontaniteit begint met gemaaktheid en eindigt met gemaaktheid, zegt de een. Gemaaktheid begint met spontaniteit en eindigt met spontaniteit, zegt de ander.
Het leven begint met stilte en eindigt met stilte, zegt Meester Tja.
Wat zeg jij?
een toespraak lang of kort
begint met een zucht
en eindigt met een zucht
(Vrij naar hoofdstuk 65 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
wie thuis is in het tja neemt het niet mee uit
niet om de waarheid te ontkennen
niet om de waarheid te vinden
niet om het ego te vernietigen
niet om het ego te dienen
niet om onwetend te blijven
niet om verlicht te worden
niet om hetzelfde te blijven
niet om anders te worden
niet om gerust te stellen
niet om bang te maken
niet om uit te sluiten
niet om in te sluiten
niet om dik te doen
niet om dun te doen
niet om wijs te lijken
niet om dwaas te lijken
niet om keuzes te maken
niet om keuzes te mijden
niet om iemand te worden
niet om niemand te worden
niet om mensen te vangen
niet om mensen te bevrijden
niet om de wereld te omarmen
niet om de wereld te ontvluchten
wie thuis is in het tja laat het overal uit
(Vrij naar hoofdstuk 65 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Was het Tja een gedachte dan was ze ondenkbaar.
Was het Tja een gestalte dan was ze onzichtbaar.
Was het Tja een wezen dan was het ongrijpbaar.
Was het Tja een dier dan was het ontembaar.
O nacht, o duisternis!
In uw diepten is geen diepte!
In uw midden louter niets!
Was het Tja een boodschap dan was ze onbestelbaar.
Was het Tja een symbool dan was het onduidbaar.
Was het Tja een leer dan was hij onverdedigbaar.
Was het Tja een stelling dan was ze onhoudbaar.
O nevel, o mistbank!
In uw flanken heerst verwarring!
In uw midden enkel rust!
(Vrij naar hoofdstuk 66 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Rivieren vinden vanzelf de zee, die van alle wateren het laagst gelegen is.
De laagste zal de grootste zijn.
Ieder ja en nee mondt uit in het tja, waaraan niets gelegen is.
De leegste zal de laagste zijn.
De weg van het tja is de weg van de zee.
(Vrij naar hoofdstuk 67 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
er zijn geen geheimen die ik koester
er zijn geen methoden die ik toepas
ik doe niet aan terughoudendheid
ik doe niet aan barmhartigheid
ik doe niet aan geweldloosheid
ik doe niet aan goedgeefsheid
ik doe niet aan spontaniteit
ik doe niet aan dapperheid
ik doe niet aan zuiverheid
ik doe niet aan meditatie
ik doe niet aan openheid
ik doe niet aan overgave
ik doe niet aan kuisheid
ik doe niet aan eenvoud
ik doe niet aan geloften
ik doe niet aan geduld
ik doe niet aan liefde
ik doe niet aan respect
ik doe niet aan wijsheid
ik doe niet aan echtheid
ik doe niet aan juistheid
ik doe niet aan goedheid
ik doe niet aan niet-doen
ik doe niet aan soberheid
ik doe niet aan eerlijkheid
ik doe niet aan mededogen
ik doe niet aan oplettendheid
ik doe niet aan vriendelijkheid
ik doe niet aan deugdzaamheid
ik doe niet aan rechtvaardigheid
ik doe niet aan vasthoudendheid
ook dit zijn geen regels die ik volg
ziedaar het geheim van geen-geheim
(Vrij naar hoofdstuk 68 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
een gewone krijger heerst over zijn wapens
een goede krijger heerst over zijn gevoel
een wijze krijger heerst nergens over
hij heerst niet over zijn lichaam
hij heerst niet over het voetvolk
hij heerst niet over zijn wapens
hij heerst niet over zijn paard
hij heerst niet over zijn geest
hij heerst niet over zijn bezit
hij heerst niet over zijn tong
hij heerst niet over zijn hart
hij heerst niet over zijn wil
hij heerst niet over leven
hij heerst niet over dood
een wijze krijger heerst niet
ook niet over zijn heerszucht
wie niet heerst die niet heeft
een wijze krijger is geen hebber
(Vrij naar hoofdstuk 69 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Er zijn geen verliezers, behalve in je geest.
Er zijn geen winnaars, behalve in je geest.
Er is geen onderscheid, behalve in je geest.
Er is geen eenheid, behalve in je geest.
Er zijn geen vijanden, behalve in je geest.
Er zijn geen vrienden, behalve in je geest.
Er zijn geen lafaards, behalve in je geest.
Er zijn geen helden, behalve in je geest.
Er is geen dwaasheid, behalve in je geest.
Er is geen wijsheid, behalve in je geest.
Er is geen ongeluk, behalve in je geest.
Er is geen geluk, behalve in je geest.
Er is geen ongelijk, behalve in je geest.
Er is geen gelijk, behalve in je geest.
Er is geen vroeger, behalve in je geest.
Er is geen nu, behalve in je geest.
Er is geen oorlog, behalve in je geest.
Er is geen vrede, behalve in je geest.
Er is geen kwaad, behalve in je geest.
Er is geen goed, behalve in je geest.
Er is geen ander, behalve in je geest.
Er is geen zelf, behalve in je geest.
Er is geen haat, behalve in je geest.
Er is geen liefde, behalve in je geest.
Er is geen daar, behalve in je geest.
Er is geen hier, behalve in je geest.
Er is geen doel, behalve in je geest.
Er is geen weg, behalve in je geest.
Er is geen geest, behalve in je geest.
En ook de leegte is er nooit geweest.
(Vrij naar hoofdstuk 69 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Eens heb ik een ervaren krijger horen zeggen: ‘Ik durf niet te beginnen, ik wacht liever af.’ Een andere krijger zei: ‘Ik durf niet af te wachten, ik begin liever.’ Een andere zei: ‘Men moet beginnen en afwachten.’ Weer een andere: ‘Men moet afwachten noch beginnen.’
Zo heb ik ook eens een ervaren krijger horen zeggen: ‘Ik durf geen duim vooruit te gaan, ik ga liever een voet terug.’ Een andere krijger zei: ‘Ik durf geen duim terug te gaan, ik ga liever een voet vooruit.’ Een andere zei: ‘Men moet achterwaarts vooruit gaan.’ Weer een andere: ‘Men moet naar voren noch naar achteren gaan.’
Zo heb ik ook eens een ervaren krijger horen zeggen: ‘Men moet voorgaan zonder gaan.’ Een andere krijger zei: ‘Men moet gaan zonder voorgaan.’ Een andere zei: ‘Men moet gaande voorgaan.’ Weer een andere: ‘Men moet gaan noch voorgaan.’
Zo heb ik ook eens een ervaren krijger horen zeggen: ‘Men moet dreigen zonder de armen te strekken.’ Een andere krijger zei: ‘Men moet de armen strekken zonder dreigen.’ Een andere zei: ‘Men moet dreigen en de armen strekken.’ Weer een andere: ‘Men moet dreigen noch de armen strekken.’
Zo heb ik ook eens een ervaren krijger horen zeggen: ‘Men moet opdringen zonder weerstand te wekken.’ Een andere krijger zei: ‘Men moet weerstand wekken zonder op te dringen.’ Een andere zei: ‘Men moet weerstand wekken en opdringen.’ Weer een andere: ‘Men moet weerstand wekken noch opdringen.’
Zo heb ik ook eens een ervaren krijger horen zeggen: ‘Men moet aangrijpen zonder te wapenen.’ Een andere krijger zei: ‘Men moet wapenen zonder aan te grijpen.’ Een andere zei: ‘Men moet wapenen en aangrijpen.’ Weer een andere: ‘Men moet aangrijpen noch wapenen.’
Zo heb ik ook eens een ervaren krijger horen zeggen: ‘Goed dat ik ten strijde ben getrokken.’ Een andere krijger zei: ‘Was ik maar thuis gebleven.’ Een andere zei: ‘Ik had thuis ten strijde moeten trekken.’ Weer een andere: ‘Was ik maar zonder strijd vertrokken.’
Zelf deed ik er altijd het zwijgen toe. Ik had geen ervaring.
(Vrij naar hoofdstuk 70 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Boeken zijn maar woorden!
Kranten zijn maar woorden!
Websites zijn maar woorden!
Woorden, woorden, woorden!
Mythen zijn maar woorden!
Fabels zijn maar woorden!
Sprookjes zijn maar woorden!
Woorden, woorden, woorden!
Normen zijn maar woorden!
Waarden zijn maar woorden!
Wetten zijn maar woorden!
Woorden, woorden, woorden!
Nota’s zijn maar woorden!
Memo’s zijn maar woorden!
Aktes zijn maar woorden!
Woorden, woorden, woorden!
Noties zijn maar woorden!
Visies zijn maar woorden!
Theses zijn maar woorden!
Woorden, woorden, woorden!
Bijbels zijn maar woorden!
Preken zijn maar woorden!
Dogma’s zijn maar woorden!
Woorden, woorden, woorden!
Soetra’s zijn maar woorden!
Shastra’s zijn maar woorden!
Teisho’s zijn maar woorden!
Woorden, woorden, woorden!
Zijn woorden louter woorden?
Of zijn dit ook maar woorden?
Of zijn ook dat maar woorden?
Woorden, woorden, woorden!
Touwen, ketens, koorden!
Virtuele oorden!
(Vrij naar hoofdstuk 70 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
woorden zijn geen goden
wie er heilig in gelooft
zal het tja niet kennen
tja is ook een woord
wie er heilig in gelooft
zal het tja niet kennen
(Vrij naar hoofdstuk 71 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Weten is hoog.
Niet-weten is hoger.
Wetend niet weten is hoger nog.
Niet weten van niet weten – wie kan zeggen hoe hoog dat is?
Onverenigd, ongespleten!
Ononthecht en onbezeten!
Ongedaan en onvergeten!
Louter breedte, niet te meten!
Wie niet meer op de hoogte is, ziet geen wezenlijk verschil tussen wel en niet weten.
Hij ziet het ene niet als kwaal, het andere niet als remedie.
Zijn weten is grondeloos, zijn niet-weten evenzeer.
Het onderscheid is voos, net zoals zijn leer.
Wie niet meer op de hoogte is, kijkt overal van op en nergens meer op neer.
Wie kan zeggen hoe diep dat is?
Misschien mag je wel mee.
(Vrij naar hoofdstuk 71 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Kennis is geen wijsheid.
Kennis van niet weten is geen niet weten.
Geloof is geen wijsheid.
Geloof in niet weten is geen niet weten.
Ontzag is geen wijsheid.
Ontzag voor niet weten is geen niet weten.
Alle wijsheid gaat voorbij.
Wat voorbij gaat is geen niet weten.
Niet weten gaat voorbij alle wijsheid.
Niet weten gaat voorbij alle wijsheid voorbij alle wijsheid.
Niet weten gaat voorbij niet weten.
Niet weten gaat overal voorbij.
Is het dan voorbij?
Wat heet.
Dan staat het overal bij.
Stil.
(Vrij naar hoofdstuk 72 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
de wijze heeft geen idee en geen idee heeft hem
hij weet zijn binnenste niet te onderscheiden van zijn buitenste
hij weet de heersers niet te onderscheiden van hun onderdanen
hij weet de schepper niet te onderscheiden van zijn schepping
hij weet de meesters niet te onderscheiden van hun leerlingen
hij weet de werkelijkheid niet te onderscheiden van de illusie
hij weet zijn macht niet te onderscheiden van zijn onmacht
hij weet zijn geest niet te onderscheiden van zijn lichaam
hij weet de hemel niet te onderscheiden van de aarde
hij weet het ene niet te onderscheiden van het vele
hij weet de weg niet te onderscheiden van het veld
hij weet het zelf niet te onderscheiden van het ego
hij weet wijzen niet te onderscheiden van dwazen
hij weet de tao niet te onderscheiden van het tja
de wijze kent zichzelf niet en laat het gerust zien
hij kent de mens niet en geeft het gewoon toe
hij kent de wereld niet en heeft er vrede mee
daarom noemen anderen hem een wijze
zelf weet hij wel beter
(Vrij naar hoofdstuk 72 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Zonder heerser geen onderdanen. Zonder onderdanen geen heerser. Wie zwaait hier de scepter?
De wil van de heerser is wet. De heerser staat buiten de wet. Staat hij ook buiten zijn wil?
Je legt je wil op aan de wereld. Ben jij van de wereld of van je wil? Is de wil een idee of een realiteit? Is de wereld een woord of een feit?
(Vrij naar hoofdstuk 72 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Is de wil vrij of onvrij, wat denk jij?
Kun je denken wat je wilt denken?
Als je dat denkt, verander dan maar eens van gedachte.
Denk maar eens dat je niet kunt denken wat je wilt denken.
Nu!
En?
Dat dacht ik al.
Kun je dan tenminste willen denken wat je toch al denkt?
Als je dat denkt, bedenk dan maar eens iets wat je niet wilt.
En?
Wil je het al?
(Vrij naar hoofdstuk 72 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Denk jij dat je kunt denken wat je wilt denken? Waarom lukt het je dan niet? Of denk je dat je alleen maar kunt willen denken wat je toch al denkt? Waarom lukt het je dan niet?
Denk jij dat je kunt geloven wat je wilt geloven? Waarom lukt het je dan niet? Of denk je dat je alleen maar kunt willen geloven wat je toch al gelooft? Waarom lukt het je dan niet?
Denk jij dat je kunt voelen wat je wilt voelen? Waarom lukt het je dan niet? Of denk je dat je alleen maar kunt willen voelen wat je toch al voelt? Waarom lukt het je dan niet?
Denk jij dat je kunt worden wat je wilt worden? Waarom lukt het je dan niet? Of denk je dat je alleen maar kunt willen worden wat je toch al wordt? Waarom lukt het je dan niet?
Denk jij dat je kunt doen wat je wilt doen? Waarom lukt het je dan niet? Of denk je dat je alleen maar kunt willen doen wat je toch al doet? Waarom lukt het je dan niet?
Denk jij dat je kunt krijgen wat je wilt krijgen? Waarom lukt het je dan niet? Of denk je dat je alleen maar kunt willen krijgen wat je toch al krijgt? Waarom lukt het je dan niet?
Of lukt het je soms wel?
Of is het niet jouw wil?
(Vrij naar hoofdstuk 72 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Een molen kan malen
maar kan een molen
ook stoppen met malen
of maalt hij daar niet om?
Een mens kan malen
maar kan een mens
ook stoppen met malen
en als hij daarom maalt
En maalt en maalt
is hij dan malende
of is dat koren
op zijn molen?
(Vrij naar hoofdstuk 73 van de Tao Te Tjing)
wie strijdt
zonder strijd
weerstaat
noch berust
wie heeft
zonder hebben
die geeft
noch neemt
wie zegt
zonder zeggen
die spreekt
noch zwijgt
wie vraagt
zonder vragen
die eist
noch smeekt
wie doet
zonder doen
die slaagt
noch faalt
wie laat
zonder laten
laat toch
niet na
wie gaat
zonder gaan
is weg
van de weg
(Vrij naar hoofdstuk 74 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Iemand die doodt uit naam van de staat heet een beul, iemand die doodt uit naam van zichzelf heet een moordenaar.
Wat is de overeenkomst?
Iemand die gedood wordt op persoonlijke titel heet een slachtoffer, iemand die gedood wordt in naam der wet heet een dader.
Wat is het verschil?
Iemand die beroepsmatig doodt, heet een vakman, iemand die zomaar doodt heet een amateur.
Wie heb je liever?
Iemand die woorden vermoordt heet een weetniet, iemand die moorden verwoordt heet een schrijver.
Wie lees je liever?
Als ik het niet dacht.
(Vrij naar hoofdstuk 75 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Kennis maakt de geest traag.
Tradities maken de geest star.
Ambities maken de geest hard.
Doelen maken de geest jachtig.
Wijsheid maakt de geest pedant.
Idealen maken de geest fanatiek.
Denkbeelden maken de geest blind.
Speculaties maken de geest zweverig.
Argumenten maken de geest twistziek.
Overtuigingen maken de geest onhebbelijk.
Dit waren tien denkbeelden over de geest.
Had je zal al?
Hadden ze je al?
Wie Tja heeft heeft niets.
Wie niets heeft heeft niets teveel.
(Vrij naar hoofdstuk 76 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Nog vóór mens en dier geboren worden zijn ze al ten dode opgeschreven. Ze sterven soepel en sterk of stijf en zwak afhankelijk van hun leeftijd.
Nog voor bomen en planten geboren worden zijn ze al ten dode opgeschreven. Ze sterven zacht en teer of dor en droog afhankelijk van hun ouderdom.
Sterkte en stijfheid, soepelheid en zwakte verkondigen het leven en voorspellen de dood.
Want een boom die zwak staat zal omwaaien, een boom die sterk staat zal verbranden en een boom die als een paal boven water staat zal van binnenuit wegrotten.
Een leger dat zwak staat zal verpletterd worden, een leger dat sterk staat zal misleid worden en een leger dat onverslaanbaar is zal zichzelf overbodig maken.
Eeuwig leeft alleen de hoop op eeuwig leven.
(Vrij naar hoofdstuk 76 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
de wijze is een boom
geplant aan stromend water
vanzelf loopt hij uit
vanzelf krijgt hij bloesem
vanzelf draagt hij vrucht
vanzelf breken zijn takken
vanzelf scheurt zijn schors
vanzelf splijt zijn stam
vanzelf rotten zijn wortels
vanzelf valt hij om
niets wordt hem onthouden
niets blijft hem bespaard
wijs is het leven dat telkens begint
dwaas is het leven dat stervend bezint
wijsheid is een woord dat verwaait in de wind
de wijze is een droom
verzand in stromend water
(Vrij naar hoofdstuk 77 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Zodra je een pijl loslaat
ontspant de boog.
Zodra je een idee loslaat
ontspant de geest.
Zodra de geest ontspant
begin je te zweven.
De dwaas legt al zijn pijlen op zijn boog
en beziet de wereld door zijn koker.
De wijze heeft al zijn pijlen verschoten
en al zijn kokers doorzien.
Hij heeft de weg verlaten
en houdt het voor gezien.
(Vrij naar hoofdstuk 77 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Een boog kan pas ontspannen
als je de pijl loslaat.
Je geest pas kan ontspannen
als je je gedachten loslaat.
Vandaar dat je geest pas echt kan ontspannen
als je ook de gedachte loslaat
dat je geest pas echt kan ontspannen
als je je gedachten loslaat.
Vandaar dat je geest pas echt kan ontspannen
als je ook de gedachte loslaat
dat je geest pas echt kan ontspannen
als je ook de gedachte loslaat
dat je geest pas echt kan ontspannen
als je je gedachten loslaat.
Maar eigenlijk kan je geest pas echt ontspannen
als je ook de gedachte loslaat
dat je een geest hebt die pas echt kan ontspannen
als je ook de gedachte loslaat
dat je een geest hebt die pas echt kan ontspannen
als je ook de gedachte loslaat
dat je een geest hebt die gedachten heeft
die hij naar keuze vast kan houden of los kan laten.
Ik wil maar zeggen:
Zodra je de gedachte loslaat (wat een gedachte is)
dat er een jij is (wat een gedachte is)
die geen gedachte is (wat een gedachte is)
of dat er geen jij is (wat een gedachte is)
of dat je een geest hebt (wat een gedachte is)
of dat je geen geest hebt (wat een gedachte is)
die ontspannen kan (wat een gedachte is)
door los te laten (wat een gedachte is)
of hoe dan ook (wat een gedachte is)
blijft hij hangen (wat een gedachte is)
of vliegt hij weg (wat een gedachte is)
en blijft hij weg (wat een gedachte is)
of keert hij terug (wat een gedachte is)
of wat dan ook (wat een gedachte is)
totdat hij is gezien (wat een gedachte is)
of is herzien (wat een gedachte is)
of is doorzien (wat een gedachte is)
of wat dan ook (wat een gedachte is)
want zo gaat dat (wat een gedachte is)
of is dat ook maar een gedachte?
(Vrij naar hoofdstuk 77 van de Tao Te Tjing)
weg
geen weg
geen enkele weg
geen enkele weg leidt
geen enkele weg leidt naar niet-weten
geen enkele weg leidt niet naar niet-weten
geen enkele weg leidt niet
alle wegen leiden
alle wegen leiden om
alle wegen leiden om niet-weten
alle wegen leiden om niet-weten heen
alle wegen draaien om niet-weten heen
alle wegen draaien eromheen
alle weten draait eromheen
niet-weten draait er niet omheen
niet-weten draait nergens omheen
niet-weten draait nergens om
niet-weten draait alles om
niet-weten gaat nergens heen
niet-weten gaat nergens over
niet-weten gaat nergens op in
niet-weten gaat nergens in op
niet-weten gaat nergens van uit
niet-weten kijkt nergens van op
niet-weten kijkt nergens van weg
niet-weten loopt nergens mee weg
in niet-weten loopt nergens een weg
in niet-weten loopt nergens een weg dood
geen enkele weg loopt verder
geen enkele weg verder
geen enkele weg
geen heenweg
geen terugweg
geen omweg
geen uitweg
geen weg
weg
uit
(Vrij naar hoofdstuk 77 van de Tao Te Tjing)
tja
tja is
tja is alles
tja is alles zien
tja is alles aanzien
tja is alles herzien
tja is alles doorzien
tja is niets inzien
tja is niets ontzien
tja is niets zien
tja is niets
tja is niet
tja is
tja
(Vrij naar hoofdstuk 78 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
als stoom gaart en verbrandt het
als speeksel smeert en verteert het
als sneeuw vergroot en verbergt het
als vloeistof verwarmt en verkoelt het
als wolk brengt het neerslag en bliksem
als stroom sleept het mee en houdt het tegen
als ijs draagt het schaatsers en kraakt het schepen
als tij vormt het stranden en vernietigt het duinen
het geeft vissen lucht en beneemt ons de adem
het holt grotten uit en vult ze met druipsteen
het streelt bij lage snelheid, geselt bij hoge
het doet planten groeien en wortels rotten
het versnelt reacties en het vertraagt ze
waarlijk, met water weet je het nooit
toch is het zelf niet goed of slecht
hierin komt water het tja nabij
(Vrij naar hoofdstuk 79 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie overal vrede zoekt
zal overal oorlog zien
en erover oordelen.
Ware vrede kent geen vrede.
Geen ware en geen valse.
Wie overal liefde zoekt
zal overal haat zien
en erover oordelen.
Ware liefde kent geen liefde.
Geen ware en geen valse.
Wie overal deugd zoekt
zal overal ondeugd zien
en erover oordelen.
Ware deugd kent geen deugd.
Geen ware en geen valse.
Wie overal echtheid zoekt
zal overal valsheid zien
en erover oordelen.
Ware echtheid kent geen echtheid.
Geen ware en geen valse.
Wie overal eenheid zoekt
zal overal verdeeldheid zien
en erover oordelen.
Ware eenheid kent geen eenheid.
Geen ware en geen valse.
Wie overal wijsheid zoekt
zal overal dwaasheid zien
en erover oordelen.
Ware wijsheid kent geen wijsheid.
Geen ware en geen valse.
Wie overal vrijheid zoekt
zal overal onvrijheid zien
en erover oordelen.
Ware vrijheid kent geen vrijheid.
Geen ware en geen valse.
(Vrij naar hoofdstuk 80 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Laat er een klein land zijn met weinig inwoners of een groot land met veel inwoners.
Volk dat de dood vreest zal daarom of ergens anders om of zonder duidelijke redenen tijdelijk of voorgoed thuis blijven, in de buurt blijven of wegtrekken.
Zijn er boten en wagens dan zal het volk redenen vinden om erin plaats te nemen en redenen om eruit te blijven. Zijn er geen boten of wagens dan zal het redenen vinden om ze te vervaardigen en redenen om ze te verbieden.
Zijn er kurassen dan zal het volk redenen vinden om ze om te gorden en redenen om ze af te leggen. Zijn er wapens dan zal het redenen vinden om ze te tonen en redenen om ze te verbergen. Zijn er geen kurassen of wapens dan zal het redenen vinden om ze te maken en redenen om ze te verbieden.
Keert het volk terug tot het gebruik van geknoopte touwtjes dan zal het redenen vinden om zich toch weer van het schrift te bedienen en redenen om het voorgoed te af te schaffen. Houdt het volk het bij het schrift dan zal het redenen vinden om terug te keren tot geknoopte touwtjes en redenen om die voorgoed te verbieden.
Vind het volk zijn eten lekker, zijn kleding mooi, zijn woning vredig en zijn gebruiken prettig dan zal het toch redenen vinden om iets anders te proberen. Zodra het nieuwe aanslaat zal het redenen vinden om terug te keren tot het oude.
Ligt een buurland zo ver weg dat de hanen en honden van weerskanten elkaar niet kunnen horen dan zal het volk redenen vinden om de banden aan te halen. Zoekt het volk van buurlanden elkaar op dan zal het redenen vinden om de banden te verbreken.
Want het volk vindt overal redenen voor behalve voor zijn redenen.
Daarom houdt de wijze overal rekening mee en rekent hij nergens op.
(Vrij naar hoofdstuk 81 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
Wie Tja heeft, sluit zich nergens voor af.
Hij sluit zich nergens in op.
Kennis?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Meningen?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Verklaringen?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Theorieën?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Begrippen?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Woorden?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Ideeën?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Idealen?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Gedachten?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Gevoelens?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Fantasieën?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Ervaringen?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Oordelen?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Religies?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Tradities?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Rituelen?
Hij sluit zich er niet voor af.
Hij sluit zich er niet in op.
Wie Tja heeft sluit zich nergens voor af, zo vermijdt hij dwaasheid.
Hij sluit zich nergens in op, zo vermijdt hij wijsheid.
Sluit hij zich toch ergens in op dan sluit hij zich daar niet voor af.
Sluit hij zich toch ergens voor af dan sluit hij zich daar niet in op.
(Vrij naar hoofdstuk 81 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja is geen teller:
Hij telt niet tot nul.
Hij telt niet tot een.
Hij telt niet tot twee.
Hij telt niet tot drie.
Hij telt niet tot vier.
Hij telt niet tot veel.
Meester Tja is geen noemer:
Hij spreekt niet van het Al.
Hij spreekt niet van het Zelf.
Hij spreekt niet van de Bron.
Hij spreekt niet van het Niets.
Hij spreekt niet van het Zijn.
Hij spreekt niet van het Licht.
Meester Tja is geen teller en geen noemer.
Hij is een ongebroken breuk.
(Vrij naar hoofdstuk 81 van de Tao Te Tjing)
Meester Tja zegt:
oppervlakkige woorden zijn logisch
diepe woorden zijn tegenstrijdig
onware woorden antwoorden
ware woorden ontwoorden
dwaze woorden ontwarren
wijze woorden verwarren
harde woorden verdoven
zachte woorden verstillen
grote woorden liegen
kleine woorden lachen
wie tja heeft pot niet op
zijn leer is eeuwig
leeg
Meester Tja zegt:
Kijk met vliegenogen
en je zult facetten zien
en van Waarheid spreken.
Kijk met mensenogen
en je zult diepte zien
en van Waarheid spreken.
Kijk met vogelogen
en je zult panorama’s zien
en van Waarheid spreken.
Kijk met mollenogen
en je zult duisternis zien
en van Waarheid spreken.
Iedereen heeft oog voor de Waarheid.
Wie heeft er oog voor zijn blinde vlek?
Meester Tja zegt:
Wie tja zegt volgt de weg.
Wie tja zegt volgt de weg van de woorden.
Wie tja zegt volgt de weg van de woorden die wegleiden.
Wie tja zegt volgt de weg van de woorden die wegleiden van de woorden.
Wie tja zegt volgt de weg van de woorden die wegleiden van de woorden die wegleiden.
Wie tja zegt volgt de weg van de woorden die wegleiden van de woorden die wegleiden van de woorden.
Meester Tja zegt:
Wie tja zegt is.
Wie tja zegt is helemaal.
Wie tja zegt is helemaal weg.
Wie tja zegt is helemaal weg van de weg.
Wie tja zegt is helemaal weg van de weg en dat was zijn weg.
Wie tja zegt is helemaal weg van de weg en dat was zijn weg en zo kwam hij terug.
Meester Tja zegt:
Wie tja zegt is.
Wie tja zegt is heel.
Wie tja zegt is helemaal.
Wie tja zegt is helemaal hier.
Wie tja zegt is hier helemaal.
Wie tja zegt is hier helemaal thuis.
Wie tja zegt is hier helemaal thuis al kent hij heg noch steg.
Wie tja zegt is hier helemaal thuis al kent hij heg noch steg en blijft hij onderweg.
Wie tja zegt is hier helemaal thuis al kent hij heg noch steg en blijft hij onderweg zonder weg.
Meester Tja zegt:
Wat is de grond zonder grond?
Tja!
Wat is de leer zonder leer?
Tja!
Wat is de zin zonder zin?
Tja!
Wat is de rust zonder rust?
Tja!
Wat is de vrede zonder vrede?
Tja!
Wat is de weg zonder weg?
Tja!
Wat is het doel zonder doel?
Tja!
Wat is het plan zonder plan?
Tja!
Wat is de wil zonder wil?
Tja!
Wat is de kracht zonder kracht?
Tja!
Wat is de nacht zonder nacht?
Tja!
Wat is de raad zonder raad?
Tja!
Wat is de daad zonder daad?
Tja!
Wat is de kijk zonder kijk?
Tja!
Wat is het rijk zonder rijk?
Tja!
Wat is de vorm zonder vorm?
Tja!
Wat is de leegte zonder leegte?
Tja!
Wat is het verschil zonder verschil?
Tja!
Wat is de eenheid zonder eenheid?
Tja!
Wat is het oordeel zonder oordeel?
Tja!
Wat is de norm zonder norm?
Tja!
Wat is het oord zonder oord?
Tja!
Wat is de poort zonder poort?
Tja!
Wat is het woord zonder woord?
Tja!
Meester Tja zegt:
Wat is het dat de betoverde onttovert?
Tja!
Wat is het dat de onttoverde betovert?
Tja!
Zeg maar tja tegen onwetendheid!
Zeg maar tja tegen verlichting!
Zeg maar tja tegen het relatieve!
Zeg maar tja tegen het absolute!
Zeg maar tja tegen gehechtheid!
Zeg maar tja tegen onthechting!
Zeg maar tja tegen de woorden!
Zeg maar tja tegen de stilte!
Zeg maar tja tegen je karma!
Zeg maar tja tegen de dharma!
Zeg maar tja tegen je kennis!
Zeg maar tja tegen niet-weten!
Zeg maar tja tegen je verdriet!
Zeg maar tja tegen je vreugde!
Zeg maar tja tegen de oorlog!
Zeg maar tja tegen de vrede!
Zeg maar tja tegen de hel!
Zeg maar tja tegen de hemel!
Zeg maar tja tegen je onrust!
Zeg maar tja tegen je rust!
Zeg maar tja tegen het doen!
Zeg maar tja tegen het laten!
Zeg maar tja tegen het leven!
Zeg maar tja tegen de dood!
Zeg maar tja tegen de vorm!
Zeg maar tja tegen de leegte!
Zeg maar tja tegen het vele!
Zeg maar tja tegen het ene!
Zeg maar tja tegen het doel!
Zeg maar tja tegen de weg!
Zeg maar tja tegen het ego!
Zeg maar tja tegen het zelf!
Zeg maar tja tegen je yin!
Zeg maar tja tegen je yang!
Zeg maar tja tegen je nee!
Zeg maar tja tegen je ja!
Zeg maar tja!
Meester Tja zingt:
Wie ik ben – tja!
Wat ik ben – tja!
Of ik ben – tja!
Tja! Altijd tja! Niets dan tja!
Tja! Tja! Tja!
Waar ik ben – tja!
Waar ik vandaan kom – tja!
Waar ik heen ga – tja!
Tja! Altijd tja! Niets dan tja!
Tja! Tja! Tja!
Wat ik moet doen – tja!
Wat ik moet laten – tja!
Of ik kan kiezen – tja!
Tja! Altijd tja! Niets dan tja!
Tja! Tja! Tja!
Als ik zing – tja!
Als ik schreeuw – tja!
Als ik zwijg – tja!
Tja! Altijd tja! Niets dan tja!
Tja! Tja! Tja!
Als ik lach – tja!
Als ik huil – tja!
Als ik sterf – tja!
Tja! Altijd tja! Niets dan tja!
Tja! Tja! Tja!
Geïnspireerd door het chassidische gebed ‘Dudelle’ van Levi Isaak van Berditschew.
Resumé van het gedachtegoed van Meester Tja in zijn eigen woord.
‘Als ik u vraag naar de Heilige Vader, de Heilige Zoon, de Heilige Geest, de Heilige Drie-eenheid, JWHW, Allah, Brahman, Parabrahman, Atman, Anatman, de Logos, het numineuze, het pleroma, de onnoemelijke, Zeus en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor God of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar de bron, de grond, volmaaktheid, het goede, het licht, het iets, het zijn, het ik-ben, het overbestaande, het worden, het eendere, het zelfidentieke, het ene, het al, hét, dit, dat, het ultieme, het absolute, het oneindige, het overoneindige en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw naam voor het hoogste of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar het niets, niet-iets, kosmisch bewustzijn, vol-ledigheid, geen-geest, geen-zelf, inessentie, sunyata en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor leegte of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar meditatie, inkeer, gebed, devotie, contemplatie, ascese, caritas, het werk, autolyse, het kleine voertuig, het grote voertuig, de weg van het hoofd, de weg van het hart en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor de weg of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar de innerlijke waarheid, het ultieme weten, het diepste inzicht, zelfkennis, de wijsheid zonder wijsheid, de wijsheid voorbij alle wijsheid, de eeuwige wijsheid, de kennis zonder leraar, de woorden voorbij de woorden, datgene wat geen oog kan zien en geen oor kan horen, de dharma, prajnaparamita en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor wijsheid of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar wu wei, niet doen, doende niet doen, meegaan met de stroom, overgave, overlaten, meedrijven, aanvaarding, onthechting, willoosheid en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor loslaten of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar de apocalyps, het einde der tijden, nietiging, ontlediging, het eschaton, de kleine dood, de grote dood, ontwording, niet-zijn en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor het einde of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar eenvoud, eerlijkheid, nederigheid, zelfloosheid, altruïsme, mededogen, dankbaarheid, spontaniteit, directheid, authenticiteit, aandachtigheid, in het moment zijn en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor levenskunst of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar de hemel, utopia, eldorado, elysium, het koninkrijk der hemelen, nirwana, het hier-en-nu, dit, gene zijde en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor het paradijs of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar innerlijke vrede, sereniteit, onverstoorbaarheid, gelijkmoedigheid, ataraxia, apatheia, contenance, laconisme, gelatenheid, lijdzaamheid, berusting, flegma, indifferentie en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor gemoedsrust of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar satori, kensho, samadhi, jhana, extase, epectase, exaltatie, de unio mystica, henosis, unitus, collectus en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor de eenheidservaring of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar non-dualiteit, indifferentie, epoche, agnose, niet oordelen, keuzeloos gewaarzijn en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor neutraliteit of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar openheid, ruimte, ontvankelijkheid, acceptatie, mededogen, medemenselijkheid, compassie, kanzeon, kwannon, avalokiteshvara en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor liefde en mededogen of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar het hier-en-nu, het eeuwige heden, dit ogenblik, het onvergankelijke, het ongeborene, het tijdloze, de onbewogen beweger, de eerste oorzaak, het onveranderlijke en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor het eeuwige of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar ons oorspronkelijke gezicht, onze ware aard, ons hogere ik, de geest, het zelf, je boeddhanatuur, big mind, essentie en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor ons diepste wezen of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar realisatie, verwezenlijking, zelfverwerkelijking, transcendentie, bewustwording, ontwaken, illuminatie, helderheid, thuiskomen en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor verlichting of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar de ongrond, het wonder, het raadsel, het onkenbare, het onbekende, het onbegrijpelijke, het oneindige, het bovenzinnelijke, het bovenrationele, het onzegbare, het ondenkbare, het onvoorstelbare, het verbijsterende, het totaal vreemde, het gans andere, differantie, archè, het onzegbare, het onuitsprekelijke, het onnoemelijke, het ineffabele en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor het mysterie of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar het scepticisme, pyrronisme, relativisme, subjectivisme, structuralisme, post-structuralisme, postmodernisme, amoralisme, fatalisme, cynisme, stoïcisme, nihilisme, agnosticisme, atheïsme, obscurantisme en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor de waarheid of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
‘Als ik u vraag naar agnose, dwijsbegeerte, groot uitzicht, het grote tja, de lege leer, het lege woord, de lege geest, de weetnietgeest, weten zonder weten en zo, wat zegt u dan?’
‘Tja.’
‘Is dat uw woord voor niet-weten of weet u het gewoon niet?’
‘Tja.’
Meester Tja zegt:
Het tja heeft vele namen en gezichten, vele kaften en titels, vele maten en gewichten, maar slechts één boodschap: geen boodschap.
Niet-weten is vereenzelviging met het tja, dat wil zeggen, het einde van iedere vereenzelviging, ook met niet-vereenzelvigen.
Het einde van vereenzelviging is het einde van het ik, het einde van niet-ik, het einde van de illusie, het einde van de werkelijkheid, het einde van het ja, het einde van het nee, het einde van het tja en het einde van het einde.
Wat dan wel een nieuw begin zal zijn.
Maar waarvan?
De Tao Te Tjing waardoor Meester Tja zich heeft laten inspireren is het oudste en meest bekende werk van het taoïsme.
Het taoïsme is een van de drie hoofdreligies van China, naast het confucianisme en het boeddhisme (chan).
Twee andere hoofdwerken van het taoïsme zijn de Zhuangzi en de Liezi. Wat ze voor hebben op de Tao Te Tjing is dat er wat te lachen valt.
De Tao Te Tjing is een zakboekje vol spreuken, vergelijkingen, redeneringen en volkswijsheden opgetekend of bedacht door of althans toegeschreven aan ene Laozi uit de zesde eeuw voor ene Christus.
Zo klein als het is, bestaat het zelf weer uit twee boekjes, de Tao Tjing, het boek van de Weg, en de Te Tjing, het boek van de deugd.
De Tao Tjing leert dat het universum wordt gereguleerd door de Tao, een spontaan, natuurlijk, universeel en tijdloos principe dat je alleen kan volgen door niet-weten.
De Te Tjing leert dat ware deugd, Te, zich niet in regels laat vangen en alleen geleefd kan worden door niet-doen.
Tjing betekent boek.
Tao Te Tjing = het boek van niet-weten en niet-doen.
‘De Eeuwige Tao kan niet in woorden worden uitgedrukt’, heet het in hoofdstuk 1 van de Tao Te Tjing. Wie dat boek van begin tot eind doorworstelt kan het daar alleen maar mee eens zijn. De auteur van de Tao Te Tjing is het in elk geval niet gelukt.
Voor westerlingen begint de ellende meteen bij de titel. Zo wordt het boekje niet alleen de Tao Te Tjing genoemd maar ook de Tao-tê-tjing, Tao Te Ching, Tao Te King, Tau-te-tsjing, Tau Teh Tsjing, Dao De Jing, Daodejing, Lao Zi, Laozi…
Die aliassen hebben we te danken aan het zogeheten transliteratieprobleem. Geschreven Chinees is namelijk niet gebaseerd op letters maar op ideogrammen, gestileerde tekeningetjes, die eerst in letters moeten worden omgezet voor wij ze kunnen lezen.
Hoe doe je dat? Hoe beeld je duizenden ideogrammen af op 26 letters? In hoeverre laat je je daarbij leiden door de Chinese uitspraak, en door wiens uitspraak van welke van de vele Chinese talen en dialecten, oud en nieuw?
Ooit werden Chinese tekens omgezet in Romeinse op grond van de uitspraak in de eigen taal naar het inzicht van de individuele vertaler. Daarna volgde het transcriptiesysteem van Wade-Giles en sinds de jaren vijftig promoot de Chinese regering het Hanyu Pinyin, een soort Esperanto bedoeld als wereldwijde standaard voor geschreven transcripties.
Door die uniformering van de schrijfwijze komt de regionale uitspraak helaas verder van het origineel af te staan. Zo zal een Hollander ‘Beijing’ van nature heel anders uitspreken dan een Portugees of een Schot.
Alle pogingen tot standaardisatie ten spijt hebben juist de oude, taalspecifieke transcripties wortel geschoten in hoofden, catalogi en (woorden)boeken. ‘Tao’ en ‘taoïsme’ zijn bijvoorbeeld opgenomen in de Woordenlijst der Nederlandse taal, het Groene Boekje en de Dikke Van Dale. Dat verander je niet van de ene dag op de andere.
Vandaar dat Nederland in tegenstelling tot een aantal andere Europese landen (nog) niet is overgestapt op de pinyinvarianten ‘Dao’ en ‘daoïsme’. Vandaar dat het boek dat je nu leest het Witboek taoïsme heet en niet het Witboek daoïsme. Vandaar dat ik de Daodejing hier consequent de Tao Te Tjing noem.
Om de verwarring compleet te maken wordt de Tao Te Tjing vaak vernoemd naar de vermeende auteur, meester Lao. Het kan ook zijn dat de auteur vernoemd is naar het werk, daar zijn de geleerden het niet over eens.
Wat is de correcte schrijfwijze van die auteur? Kristofer Schipper noemt hem Lao Zi, letterlijk Lao Meester, Meester Lao dus, en zo heet ook Schippers vertaling van de Tao Te Tjing: Lao Zi. Jan de Meyer vindt dat je Laozi moet schrijven, aan elkaar dus, net als bij Janszoon en Koningsdochter.
Verwarring alom, en dan hebben we het alleen nog maar over de titel en de auteur.
De Tao Te Tjing bestaat uit 81 hoofdstukken. Mijn favoriet is een hele korte, nummer 71. Daarin staat in klassiek Chinees:
知不知上、不知知病。夫唯病病、是以不病。聖人不病、以其病病。是以不病
Kristofer Schipper vertaalt het zo:
Weten dat je niet weet, dat is het hoogste.
Dit niet weten, dat is een kwaal.
De wijze, door deze kwaal als een kwaal te beschouwen, is hiervan gevrijwaard.
Want alleen op deze manier kun je aan de kwaal ontkomen.
In de vertaling van Henri Borel:
Te weten dat wij niet weten is superieur.
Niet te weten en denken te weten is de ziekte van de mensen.
Als men om deze ziekte lijdt, zal men haar ontkomen.
De Wijze heeft deze ziekte niet, juist omdat hij er het lijden van weet.
Daarom is hij er niet ziek van.
Hoofdstuk 71 over niet-weten is voor mij de essentie van de Tao Te Tjing, de kern van het taoïsme en de grond van niet-doen. De eerste twee regels zijn weer de kern van hoofdstuk 71:
知不知上、不知知病。
In pinyin:
Zhī wùzhī shàng, wùzhī zhī bìng
Letterlijk vertaald:
weten (知) niet (不) weten (知) op (上)
niet (不) weten (知) weten (知) ziek (病)
dus:
weten niet weten op
niet weten weten ziek
Voor mij is dit zelfs in het Nederlands Chinees. Het is een wonder dat vertalers er kaas van konden maken, zoals Schipper en Borel hierboven en Burggraaff/Schweitzer hieronder:
Van weten naar niet weten dat is het beste.
Van niet weten naar weten, dat is dom.
En Ir. Blok:
Weten het niet-weten, dat is hoog.
Niet weten het weten, dat is een ziekte.
Omdat een simpele nevenschikking als weten niet weten niet-Chinezen in verwarring brengt, wordt 知不知 vaak vertaald als wetend niet-weten of weten zonder weten en is 不知 kortweg niet-weten gaan heten.*
* De uitdrukkingen wetend niet-weten en weten zonder weten zijn gebaseerd op een innerlijke tegenspraak en heten daarom oxymorons. Het oxymoron is voor apofatische sprekers een onmisbare stijlfiguur. De term niet-weten kan je zien als een verkorte vorm ofwel een ellips van het oxymoron wetend niet-weten.
De taoïstische uitdrukkingen wu wei, niet-doen, en wei wuwei, doen zonder doen of doende niet-doen, raken langzaam ingeburgerd in het Nederlandse taalgebied. Niet dat ze opgenomen zijn in de Standaard Woordenlijst maar ze hebben het al wel tot lemma in de Wikipedia geschopt.
Niet-weten en weten zonder weten of wetend niet-weten kan je op analoge wijze romaniseren tot wuzhi en zhi wuzhi.
Klinkt goed, vind ik, maar geen mens die het snapt. Je hebt er dus niks aan, behalve voor jezelf en onder ons.
Als je ‘weten’ niet gebruikt als zelfstandig naamwoord (kennis) maar als werkwoord (kennen) dan zijn de juiste transcripties bùzhī en zhī bùzhī. Klinkt minder goed, vind ik, en nog steeds geen mens die het snapt.
Meer dan duizend jaar geleden verscheen er in China een boekje getiteld Wunengzi. Wu betekent niet, neng kunnen en zi meester, als in Laozi, Zhuangzi, Liezi, Linzi (Meester Lao, Meester Zhuang, Meester Lie, Meester Lin). Dat boekje, Wunengzi, heet dus eigenlijk Meester Nietskunner.
Volgens de vertaler, Jan De Meyer, was Wunengzi bij de keuze van zijn naam geïnspireerd door een taoïst, Wang Ji (590-644), die zichzelf Wuxinzi noemde: Meester Zonder Geest of Meester Zondergeest of Zondergeestmeester.
Nu vraag ik me af of ik mezelf voortaan Wuzhizi moet noemen – Meester Zonder Weten of Weetniet Zonder Meester of Nietmeester Weetniet.
Toch maar niet. Noem mij maar gewoon Hans, dat kan ik tenminste onthouden.
Volgens de overlevering is de Tao Te Tjing geschreven door Laozi (lao: oud, zi: meester, Oude Meester dus), ook wel Oude Langoor genoemd.
Lange oorlellen zijn een teken van hoge ouderdom en hoge ouderdom is een taoïstisch ideaal, vraag me niet waarom.
Over Laozi is niets met zekerheid bekend, en niets met onzekerheid, ook niet over de lengte van zijn oorlellen, behalve dat hij de dingen die hij gezegd zou hebben naar eigen zeggen liever niet gezegd zou hebben. Weten dat je niet weet is volgens hem immers hoog, of zou hij dat liever ook niet gezegd hebben?
De geschiedenis van het vroege taoïsme is voor eeuwig in nevelen gehuld. In de wolk van niet-weten, zoals een mystiek traktaatje uit de middeleeuwen het noemt, zeg maar gerust wolkbreuk.
Voor ons lijkt het alsof de Tao Te Tjing uit de lucht is komen vallen maar die kans is klein, temeer daar de vermeende schrijver pas na het verschijnen van zijn boekje is vergoddelijkt, en wie had het anders naar beneden moeten gooien.
Over de geschiedenis van niet-weten bestaan sowieso veel misverstanden:
Dat het uitsluitend het domein zou zijn van Japanse zenboeddhisten.
Dat het uitsluitend het domein zou zijn van Chinese taoïsten, van wie de chanboeddhist, en later de zenboeddhist, het dan weer afgekeken zouden hebben.
Dat het uitsluitend het domein zou zijn van mystici.
Dat het uitsluitend het domein zou zijn van sceptici.
Dat het uitsluitend het domein zou zijn van postmodernisten.
Allemaal onzin – niet-weten is van alle tijden en plaatsen.
Hoe stel je vast of niet-weten (of wat dan ook) het domein is van een bepaalde tijd of plaats? Simpel: dat lukt je nooit.
Hoeveel oudere teksten of tekstfragmenten in hoeveel verschillende talen zou je daarvoor wel niet moeten controleren?
Hoeveel nieuwe oude teksten zullen archeologen in de toekomst nog opduikelen in potten, gaten, grotten en graven?
Hoeveel miljoenen gedachten zijn er voordien en sindsdien overal gedacht maar nooit gedeeld of opgeschreven en bewaard gebleven?
Vaststellen of niet-weten (of wat dan ook) van álle tijden en plaatsen is kan je eveneens vergeten en wat maakt het ook uit.
Voor degenen die het niet-weten onder Chinese vlag willen laten varen heb ik oud nieuws. Ongeveer in dezelfde tijd dat de Tao Te Tjing tot stand kwam, schreef de Griekse filosoof Plato de dialoog Apologie, waarin hij de filosoof Socrates laat zeggen:
Wat ik niet weet meen ik niet te weten.
Vaak wordt deze orakelspreuk geparafraseerd als:
Ik weet alleen maar dat ik niets weet.
Een dubieuze vereenvoudiging en bovendien niet iets waarvoor je je op een wijsgeer beroept.
Wat Socrates werkelijk over niet-weten gezegd heeft en in welke bewoordingen, aangenomen dat hij er werkelijk iets over gezegd heeft, weet ik niet. Voor zover bekend heeft hij nooit iets opgeschreven, al is dat evenmin met zekerheid vast te stellen.
Plato kon hem dus alle woorden in de mond leggen die hij maar wilde – een eeuwenoud procedé ter vergroting van je eigen geloofwaardigheid waarvan ook de taoïstische traditie zich graag bedient. Eerlijk gezegd zou ik er zelf ook niet vies van zijn maar wat moet een agnost met geloofwaardigheid?
Het Griekse scepticisme vond zijn hoogtepunt én zijn Waterloo misschien al in het denken van de wijsgeer Pyrrho van Elis (circa 360-270 voor Christus).
Deze pyromaan stak liever andermans geschriften in de brand dan zelf iets te schrijven en heeft net als Socrates niets anders nagelaten dan sporen in het werk van navolgers, vooral in dat van Sextus Empiricus.
Pyrrho staat erom bekend dat hij zelfs weigerde te bevestigen dat hij niets wist. Dat komt aardig in de buurt van mijn eigen definitie van agnose – zelfs niet weten van niet-weten – en gaat een stapje verder dan ‘weten niet weten op’. Of zeg maar gerust een reuzenstap, waarmee het niet-weten vastberaden wegbeent van zijn eigen ketenen nog voor ze zijn gesmeed.
Dichterbij niet-weten kan je met woorden denk ik niet komen, poëzie daargelaten, want alles wat je erover beweert, bevestigend of ontkennend, behoort per definitie tot het weten. Ook dat niet weten het weten een ziekte is, bijvoorbeeld, en weten het niet weten hoog.
Wie zoiets beweert, deelt mensen op in ziek en gezond, wetend en niet-wetend, laag en hoog. Op grond van dergelijke ogenschijnlijk onschuldige onderscheidingen ga je jezelf algauw als een wijze zien, een messias, een verlosser van de mensheid, de langverwachte stichter van het koninkrijk der hemelen op aarde. Nou, dan weet je het wel.
Wie ik ook nog even wil noemen in verband met niet-weten is Sengtsan, de derde chan-patriarch, een landgenoot van Langoor die leefde in de tiende eeuw na Plato:
Maak je ook maar het kleinste onderscheid, dan wijken hemel en aarde oneindig ver uiteen.
Dat schreef hij in De Grote Weg, verzen over de geest van vertrouwen, althans volgens degenen die erop vertrouwen dat hij de schrijver was en werkelijk bedoelde wat zij begrijpen.
De arme man had het nog niet gezegd of hemel en aarde weken oneindig ver uiteen, het zelf straft meteen, had hij maar geen onderscheid moeten maken tussen wel en geen onderscheid maken.
In dezelfde geest van vertrouwen zei Sengtsan:
Hou op met praten en denken en er is niets dat je niet zal begrijpen.
Hij zal er dus wel niets van begrepen hebben.
Zelf heb ik meer vertrouwen in de geest van wantrouwen van chanmeester Linji, een tijdgenoot, ongeveer, van Meester Nietskunner.
‘Geloof niets van wat ik zeg’, zei Linji telkens weer, maar niemand geloofde hem, hijzelf nog het minst, zo gaf hij opzettelijk of onopzettelijk het goede voorbeeld.
Lees ook Klein abc van de Grote Weg van Sengtsan.
Voor de meeste niet-Aziaten is het taoïsme een antieke Chinese filosofie maar in Azië is het taoïsme een mysteriereligie voor ingewijden – een esoterische cultus. Met een cultus bedoel ik een verzameling beelden, attributen, woorden, spreuken, verhalen, liedjes, zeden, geschriften, iconen, symbolen, rituelen, feesten, praktijken, heiligen, goden enzovoort onder een gemeenschappelijke naam.
Cultussen zijn van alle tijden, denk maar aan het animisme, het hermetisme, het mandeïsme, het totemisme, de vrijmetselarij, de Hare Krishna en scientology. Ze kunnen in de loop der eeuwen ongelooflijk ingewikkeld worden. De taoïstische cultus is een van de oudste en doet qua complexiteit niet onder voor het katholicisme en het Tibetaans boeddhisme.
Wie zoals veel westerlingen meent dat het taoïsme uitblinkt door eenvoud moet Tao, de levende religie van China van Kristofer Schipper er maar eens op naslaan. Zelf was ik al na 3 bladzijden de draad kwijt en ik heb hem nooit meer teruggevonden. Het boek telt 300 bladzijden maar het leken er wel 3000.
Kenmerkend voor esoterie is het achterhouden van kennis en het voorbehouden van liturgische handelingen. Zo krijg je een elite van geheel of gedeeltelijk ingewijden, de priesterstand, en een massa van oningewijde buitenstaanders, de leken, die voor hun zielenheil betalen met geld, goederen en diensten.
Een schoolvoorbeeld van esoterisch boeddhisme is zen (chan), dat ontstaan is in China op een voedingsbodem van taoïsme en confucianisme. Het maakt aanspraak op een transcendente waarheid voorbij de woorden die alleen overgedragen kan worden van meesterhart op leerlinghart.
Zen is lang niet zo ingewikkeld als het taoïsme maar er gaan tientallen jaren overheen voor je er helemaal bij hoort, als je het al mag meemaken. Dat bepaal je namelijk niet zelf; alleen degenen die transmissie hebben gekregen en opgenomen zijn in de ketchimyaku, de stamboom of ‘lineage’, hebben het recht om er anderen aan toe te voegen. Het zijn zenmeesters die zenmeesters aanstellen.
Dankzij deze protectionistische praktijk, die aan de middeleeuwse gilden herinnert, blijft de priesterlijke macht van generatie op generatie in handen van de eigen spirituele factie.
Nog exclusiever dan zen is het taoïsme, waarin het meesterschap binnen de familie blijft. Net als adellijke titels is de taoïstische titel erfbaar, niet verwerfbaar. Zo mocht de eerste westerse taomeester, Kristofer Schipper, pas geïnitieerd worden nadat hij als zoon was geadopteerd door zijn Thaise leermeester.
Geen bloed zo blauw als taobloed.
Waar kennis niet wordt achterhouden maar voor iedereen toegankelijk is, spreken we van exoterie in plaats van esoterie. In het westen is het taoïsme geen esoterische praktijk maar een exoterische filosofie – een leer waarvan je kennis kan nemen door erover te lezen en erover na te denken.
Om het taoïsme als exoterisch gedachtegoed te onderscheiden van het taoïsme als esoterische praktijk, kan je het eerste beter taoïstische filosofie noemen of filosofisch taoïsme of westers taoïsme of exoterisch taoïsme of welke term je ook maar geschikt acht om te verwijzen naar de wijsgerige stukjes in de drie oudste canonieke werken, Laozi, Zhuangzi en Liezi.
Slechts drie werken, dat klinkt overzichtelijker dan het is. Het zijn namelijk geen strak gecomponeerde monografieën maar overlappende en inconsistente pastiches van overwegend korte teksten van vermoedelijk meerdere of vele auteurs.
Net als mijn eigen boeken bevatten ze veel herhalingen en variaties op hetzelfde thema. Ondanks de indeling in hoofdstukken en paragrafen vertonen ze inhoudelijk weinig samenhang. De teksten staan zozeer op zichzelf dat je ze rustig achterstevoren of door elkaar kan lezen, dan hou je het nog langer vol ook, ik tenminste wel.
Al vroeg waren taoïstische filosofen het bijna nergens over eens. In de Zhuangzi is sprake van wel ‘honderd’ scholen – taoïstische in het bijzonder of filosofische in het algemeen, dat valt uit de context niet op te maken.
De moederboeken lezen als een in elkaar geflanste kroniek van een onnavolgbare orale geschiedenis waarin het taoïsme al zoveel gezichten heeft dat je de koek niet meer van het kind kan onderscheiden. Interpolatie heet dat met een net woord, of assimilatie of eclecticisme. Hoe je het ook noemt, taoïstische wijsbegeerte is van meet af aan een amalgaam dat alle gaatjes vult.
Zo zijn sommige stukjes ronduit anarchistisch, andere ronduit legalistisch. Sommige zijn ronduit sceptisch, andere ronduit dogmatisch. Sommige zijn non-conformistisch, andere reactionair, sommige socialistisch, andere kapitalistisch, sommige nihilistisch, andere confucianistisch, sommige fatalistisch, andere activistisch, sommige hedonistisch, andere ascetisch, sommige intellectualistisch, andere obscurantistisch, sommige sofistisch, andere absurdistisch et cetera.
Door selectief lezen kan iedereen zichzelf terugvinden in het taoïsme, zelfs Meester Tja.
Wie alles leest vindt niets.
Het begrip Tao wordt vaak vertaald met de Weg maar er zijn ook schrijvers die het liever onvertaald laten, zoals Kristofer Schipper in zijn bezorging van de klassieker Zhuang Zi en de nog klassiekere Lao Zi.
De afwezigheid van definities is het meest fundamentele kenmerk van de Chinese religie, stelt Schipper, en de Tao is per definitie ondefinieerbaar. Wat hem er niet van weerhoudt toch een poging te wagen. Zo definieert hij in de inleiding van Zhuangzi de Tao als ‘de ultieme ratio’ en schrijft hij in Tao, De levende religie van China, 1988 (p13):
Als transcendentaal en tegelijk immanent principe van het heelal is de Tao onnoembaar, ongrijpbaar en toch in alles aanwezig. Het gaat echter om veel meer dan een principe. De eerste betekenis van het teken voor Tao is weg: de onderstroming in de mutatie en de transformatie van alle dingen, het spontane proces dat de natuurlijke cyclus van het heelal bepaalt.
Het lijkt wel geheimtaal. Zou hij soms het ‘ene’ bedoelen? Nou nee:
Maar laten we niet de fout begaan dit begrip van eenheid ook op de Tao zelf toe te passen. De Tao kan één maken, maar hij is niet zelf het Ene. Hij schept het Ene, maar vervolgens kan hij deze eenheid versnipperen en verdelen: ‘De Tao bracht het Ene voort, het Ene de Twee; de Twee brachten de Drie voort en de Drie de Tienduizend Dingen’, zegt de Daodejing.
Het idee van de Tao als de ultieme ratio herinnert aan het idee van het levensprincipe (élan vital) dat volgens negentiende-eeuwse vitalisten het verschil tussen leven en dood zou verklaren. Aha, denk je dan, nou snap ik het. Alleen is het levensprincipe net zo duister als het verschil tussen leven en dood zelf, dus wat schiet je ermee op?
Het idee van de Tao herinnert ook aan het idee van de ene God die de hele schepping heeft geschapen. Aha, denk je dan, nou snap ik het. Alleen is God net zo duister als de schepping zelf, dus wat schiet je ermee op?
Volgens het taoïsme zijn de tienduizend verschijnselen een manifestatie van de ene Tao. Aha, denk je dan, nou snap ik het. Alleen is de Tao net zo duister als de tienduizend verschijnselen zelf, dus wat schiet je ermee op?
Zie je het patroon? Nog een patroon:
Volgens gelovigen moeten we niet voor God gaan spelen maar ons schikken naar de Almachtige. ‘Zo God het wil’, zegt de christen, ‘inshallah’, zegt de moslim. Overgave aan Gods wil is in het monotheïsme de hoogste deugd. Maar wie weet wat God wil? Theologen alvast niet, die zijn het nog nooit ergens over eens geweest.
Volgens taoïsten moeten we ons nergens mee bemoeien maar schikken naar het Almachtige. ‘Wei wu wei’, zegt de taoïst. Afstemmen op de Tao door niet-doen is in het taoïsme de hoogste deugd (Te). Maar wie weet wanneer hij is afgestemd op de Tao? Taoïsten alvast niet, die zijn het nog nooit ergens over eens geweest.
Zowel in het theïsme als in het taoïsme dienen we ons te richten naar het ongerichte. In beide wordt het onverklaarbare verklaard vanuit het onverklaarde en het onbegrijpelijke begrepen vanuit het onbegrepene. Ignotum per ignotius heet dat in het Latijn, en obscurum per obscurius.
Mensen worden er rustig van maar je hoeft echt geen genie te zijn om te zien dat je geest wordt geflest.
De ene denker is de andere niet. Sommige filosofen zijn vooral geïnteresseerd in zijnsleer, andere in kenleer. Ontologen zullen het taoïsme eerder opvatten als absolutisme, epistemologen als relativisme.
Taomeester Kristofer Schipper behoort tot de eerste categorie; sinoloog Jan de Meyer, vertaler van De geschriften van Liezi en Wunengzi (Nietskunner) tot de tweede, zoals blijkt uit zijn ondertitels ‘De taoïstische kunst van het relativeren’ en ‘Het taoïsme en de bevrijding van de geest’.
Volgens De Meyer gaat het in de Liezi en in de navolger Wunengzi ‘in essentie […] om het relativeren en afbreken van alle conventionele kennis en inzichten’. Onzin natuurlijk, deze boeken hebben net zomin een essentie als ratatouille, maar het staat iedereen vrij om zijn eigen accent te leggen en dat te presenteren als het enige ware taoïsme.
Een mooi voorbeeld van relativering in de Liezi is het verhaaltje over de man die zijn bijl was kwijtgeraakt en zijn buurjongen van diefstal verdacht. Volgens de bestolene liep de jongen als een dief, keek hij als een dief, sprak hij als een dief en wees alles erop dat hij de bijl had gestolen. Op een dag vond de eigenaar tijdens graafwerk in een vallei zijn bijl terug en daarna was er niets meer in de houding of het gedrag van de buurjongen dat hem aan een dief deed denken.
Verhalen als deze helpen je in te zien dat je ziet wat je verwacht te zien en dat het verdraaid moeilijk is om die twee uit elkaar te houden. De Liezi staat er vol mee.
Zo is er het relaas van een oude man die terugkeert naar zijn thuisland. Zijn reisgenoot wijst hem op de wallen van het stadje waar hij geboren is, op het altaar van de aardgod van de wijk waar hij is opgegroeid, op de hut en het graf van zijn vader zaliger. Wanneer de grijsaard, overmand door emoties, onbedaarlijk begint te huilen, roept zijn reisgenoot vrolijk: ‘Gefopt, dit is een ander stadje, we moeten nog een stukje verder!’
Relativeren, dat is je zekerheden tegen het licht houden. Je aannames onderzoeken. Niets voor lief nemen. Onder ogen zien dat alle kennis, ieder oordeel, elke duiding betrekkelijk is, beperkt geldig, afhankelijk van tijd, plaats, persoon en omstandigheden. In de woorden van Yang Zhu:
Van alle honderdduizend dingen is er geen enkel dat we met zekerheid kennen. Van de dingen die zijn gebeurd tijdens ons leven hebben we over sommige gehoord, terwijl we er andere hebben gezien, maar van alle tienduizend is er geen een die we met zekerheid kennen. Van de tienduizend dingen die voor onze ogen gebeuren, onthouden we sommige en vergeten we andere, maar van elke duizend is er geen een die we met zekerheid weten. (Liezi, 7.XV)
Als agnost heb ik absoluut geen belangstelling voor de metafysica van het absolute maar des te meer voor de verregaande relativeringen, op het absurdistische af, van het antieke taoïsme. Meteen in het eerste verhaal in de eerste paragraaf van het eerste hoofdstuk van de Zhuang Zi is het al raak.
In dat, eh, scheppingsverhaal, is sprake van een reusachtige vis, Kun genaamd, van ‘ik weet niet hoeveel duizend mijl’, die verandert in een reusachtige vogel Peng met wieken als wolken die de hemel bedekken. De vogel stijgt op en even later lijkt het reusachtige dier op een wild paard en dan op een nietig stofje aan de blauwe hemel.
Is het eigenlijk wel de hemel zelf die blauw is? Is de verte waarnaar we turen zonder einde? Als Peng terugkijkt, zijn wij voor hem dan ook zo klein? Een musje moet lachen om die gekke Peng: heen en weer fladderen tussen lianen, dat is toch ook goed vliegen? Het musje wordt vergeleken met iemand die maar één ambt weet te bekleden, die aan één district, aan één land is gebonden: zo iemand beschouwt alles ook alleen vanuit zijn eigen standpunt. De Zhuang Zi is nog niet begonnen of je zit al tot over je oren in de betrekkelijkheid.
Terug naar de Liezi, waarin iemand de vraagt stelt of we naar willekeur over de Tao kunnen beschikken. Antwoord: ‘Je bezit niet eens je eigen lichaam, hoe zou je dan over de Weg kunnen beschikken?’ Daar neemt de vragensteller geen genoegen mee: ‘Als mijn eigen lichaam niet van mezelf is, van wie is het dan wel?’
‘Het lichaam is je toegevallen. Ook het leven is niet van jezelf: het is je toegevallen. Je kinderen en kleinkinderen zijn niet van jou. Ze zijn je toegevallen. Daarom ben je op reis zonder te weten waar je heen gaat, verblijf je zonder te weten waar je je aan vastklampt en eet je zonder te weten waar het vandaan komt.’ (Liezi, 1.XIV)
Ziedaar de weg van niet-weten.
Wie volledig doordrongen is van de betrekkelijkheid van zijn gedachten en van de betrekkelijkheid van hun betrekkelijkheid krijgt een rekkelijke geest.
Het is niet dat zijn denken onsamenhangend wordt, vervliegt of verdwijnt, maar dat het elastisch wordt, soepel, vloeibaar. Het verstijft, verhardt, verkilt niet meer. Het wordt vrijer, ruimer, levendiger – speelser.
Zoals een schip lichter loopt na het wegschrapen van aangroeisels, zo loopt een geest lichter na het verwijderen van weterij.
Hoe dat in zijn werk gaat, hoelang het duurt en hoe ver het gaat verschilt van persoon tot persoon en van traditie tot traditie. Ikzelf heb er zo’n beetje mijn hele leven voor nodig gehad, bepaald geen wereldrecord, maar het gaat bij mij wel heel ver, vandaar dat ik het radicaal niet-weten ben gaan noemen – een troostprijs die ik voor geen goud had willen missen.
Meester Lie, de al dan niet fictieve protagonist van Liezi, deed er negen jaar over.
Na drie jaar studie durfde hij niet meer na te denken over goed en fout en niet meer te spreken over voordeel en nadeel. Voor het eerst keurde zijn meester hem een blik waardig.
Na vijf jaar dacht hij weer na over goed en fout en sprak hij weer over voordeel en nadeel. Voor het eerst glimlachte zijn meester naar hem.
Na zeven jaar had zijn geest de vrijheid om wat dan ook te denken en te zeggen, zonder nog onderscheid te maken tussen goed en fout, voordeel en nadeel. Voor het eerst mocht hij bij zijn meester op de mat te zitten.
Ten slotte bestonden uiterlijk en innerlijk voor hem niet meer, alles was hetzelfde geworden. Hij besefte niet langer waar zijn lichaam tegenaan leunde, waar zijn voeten op stapten, waar zijn geest aan dacht, of wat er in zijn woorden besloten lag.
Wat dit alles nog met wijsheid te maken heeft? Goeie vraag. Een minister vroeg eens aan Confucius* of hij zichzelf zag als een wijze.
* De Confucius die hier ten tonele wordt gevoerd is niet de echte Confucius, grondlegger van het confucianisme, maar een stroman die onbeschaamd het taoïstische gedachtegoed verkondigt.
Confucius wist het niet, al wilde hij wel toegeven dat hij veel gelezen had. Of de Drie Koningen wijzen waren wist hij ook niet, al wilde hij wel toegeven dat ze over veel kennis en moed beschikten. Of de Vijf Keizers wijzen waren wist hij ook niet, al wilde hij wel toegeven dat ze vol medemenselijkheid en plichtsbesef waren. Of de Drie Doorluchtigen wijzen waren wist hij ook niet, al wilde hij wel toegeven dat ze zich goed konden voegen naar de actuele situatie.
Toen de minister vroeg wie er dan wel wijs is, antwoordde Confucius dat er onder de mensen van het westen iemand was die niet regeerde terwijl er toch geen chaos ontstond, die niet sprak en toch geloofd werd, die zo ongrijpbaar was dat mensen hem zelfs geen naam wisten te geven. Maar of die nou echt een wijze was, wist hij niet.
Wijzen wier wijsheid eruit bestaat koste wat het kost hun eigen wijsheid onderuit te halen – kom er maar eens om. En dat het heel wat kost blijkt wel uit het beeld dat de Tao Te Tjing van de taoïstische wijze schetst. In de vertaling van Ir. Blok:
O die verduistering, er is geen einde aan!
De mensen stralen van lust,
als wie zich vergast aan het stieroffer,
als wie in de lente terrassen bestijgt.
Ik alleen lig stil en heb nog geen teken gegeven,
als een klein kindje, dat nog niet geglimlacht heeft.
Ik ben altijd zwervende, als niet wetende waarheen te gaan.
Alle mensen hebben over; ik alleen ben leeg.
O, ik heb het hart van een dwaas!
Ik ben zo verward!
De mensen zijn helder; ik alleen lijk duister.
(Hoofdstuk 20, Over de onwetendheid van de wijzen)
In de vertaling van Schipper:
Wat een onnozele ziel! Chaotisch en verward!
De gemene lieden zijn steeds helder van geest.
Ik alleen tast in het duister.
De gemene lieden onderzoeken en scheiden.
Ik alleen ben me nergens van bewust.
Ja, wild ben ik, als was ik de wijde zee!
Chaotisch! Alsof ik nergens houvast heb.
Dat is weer eens wat anders dan het gebruikelijke beeld van de minzaam glimlachende meester die alles op een rijtje heeft en mensen onvermoeibaar de weg wijst.
Wijsheid als niet-weten en niet-doen, de wijze als onnozelaar – hoe zou ik niet van dit taoïsme kunnen houden?
Radicaal niet-weten is geen absolutisme en geen relativisme maar een praktijk van relativeren zonder het relativeren te verabsoluteren. Een praktijk van praktiseren zonder prakkiseren, van doen zonder doen, van maar wat doen want je moet toch wat.
In een radicaal niet-weten kan er van een exoterisch of esoterisch taoïsme geen sprake zijn. Niet omdat daar iets op tegen is maar omdat exoterie en esoterie beide tot het weten behoren.
Zoals we hebben gezien neemt het antieke taoïsme zichzelf graag op de korrel, hier en daar, af en toe. Wat krijg je als je die lijn doortrekt? Wat krijg je als je het taoïsme volledig ontdoet van weterij?
Dan krijg je taoïsme zonder Tao. Zonder Te. Zonder innerlijke kracht. Zonder weg. Zonder ascese. Zonder rituelen. Zonder kosmologie. Zonder goden of halfgoden. Zonder heiligen of zielen. Zonder onsterfelijkheid.
Dan krijg je taoïsme zonder filosofie. Zonder anarchisme. Zonder legalisme. Zonder scepticisme. Zonder dogmatisme. Zonder conformisme. Zonder non-conformisme. Zonder nihilisme. Zonder cynisme. Zonder fatalisme. Zonder activisme. Zonder hedonisme. Zonder scholen, schoolsheid of schoolmeesters.
Als je het taoïsme ontdoet van alle weterij krijg je taoïsme zonder taoïsme. Taoïsme zonder taoïsme is een ander woord voor de lege leer.
Iedere andere, inhoudelijke vorm van taoïsme is gewoon een van de tienduizend dingen. De tienduizend dingen zijn allemaal even onbestendig, net zo vergankelijk als jij en ik. Volgens het laatste hoofdstuk van de Zhuangzi bieden ze daarom geen houvast:
Chaotisch! Zonder vorm! Transformaties, nooit bestendig. Zijn we dood? Zijn we levend? Zijn we evenredig met de hemel en de aarde? Trekken wij samen op met de goden? Hoe duister! Waar zijn we? Hoe onduidelijk! Waar gaan we naartoe? De tienduizend dingen omringen ons totaal. Geen enkel voldoet als toeverlaat.
Niet-weten is geen toeverlaat maar leven zonder toeverlaat. Tja zeggen tegen het leven en tja zeggen tegen je tja, net als Meester Tja in het verhaal de boer die zijn paard verloor waarmee dit Witboek taoïsme begon. Leren leven met het idee dat het leven niet te leren is en geen idee:
De tienduizend dingen – ze leven, maar niemand ziet hun oorsprong; ze komen te voorschijn, maar niemand ziet waarvandaan. Alle mensen hechten waarde aan wat hun verstand kan bevatten, en niemand heeft de kennis die berust op wat het verstand niet kan bevatten, en die we wel de grote onzekerheid mogen noemen! Genoeg! Genoeg! In feite kun je daar niet aan ontsnappen, en komt het erop neer te zeggen: ‘Zo is het! – Is het zo?’ (Zhuangzi hoofdstuk 25, VIII)
Uiteindelijk doe je er het zwijgen toe, al is het maar met woorden:
De taoïsten van vroeger kwamen zo ver dat ze niets meer bevestigden en niets meer ontkenden, en dat was genoeg. Ze waren zo verstild: wat valt er nog over te zeggen? (Zhuangzi hoofdstuk 33)
Wat mij betreft niets.
‘Die weten, zijn niet geleerd. Die geleerd zijn, weten niet.’ Volledige tekst van de Tao Te Tjing in de klassieke vertaling uit 1910 van Ir. Blok.
De toespraken en dwaalspreuken van Meester Tja zijn gebaseerd op twee vertalingen van de Tao Te Tjing: Tau Teh Tsjing van Ir. Blok uit 1910 en Lao Zi, Het boek van de Tao en de innerlijke kracht van Kristofer Schipper uit 2010.
Van alle Nederlandse versies die ik onder ogen heb gehad vind ik de Tau Teh Tsjing de meest ingeleefde en de meest literaire. Het archaïsche Nederlands van Ir. Blok klinkt nog altijd als een klok, al is het een hertaling.
De vertaling van Schipper is niet de meest inspirerende maar wel de meest recente en naar ik aanneem de meest wetenschappelijke vertaling rechtstreeks uit het Chinees.
Vanwege hun verschillende kwaliteiten had ik beide vertalingen op willen nemen in dit Witboek taoïsme, maar Uitgeverij Atlas lag dwars. Uitgeverij Ankh-Hermes gaf wel meteen toestemming.
De Tau Teh Tsjing hieronder is afkomstig uit De boodschap van Lau-Tze, ingeleid en vertaald door Ir. J.A. Blok, N.V. Servire, Den Haag 1934. Ik heb de tekst overgenomen zonder iets te veranderen maar de Romeinse hoofdstuknummers heb ik gewijzigd in Arabische.
Tau, dat gezegd kan worden, is niet het eeuwig Tau.
De naam, die genoemd kan worden, is niet de eeuwige Naam.
Onnoembaar, is het oorsprong van hemel en aarde;
Noembaar, aller dingen moeder.
Durend begeerteloos, zien wij zijn inwezen.
Durend begeerende, zien wij zijn grens.
Beiden in oorsprong gelijk, in naam verschillend.
Die gelijkheid heet diep, de diepte der diepten; van al het onzienlijke is het de poort.
Kennen allen onder den hemel de schoonheid van het schoone, dan ook het leelijke.
Kennen allen de goedheid van het goede, dan ook het niet-goede.
Want zijn en niet-zijn baren elkander.
Moeilijk en licht vervolmaken elkander.
Lang en kort bepalen elkander.
Hoog en laag verkeeren elkander.
De toon en de stem sluiten aan bij elkander.
Voor en na volgen elkander.
Daarom maakt de Wijze werk van het niet-doen
En predikt de leer zonder woorden.
De tienduizend wezens komen op en hij weigert niet.
Hij brengt voort en rekent niet als eigen.
Hij doet en steunt er niet op,
Verwerft verdienste en hecht er niet aan.
Juist omdat hij er niet aan hecht,
Wordt zij hem niet ontzegd.
Prijs den verdienstelijke niet, opdat het volk niet twiste.
Eer de moeilijk te verkrijgen goederen niet, opdat het volk geen diefstal plege.
Zie het begeerlijke niet aan, opdat ’s volks hart niet worde verontrust.
Daarom: de Wijze regeert door het hart ledig te maken, den buik te voeden, den wil te verzwakken, het beendergestel sterker te maken.
Hij zorgt zoo steeds, dat het volk niet weet en geen begeerten heeft.
Hij zorgt zoo, dat de weters niet durven handelen.
Hij betracht het niet-doen en dan is er niets on-geregeld.
Tau is het leege en kan in gebruik niet worden gevuld.
O hoe diep! het lijkt de oervader aller dingen.
Het mindert zijn scherpte,
Ontwart zijn verwikkeling,
Tempert zijn schittering
En maakt zich gelijk aan het stof.
O hoe maanlichtstil; het lijkt onveranderlijk.
Ik weet niet van wien het het kind is.
Het was voor den oppersten Heer.
Hemel en aarde zijn niet menschlievend.
Voor hen zijn alle dingen als de stroohonden.
De Wijze is niet menschlievend.
Voor hem zijn alle menschen als stroohonden.
Tusschen hemel en aarde is als een blaasbalg.
Het is de leegte en stort niet in.
Beweegt het zich, dan uit het zich te meer.
Veel spreken put zich uit,
Houdt niet het inwezen.
De geest van de diepte sterft niet; men noemt die de duistere moeder.
De poort van de duistere moeder heet wortel van hemel en aarde.
Eeuwig, eeuwig schijnt zij te bestaan.
Wie daarop steunt, kent geen inspanning.
Hemel en aarde zijn duurzaam.
Hemel en aarde kunnen duurzaam zijn, omdat zij niet voor zichzelf leven.
Daarom kunnen zij duurzaam zijn.
Vandaar stelt de Wijze zich achter bij anderen en komt zelf naar voren.
Hij maakt zich los van zichzelf en blijft zelf behouden.
Is het niet, omdat hij niets eigens heeft?
Daarom juist kan het eigene worden vervuld.
Het opperste goede is als water.
Water doet goed aan alle wezens en strijdt niet.
Het woont op plaatsen, door alle menschen veracht.
Daarin komt de goede Tau nabij.
Hij leeft gaarne op lage plaats.
Zijn hart mint de diepte.
In weldoen mint hij de liefde,
In spreken de waarheid,
In bestuur de orde,
In werken bekwaamheid,
In handelen den geschikten tijd.
Hij strijdt niet, daardoor treft hem geen blaam.
Dragen en gevuld houden, beter er vanaf te zien.
Wetten en met de hand toetsen kan zoo niet doorduren.
Een zaal vol juweelen en goud kan niemand bewaken.
Hoovaardig te zijn bij rijkdom of eer trekt ongeluk aan.
Na verdienstelijke daden en volgenden roem trekke men zich terug.
Dit is de weg des hemels.
Wie het zinnelijke op doet gaan in het geestelijke en tot eenheid komt, kan ondeelbaar zijn.
Wie de levenskracht tot gedweeheid brengt, kan zijn als een pasgeborene.
Zijn diep inzicht zuiverend, kan hij vrij zijn van alle gebrek.
Het volk liefhebbend bij ’s lands bestuur, kan hij komen tot niet-doen.
Terwijl de poorten des hemels zich openen en sluiten, kan hij zijn als de broedende vogel.
Terwijl zijn licht de vier richtingen doordringt, kan hij on-wetende zijn.
Hij geeft leven en onderhoudt.
Hij brengt voort en rekent niet als eigen.
Hij doet en steunt er niet op.
Hij kweekt op en is niet als meester.
Dit heet ondoorgrondelijke deugd.
De dertig spaken vereenigen zich in de naaf.
Van de leegte hangt het gebruik van het wiel af.
Men kneedt leem tot vaten.
Van de leegte hangt het gebruik van het vat af.
Men hakt deuren en vensters uit om een huis te maken.
Van de leegte hangt het gebruik van het huis af.
Daarom: het zijn heeft zijn voordeel.
Maar van het niet-zijn komt het nut.
De vijf kleuren verblinden de oogen der menschen.
De vijf tonen verdooven de ooren der menschen.
De vijf smaken bederven den mond der menschen.
Dolle ritten en jachten maken het menschenhart gek.
Moeilijk te verkrijgen goederen verderven ’s menschen levenswandel.
Daarom maakt de Wijze werk van zijn binnenste en niet van zijn oogen.
Daarom laat hij dit en neemt hij dat.
Gunst en ongunst zijn dingen van vreeze.
Eer is een groote ramp juist als de persoonlijkheid.
Wat beteekent: "gunst en ongunst zijn dingen van vreeze"?
Gunst verlaagt.
Haar verwerven baart vrees.
Haar verliezen baart vrees.
Daarom: gunst en ongunst zijn dingen van vreeze.
Wat betekent: "eer is een groote ramp juist als de persoonlijkheid"?
Ons treffen groote rampen om onze persoonlijkheid.
Welke rampen konden ons treffen, zoo wij geen persoonlijkheid hadden?
Daarom: wie het regeeren des Rijks acht als de persoonlijkheid, dien kan men het Rijk toevertrouwen.
Wie het regeeren des Rijks mint als de persoonlijkheid, dien vertrouwe men het Rijk toe.
Gij kijkt er naar en ziet het niet; men noemt het kleurloos.
Gij luistert er naar en hoort het niet; men noemt het klankloos.
Gij tast er naar en raakt het niet; men noemt het onstoffelijk.
Deze drie zijn niet te doorgronden.
Daarom vallen zij samen tot een.
Boven niet licht, onder niet duister, Eeuwig en onuitsprekelijk,
Keert het terug weer tot niet-zijn.
Men noemt het: vorm van het vormlooze,
Beeld van het beeldelooze.
Men noemt het vaag, onbestemd.
Voor ziet gij het gelaat niet.
Achter ziet gij den rug niet.
Zich houdend aan het Tau van vroeger, beheerscht men het leven van heden, en kent den oorsprong van het oude.
Dit heet den draad volgen van Tau.
De wijzen van ouds waren duister, geestelijk, diep en doordringend.
Hun diepte kan niet worden gekend.
Daar zij niet kan gekend worden, tracht ik een denkbeeld te geven.
Zij waren voorzichtig, als wie een stroom doorwaadt in den winter,
Behoedzaam als wie zijn vier buren vreest,
Ingetogen als een gast,
Wijkend als ijs, dat smelten gaat,
Ongerept als ruw hout,
Leeg als een vallei,
Duister als troebel water.
Wie kan den troebel langzaam doen klaren door rust?
Wie kan de rust door beweging langzaam wekken tot leven?
Die Tau bewaart en niet wenscht vol te zijn.
Niet vol, maar berooid en uit den tijd, is hij volkomen.
Wie het opperste ledig bereikt, handhaaft bestendige rust.
De tienduizend wezens worden tezamen geboren en ik zie ze weder terugkeeren.
Alle dingen bloeien overvloedig en keeren tot hun oorsprong terug.
Tot den oorsprong teruggekeerd zijn, heet rust.
Rust heet wederkeer tot Leven.
Wederkeer tot Leven heet eeuwigheid.
Eeuwigheid kennen heet verlicht zijn.
Niet kennen het eeuwige is verwarring en ellende.
Eeuwigheid kennen is zielegrootheid.
Zielegrootheid is gerechtigheid.
Gerechtigheid is koningschap.
Koningschap is hemel zijn.
Hemel zijn is Tau zijn.
Tau zijn is eeuwigdurend zijn.
Dan is men veilig bij des lichaams einde.
Van de groote Heerschers wist het volk enkel, dat zij bestonden.
De volgenden had het lief en loofde hen.
De volgenden vreesde het.
De volgenden verachtte het.
Wie niet genoeg vertrouwt, vindt ook geen trouw.
O, hoe bedachtzaam waren de eersten met hun kostbare woorden.
Hadden zij de verdienste verworven, het werk volvoerd, dan zei het volk: "wij doen vanzelf".
Het groote Tau verdween, en er kwam menschlievendheid en rechtvaardigheid.
Scherpzinnigheid en vernuft ontstonden, en er kwam groote huichelarij.
De zes bloedverwanten raakten in onvrede, en er kwam kinder- en ouderliefde.
Staat en gezin vervielen tot wanorde, en er kwam toewijding en trouw.
Verzaak de wijsheid en doe de scherpzinnigheid weg en ’t zal het volk tot honderdvoudig voordeel wezen.
Verzaak menschlievendheid en doe de rechtvaardigheid weg, en het volk zal tot ouder- en kinderliefde weerkeeren.
Verzaak de knapheid en doe de winzucht weg, en dieven noch roovers zullen er komen.
In deze drie dingen uitblinken voldoet niet.
Daarom leer ik waaraan zich te houden:
Weer den eenvoud erkennen, de ongereptheid bewaren, weinig ikzucht te hebben en weinig begeerten.
Verzaak studie, en gij zijt vrij van zorgen.
Hoe klein is het verschil tusschen "ja" en "zeker".
Hoe groot is het tusschen goed en kwaad.
Wat de menschen vreezen, kan men niet nalaten te vreezen.
O die verwildering; er is geen einde aan.
Alle menschen stralen van lust, als wie zich vergast aan het stieroffer, als wie in de lente terrassen bestijgt.
Ik alleen lig stil en heb nog geen teeken gegeven, als een klein kindje, dat nog niet geglimlacht heeft.
Ik ben altijd zwervende, als niet wetende waarheen te gaan.
Alle menschen hebben over; ik alleen lijk arm.
Ik ben bekrompen van geest, o troebel, chaotisch.
De menschen zijn helder; ik alleen lijk duister.
De menschen zijn scherpzinnig; ik alleen ben dof.
Ik ben grillig als de zee; ik word heen en weer gedreven als rusteloos.
Alle menschen zijn bekwaam; ik alleen ben bot als een boer.
Ik alleen ben anders dan de menschen, omdat ik de moeder vereer, die alles voedt.
De groote Deugd in haar verschijning vloeit enkel voort uit Tau.
Tau in zijn schepping is vaag, is verward.
O hoe vaag, hoe verward!
Zijn kern houdt de beelden.
O hoe vaag, hoe verward!
Zijn kern houdt het wezen.
O hoe diep, hoe duister!
Zijn kern houdt den geest.
Die geest is inwerkelijk.
Zijn kern is trouw.
Van ouds tot nu toe verdween zijn naam niet.
Het waakt over alle geboorte.
Hoe weet ik dat van de geboorte?
Door dit.
Onvolledig wordt volkomen.
Gebogen wordt recht.
Hol wordt vol.
Versleten wordt nieuw.
Weinig wordt: verkrijgen.
Veel wordt: verdolen.
Daarom houdt de Wijze het Ene en is zoo een voorbeeld voor de wereld.
Hij stelt zich niet in het licht; daardoor schittert hij.
Hij schat zichzelf niet hoog; daardoor blinkt hij uit.
Hij roemt zichzelf niet; daarom heeft hij verdienste.
Hij verheft zich niet; daarom staat hij hoog.
Hij strijdt niet, daarom kan niets ter wereld met hem strijden.
De spreuk der Ouden: "Onvolledig wordt volkomen", was die zonder zin?
Tot den werkelijk volkomene wendt zich alles.
Wie weinig spreekt, is "vanzelf".
Een wervelwind duurt geen ganschen morgen.
Een plasregen duurt geen ganschen dag.
Wie brengt die voort?
Hemel en aarde.
Als hemel en aarde niet langer kunnen, hoeveel minder dan de mensch.
Daarom: wie naar Tau handelt, zal een worden met Tau.
Wie naar de deugd handelt, zal een worden met deugd.
Wie naar de dwaling handelt, zal een worden met dwaling.
Wie zich een maakt met Tau, dien neemt Tau met vreugde op.
Wie zich een maakt met deugd, dien neemt deugd met vreugde op.
Wie zich een maakt met dwaling, dien neemt dwaling met vreugde op.
Wie niet genoeg vertrouwt, vindt ook geen trouw.
Wie op de teenen staat, staat niet.
Wie de beenen strekt, loopt niet.
Wie zichzelf in het licht stelt, schittert niet.
Wie zichzelf hoog schat, blinkt niet.
Wie zichzelf roemt, heeft geen verdienste.
Wie zichzelf verheft, staat niet hoog.
Bij Tau vergeleken is dit als restjes van eten, als uitspattende levenswandel, dien een ieder verafschuwt.
Daarom: wie Tau heeft, doet niet zoo.
Er was iets chaotisch en volmaakts voor hemel en aarde ontstonden.
O hoe stil, hoe ijl!
Dit is het eenig bestaande en verandert niet.
Het doorvloeit alles zonder gevaar.
Het kan worden beschouwd als ’s werelds moeder.
Ik weet zijn naam niet, ik noem het Tau.
Gedwongen het een naam te geven, zeg ik groot.
Van groot zeg ik vliedend,
Van vliedend ver,
Van ver, wederkeerend.
Daarom is Tau groot, de hemel groot, de aarde groot, de koning groot.
Er zijn in de wereld vier groote dingen.
De koning is daarvan een.
De mensch volge de aarde, de aarde den hemel, de hemel Tau en Tau het vanzelf zijn.
Zwaar is de wortel van licht.
Rust is de meester van beweging.
Daarom schrijdt de Wijze den ganschen dag voort en wijkt van zijn zwaren voorraadswagen niet af.
Hij heeft schitterende uitzichten, hij zit onbewogen en stelt zich er boven.
Maar hoe, als de heer van tienduizend wagenen het Rijk licht acht om zichzelf?
Door lichtzinnigheid verliest hij zijn dienaren,
Door onstuimigheid de heerschappij.
Goed reizen laat wagen- noch voetsporen na.
Goed spreken maakt afwijkingen noch fouten.
Goed rekenen heeft geen telraam noodig.
Goed sluiten heeft geen grendel noodig of slot, en niemand kan openen.
Goed binden heeft geen koorden of banden noodig, en niemand kan losknoopen.
Vandaar munt de Wijze steeds uit in het helpen der menschen.
Daarom verwerpt hij de menschen niet.
Steeds munt hij uit in het helpen der schepselen.
Daarom verwerpt hij de schepselen niet.
Dit heet dubbel verlicht.
Daarom: de goede is de leeraar van den niet-goede.
De niet-goede is de schat van den goede.
Wie zijn leeraar niet eert, wie zijn schat niet lief heeft, is bij alle wijsheid toch blind.
Dit heet gewichtig en diep.
Wie zijn kracht kent en zijn zachtheid bewaart, is een werelddal.
Wie een werelddal is, hem ontbreekt de eeuwige deugd niet, en hij keert weer terug tot den staat van een klein kind.
Wie zijn licht kent en zijn duister bewaart, is een voorbeeld der wereld.
Wie een voorbeeld der wereld is, in hem faalt de eeuwige deugd niet, en hij keert weer terug tot het grenzelooze.
Wie zijn hoogheid kent en verblijft in de schande, is een werelddal.
Wie een werelddal is, vloeit over van de eeuwige deugd en hij keert weer terug tot de oorspronkelijke reinheid.
Breekt de oorspronkelijke reinheid open, dan neemt zij vorm aan.
Zoo de Wijze haar aanwendt, overtreft hij alle magistraten.
Hij regeert groot en kwetst niemand.
Die aan het Rijk wil raken om het te hervormen, ik zie dat hij niet slaagt.
Het Rijk is een heilig vat; men moet er niet aan werken.
Er aan werken is bederven, er naar grijpen is verliezen.
Want onder de schepselen gaan sommige voor, andere volgen.
Sommige verwarmen, andere verkoelen.
Sommige worden sterk, andere vallen af.
Sommige slagen, andere bezwijken.
Daarom vermijdt de Wijze buitensporigheid, overdaad en pracht.
Wie den heerscher helpt met Tau, bedwingt het Rijk niet met wapengeweld.
Zijn doen lokt een goed antwoord uit.
Waar legers kampeeren, groeien distels en doornen.
Op groote oorlogen volgen jaren van onheil.
De goede slaagt, en daarmee uit,
Waagt het niet verder te gaan met geweld,
Slaagt en roemt niet,
Slaagt en praalt niet,
Slaagt en is niet aanmatigend,
Slaagt en kan niet anders,
Slaagt en vermijdt geweld.
Van af hun hoogste bloei worden de dingen oud.
Dit heet Tau-loos.
Tau-loos vergaat snel.
De beste wapenen zijn ongelukswerktuigen.
Alles haat ze.
Daarom: wie Tau heeft, voert ze niet.
De edele mensch, in vrede, eert den linkerkant,
In oorlogstijd den rechterkant.
Wapens zijn ongelukswerktuigen.
Het zijn geen werktuigen voor den edele mensch.
Hij gebruikt ze, als hij niet anders kan.
Hij stelt vrede en rust bovenaan.
Hij overwint, maar vindt er geen vreugde in.
Wie daarin vreugde vindt, houdt van menschenmoord.
Wie van menschenmoord houdt, kan zijn wil in de wereld niet krijgen.
In geluk eert men den linkerkant,
In ongeluk den rechterkant.
De onderbevelhebber staat links.
De opperbevelhebber staat rechts.
Dat is: zij staan volgens de rouwplechtigheden.
Wie veel menschen gedood heeft, weene daarover met medelijden en geklag.
Die overwint in den strijd plaatse men volgens de rouwplechtigheden.
Tau is eeuwig, onnoembaar.
Hoe gering het ook in zijn eenvoud is, waagt toch de gansche wereld niet het te onderwerpen.
Als koningen en vorsten het konden handhaven, zouden de tienduizend wezens zich schikken vanzelf.
Hemel en aarde zouden zich vereenigen en een zoeten dauw doen neerdalen en zonder bevel, vanzelf raakte het volk tot harmonie.
Tot schepping komende, wordt het noembaar.
Eenmaal noembaar, moet men het weten te houden.
Wie houdt, is zonder gevaar.
Tau’s aanwezigheid in de wereld is als de saamvloeiing van beek en rivier met stroom en zee.
De menschenkenner is verstandig.
De zelfkenner is verlicht.
De menschenbedwinger is krachtig.
De zelfbedwinger is machtig.
Wie voldaan weet te zijn, is rijk.
Wie krachtig handelt, heeft wil.
Wie zijn plaats niet verliest, houdt stand.
Wie sterft, maar niet vergaat, leeft eeuwig.
Het groote Tau is àldoorvloeiend.
O, het kan links en rechts.
De tienduizend wezens steunen erop om geboren te worden, en het weigert niet.
Het verwerft verdienste en rekent die niet als eigen.
Het bemint en koestert de tienduizend wezens en is niet als meester.
Het is eeuwig begeerteloos.
Men kan het noemen: gering.
De tienduizend wezens keeren terug en het is niet als meester.
Men kan het noemen: groot.
Daarom: de Wijze doet nimmer groot.
Daardoor vermag hij het groote te doen.
Houdt het groote beeld en heel de wereld stroomt toe,
Stroomt toe zonder letsel; daar is rust en vrede en voorspoed.
Muziek en lekkernijen doen den voorbijgaanden vreemdeling poozen.
Komt Tau den mond uit, o hoe laf, hoe smakeloos is het!
Wij kijken ernaar en zien het niet.
Wij luisteren ernaar en hooren het niet.
Wij gebruiken het en ’t is onuitputtelijk.
Wat saamtrekken gaat, was eerst uitgestrekt.
Wat verzwakken gaat, was eerst sterk.
Wat vervallen gaat, was eerst hoog.
Wat verdwijnen gaat, was eerst verkregen.
Dit heet duister en toch licht.
Zacht overwint hard.
Zwak overwint sterk.
De visch moet de diepte niet verlaten.
Men moet de scherpe wapenen des Rijks niet toonen aan het volk.
Tau is eeuwig niet-doende en toch is er niets, dat het niet doet.
Als koningen en vorsten het konden handhaven, zouden de tienduizend wezens vanzelf anders worden.
Waren zij anders en wilden toch weer doen, ik zou ze bedwingen door het Nameloos Eene.
Het Nameloos Eene brengt niet-begeeren.
Door niet-begeeren komt rust.
Dan komt de wereld vanzelf tot vrede.
Hooge deugd, geen deugd.
Daarom juist deugd.
Lage deugd verliest geen deugd.
Daarom geen deugd.
Hooge deugd doet niet en het is er haar niet om te doen.
Lage deugd doet, maar het is er haar om te doen.
Hooge menschlievendheid doet, maar het is er haar niet om te doen.
Hooge rechtschapenheid doet, maar het is er haar om te doen.
Hooge vormelijkheid doet, maar er is geen antwoord op.
Dan ontbloot zij de armen en dwingt.
Daarom: is Tau verloren, dan komt er deugd,
Deugd verloren, dan is er menschlievendheid,
Menschlievendheid verloren, dan komt er rechtschapenheid,
Rechtschapenheid verloren, dan komt er vormelijkheid.
Vormelijkheid nu is de schors van oprechtheid en trouw, en ’t begin van verwarring.
Het vroeger weten is de bloem van Tau en het begin van onwetendheid.
Daarom houdt een hoog mensch zich aan de kern, niet aan de schors.
Hij houdt zich aan de vrucht en niet aan de bloem.
Daarom laat hij dit en neemt hij dat.
Wat oudtijds eenheid kreeg:
De hemel kreeg eenheid, daardoor reinheid.
De aarde kreeg eenheid, daardoor rust.
De geesten kregen eenheid, daardoor rede.
Het stroomdal kreeg eenheid, daardoor volte.
De tienduizend wezens kregen eenheid, daardoor leven.
Vorsten en koningen kregen eenheid om zoo een voorbeeld te zijn voor de wereld.
Dit deed eenheid.
De hemel zonder reinheid zou zoo scheuren.
De aarde zonder rust zou zoo splijten.
De geesten zonder rede zouden zoo vergaan.
Het stroomdal zonder volte zou zoo opdrogen.
De tienduizend wezens zonder leven zouden zoo worden vernietigd.
Vorsten en koningen, die geen voorbeeld waren, hoe hoog en geëerd ook, zouden zoo vallen.
Daarom houdt de edele het geringe voor zijn grondslag.
De hooge beschouwt het lage als zijn grondslag.
Daarom noemen vorsten en koningen zich weezen, geringen, waardeloozen.
Beschouwen zij aldus het geringe niet als hun grondslag, en terecht?
De wagendeelen alleen zijn nog geen wagen.
Wensch niet te worden geëerd als jade noch veracht als gewone steen.
Terugkeer is de beweging van Tau.
Zachtheid is de werking van Tau.
De dingen der wereld ontstaan uit zijn.
Zijn ontstaat uit niet-zijn.
Hooren hoog ontwikkelden van Tau, zoo volgen zij het vol ijver.
Hooren middelmatigen van Tau, zoo houden zij het nu en verliezen het dan weer.
Hooren onontwikkelden van Tau, zoo lachen zij er zeer om.
Lachten zij er niet om, dan zou het Tau niet zijn.
Daarom, welgegrond is het woord:
Tau-licht lijkt duister.
Tau-voortgang lijkt achteruitgang.
Tau-effenheid lijkt ruw.
Hooge deugd lijkt een vallei.
Groote reinheid lijkt schande.
Rijke deugd lijkt ontoereikend.
Sterke deugd lijkt wankel.
Bloote zuiverheid lijkt verdorven.
Als een groot vierkant zonder hoeken,
Een groote vaas in aanleg,
Een groot geluid zonder klank,
Een groot beeld zonder vorm,
Zoo is Tau verborgen en heeft geen naam.
En toch is Tau alleen, wat helpt en volmaakt.
Tau baart een.
Een baart twee.
Twee baart drie.
Drie baart de tienduizenden dingen.
De tienduizend dingen dragen het duister beginsel buiten en het lichtbeginsel binnen.
Door ijlen adem komt samenklank.
Wat de menschen haten is weezen, geringen, onwaardigen te zijn.
En toch noemen zoo koningen en vorsten zich.
Daarom, de een vermindert en vermeerdert toch.
De ander vermeerdert en vermindert toch.
Wat de menschen leeren is ook mijn leering:
De sterken en geweldigen sterven geen natuurlijken dood.
Ik zal ze tot grondslag nemen voor mijn leer.
Het zachtste ter wereld overwint het hardste.
Niet-zijn doordringt wat zonder tusschenruimte is.
Ik weet daardoor de kracht van het niet-doen.
De leer zonder woorden,
De kracht van het niet-doen,
Weinigen onder den hemel zijn er aan toe.
Naam of zelf, wat is nader?
Zelf of goederen, wat is meer?
Verkrijgen of verliezen, wat is erger?
Veel begeeren doet veel verspillen.
Veel vergaren doet veel verliezen.
Wie voldaan weet te zijn, is vrij van blaam.
Wie zich in kan houden, loopt geen gevaar.
Die kan langdurig blijven bestaan.
Groote volmaking is als onvolmaakt,
In gebruik onvergankelijk.
Groote volte is als leeg,
In gebruik onuitputtelijk.
Groote rechtheid is als krom,
Groote bekwaamheid is als dom,
Groote welsprekendheid is als stom.
Beweging overwint kou.
Rust overwint warmte.
Reinheid en rust zijn het rechte onder den hemel.
Het Rijk heeft Tau, en renpaarden bemesten den akker.
Het Rijk is zonder Tau, en strijdpaarden staan bij de grenzen.
Geen zonde grooter dan begeerte te dulden.
Geen onheil grooter dan geen tevredenheid kennen.
Geen ramp grooter dan bezit begeeren.
Daarom: wie den vrede kent der genoegzaamheid, is altijd tevreê.
Mijn huis niet uitgaande, ken ik de wereld.
Mijn venster niet uitturend, zie ik den weg des hemels.
Hoe verder men uitgaat, hoe minder kent men.
Daarom: de Wijze gaat niet, maar weet toch,
Ziet niet, maar noemt toch,
Doet niet, maar volbrengt toch.
Aan studie doen eischt dagelijks meer.
Aan Tau doen eischt dagelijks minder.
Minder en minder tot niet-doen bereikt is.
Met niet-doen kan men alles doen.
Met niet-doen kan men meester der wereld worden.
Met doende te zijn kan men geen meester der wereld worden.
De Wijze heeft geen onveranderlijk hart,
Richt zijn hart naar het hart der honderd geslachten.
Den goede, hem ben ik goed.
Den niet-goede, hem ben ik ook goed.
Deugd is goed.
Den oprechte, hem ben ik oprecht.
Den niet-oprechte, hem ben ik ook oprecht.
Deugd is oprecht.
De Wijze leeft in de wereld vol angst en beven, dat zijn hart door de wereld zal worden verontrust.
De honderd geslachten richten op hem hun oor en oog.
Den Wijze, allen zijn hem kinderen.
Uitgaan is leven, ingaan is dood.
Dertien zijn de dienaren des levens.
Dertien zijn de dienaren des doods.
Ook dertien, die ’s menschen leven drijven naar den dood.
Maar waarom dit?
Wegens het overmatig geleefde leven.
Nu heb ik gehoord van wie goed het leven beheerscht.
Het land doortrekkend, ontmoet hij neushoorn noch tijger.
Ingaand in legers, mijdt hij pantser noch wapen.
De neushoorn vindt er geen plaats om zijn hoorn in te stooten.
De tijger vindt er geen plaats om zijn klauw in te slaan.
Het wapen vindt er geen plaats om het scherp in te steken.
Maar waarom dit?
Omdat hij geen plek heeft, die dodelijk is.
Tau verwekt ze.
Deugd voedt ze.
Materie vormt ze.
Kracht vervolmaakt ze.
Daarom is er geen der tienduizend wezens, dat Tau niet eert en de Deugd niet acht.
Het vereeren van Tau, het achten van Deugd is op niemands bevel, maar eeuwig vanzelf.
Want Tau verwekt ze; Deugd voedt ze, kweekt ze op, brengt leven, vervolmaakt ze, doet rijpen, ontwikkelt ze, beschut ze.
Het brengt voort en rekent niet als eigen.
Het doet en steunt er niet op.
Het kweekt op en is niet als meester.
Dit heet ondoorgrondelijke deugd.
De wereld heeft een oorsprong; dat is ’s werelds moeder.
Als men de moeder kent, kent men het kind.
Wie het kind kent en zich houdt aan de moeder, is buiten gevaar bij ’s lichaams einde.
Zijn doorgangen sluitend, zijn poorten versperrende, zal hij bij ’s lichaams einde zonder zorgen zijn.
Zijn doorgangen openend, zijn zaken reddende, zal hij bij ’s lichaams einde reddeloos zijn.
Het ijle zien heet verlicht.
Zachtheid bewaren heet sterk.
De straling volgende om tot het licht terug te keeren, zoo verliest men niets bij ’s lichaams ondergang.
Dit heet bekleed zijn met eeuwigheid.
Indien ik een weinig kennis had
En in het groote Tau wandelde,
Zoo zou ik de openbaring ervan vreezen.
Het groote Tau is zeer vlak,
Maar het volk mint de zijpaden.
Hoven zeer weelderig,
Dan de velden vol onkruid,
De graanschuren ledig.
Kleederen rijk gekleurd,
Scherpe zwaarden dragen,
Drank en spijs zwelgen,
Goederen en schatten te over hebben,
Dit heet pralen met roof,
Geen Tau voorwaar.
Goed geplant wordt niet ontworteld.
Goed gegrepen gaat niet verloren.
Onafgebroken brengen dien kinderen en kindskinderen offers.
Betracht hij Tau voor zichzelf, dan is zijn deugd waarachtig.
Betracht hij Tau in het gezin, dan is zijn deugd overvloedig.
Betracht hij Tau in de gemeente, dan is zijn deugd vèrreikend.
Betracht hij Tau in den staat, dan is zijn deugd overstroomend.
Betracht hij Tau in het Rijk, dan is zijn deugd aldoordringend.
Daarom naar de persoon beoordeelt men personen.
Naar het gezin beoordeelt men gezinnen.
Naar de gemeenten beoordeelt men gemeenten.
Naar den staat beoordeelt men staten.
Naar het Rijk beoordeelt men het Rijk.
Hoe weet ik dat van het Rijk?
Door dit.
Die overvloed van deugd heeft, lijkt een klein kindje.
Dat steekt geen venijnig gedierte; wilde beesten bespringen het niet, roofvogels tasten het niet aan.
Zijn beenderen zijn week, zijn spieren zijn zwak, toch grijpt het al stevig.
Nog kent het de gemeenschap der seksen niet, en in zijn geslachtsorgaan is al werking.
Dit komt door de volkomenheid van het zaad.
Den ganschen dag schreeuwt het en zijn stem wordt niet heesch.
Dit komt door de volkomenheid der harmonie.
Harmonie kennen heet eeuwigheid.
Eeuwigheid kennen heet verlicht zijn.
Vermeerdering van leven heet geluk.
Begeerte, het leven aandrijvende, heet kracht.
Vanaf hun hoogsten bloei worden de dingen oud.
Dit heet Tau-loos.
Tau-loos vergaat snel.
Die weten, spreken niet.
Die spreken, weten niet.
De Wijze sluit zijn doorgangen,
Verspert zijn poorten,
Mindert zijn scherpte,
Ontwart zijn verwikkeling,
Tempert zijn schittering
En maakt zich gelijk aan het stof.
Dit heet mystieke eenwording.
Hem treft geen liefde.
Hem treft geen vervreemding.
Hem treft geen voorspoed.
Hem treft geen nadeel.
Hem treft geen eer.
Hem treft geen schande.
Daarom wordt hij door heel de wereld geëerd.
Met rechtheid regeert men den staat.
Met listen voert men oorlog.
Met niet-doen wint men het Rijk.
Hoe weet ik dat van het Rijk?
Door dit:
Hoe meer verboden en bepaald is in het Rijk, hoe armer wordt het volk.
Hoe meer scherpe werktuigen het volk heeft, hoe verwarder wordt de staat.
Hoe bekwamer en handiger het volk wordt, hoe meer gekunstelde dingen komen op.
Hoe meer wetten en besluiten worden afgekondigd, hoe meer dieven en roovers er komen.
Daarom zegt de Wijze:
Ik doe niet, en het volk zal vanzelf zich hervormen.
Ik hou van de rust, en het volk zal vanzelf recht worden.
Ik doe geen werk, en het volk zal vanzelf rijk worden.
Ik heb geen begeerten, en het volk zal vanzelf eenvoudig worden.
Als het bestuur armzalig is, wordt het volk welvarend.
Als het bestuur scherp toeziet, lijdt het volk gebrek.
Ongeluk, ach, is waardoor het geluk wordt gedragen.
Geluk, ach, is waarin het ongeluk verscholen ligt.
Wie kent den overgang? Er is geen ophouden aan.
De redelijken worden onbehoorlijk,
De deugdzamen onberekenbaar.
Der menschen verblinding duurt sinds menigen dag.
Daarom: de Wijze is oprecht en kwetst niet,
Zuiver, en beleedigt niet,
Rechtschapen, en overdrijft niet,
Stralend, en verblindt niet.
Om menschen te besturen en den hemel te dienen gaat niets boven spaarzaamheid.
Spaarzaamheid nu is tijdige voorzorg.
Tijdige voorzorg heet sterke opeenhooping van deugd.
Met sterke opeenhooping van deugd is niets onoverkomelijk.
Is niets onoverkomelijk, dan kent niemand zijn grenzen.
Kent niemand zijn grenzen, dan kan hij het Rijk regeeren.
Die de moeder van het Rijk heeft, kan lang aanblijven.
Dit heet een diepe wortel en stevigen stam hebben.
Dit is de weg voor een lang leven en durend inzicht.
Het regeeren van een grooten staat is als het koken van een klein vischje.
Als men het rijk regeert met Tau, krijgen de demonen geen macht.
Niet dat de demonen geen macht krijgen, maar zij schaden de menschen niet.
Niet, dat zij de menschen niet schaden, maar de Wijze schaadt de menschen niet.
Noch de Wijze noch de demonen schaden hen, daarom vloeien hun deugden saam.
Een groote staat, die laag stroomt, doet de wereld saamvloeien, is als ’s Rijks vrouw.
De vrouw overwint den man gestadig door rust.
In rust houdt zij zich laag.
Daarom: als een groot rijk nederig doet tegen een klein, zal het dat kleine winnen.
Als een klein rijk nederig doet tegen een groot, zal het dat groote winnen.
Daarom: de een buigt zich om te winnen, de ander om gewonnen te worden.
Een groot rijk begeere slechts de menschen te vereenigen en te voeden.
Een klein rijk begeere slechts mee te gaan en de menschen te dienen.
Zoo ontvangen beiden hun wensch.
Maar het groote vernedere zich.
Tau is de toevlucht aller wezens,
Schat van den goede,
Steun van den niet-goede.
Schoone woorden kunnen van voordeel zijn.
Edel gedrag kan de menschen verheffen.
Waarom zou men den niet-goede verstooten?
Daarvoor stelde men een keizer in en drie ministers.
Maar beter dan statig de jadeschijf geheven te houden of te rijden met een vierspan is stil te zitten en voort te gaan in Tau.
Waarom vereerden de Ouden Tau zoo?
Luidt het niet: Door zoeken kan het worden gevonden, en die zonde heeft, wordt erdoor bevrijd?
Daarom is het het kostbaarste onder den hemel.
Betracht niet-doen.
Werk aan niet-werken.
Geniet het niet-genieten.
Uw groot zij als klein,
Uw veel als weinig.
Vergeld kwaad met deugd.
Ontwerp het moeilijke als het nog licht is.
Doe het groote als het nog klein is.
’t Moeilijke onder den hemel komt zeker voort uit het lichte.
Het groote onder den hemel komt zeker voort uit het kleine.
Daarom: de Wijze doet nimmer groot.
Daardoor vermag hij het groote te doen.
Die lichtvaardig belooft, houdt zeker weinig woord.
Wie veel makkelijk vindt, ondervindt zeker veel moeilijks.
Daarom vindt de Wijze veel moeilijk.
Vandaar dat hij nooit moeite ondervindt.
Wat in rust is, is licht te houden.
Wat nog komen moet, is licht te voorkomen.
Wat bros is, is licht te breken.
Wat klein is, is licht te verstrooien.
Behandel de dingen voor ze bestaan.
Beheersch ze voor ze tot wanorde komen.
Een niet te omvademen boom groeit uit een fijn sprietje.
Een toren van negen verdiepingen begint met een kleine hoop gronds.
Een reis van duizend mijlen begint met wat onder den voet ligt.
Wie doet, faalt.
Wie grijpt, verliest.
Daarom: de Wijze doet niet en faalt daardoor niet,
Grijpt niet en verliest daardoor niet.
Als het volk doet, faalt het altijd op het punt van slagen.
Zorgt men zoowel voor einde als voor begin, dan zal men niet falen.
Daarom begeert de Wijze het niet-begeeren en eert de moeilijk te verkrijgen goederen niet,
Maakt studie van niet-studie
En wendt zich tot wat de menschen voorbijgaan.
Zoo helpt hij de tienduizend wezens in hun natuurlijken loop, en durft niet te "doen".
De Ouden, die Tau goed betrachtten, zochten daarmee het volk niet verlicht, maar eenvoudig te maken.
Het volk is moeilijk te regeeren, omdat het zoo knap is.
Met knapheid het Rijk regeeren, is ’s Rijks vloek.
Niet met al die knapheid het Rijk regeeren, is ’s Rijks zegen.
Wie dit beide weet, is een voorbeeld.
Altijd dit voorbeeld weten te zijn, heet diepgaande deugd.
Die diepgaande deugd is ondoorgrondelijk, ver en tegengesteld aan de dingen.
Zoo komt men tot groote overgave.
Waarom kunnen stroomen en zeeën koningen aller wateren zijn?
Omdat zij zich weten te vernederen.
Daarom kunnen zij koningen aller wateren zijn.
Daarom: wil de Wijze boven het volk uit staan, dan moet hij in spreken daaronder blijven.
Wil hij voor het volk uit staan, dan moet hij daarachter zich houden.
Zoo staat de Wijze boven en drukt het volk niet,
Staat hij vooraan en hindert het volk niet.
Daarom verheft de gansche wereld hem vol vreugde en wordt hem niet moe.
Hij strijdt niet; daarom is er niemand onder den hemel, die met hem strijden kan.
Allen onder den hemel noemen mij groot, maar ik lijk een mislukte.
Juist omdat ik groot ben, lijk ik een mislukte.
De welgelukten – hoe lang duurt al hun onbeduidendheid.
Ik heb drie kleinoodiën, die ik vasthoud en waardeer.
Het eerste heet medegevoel.
Het tweede heet spaarzaamheid.
Het derde heet nederigheid.
Door mijn medegevoel kan ik dapper zijn.
Door mijn spaarzaamheid kan ik vrijgevig zijn.
Door mijn nederigheid kan ik de eerste zijn.
Maar nu verwerpt men het medegevoel en is toch dapper,
Verwerpt men de spaarzaamheid, en is toch vrijgevig,
Verwerpt men de laatste plaats en wil vooraanstaan.
Dit leidt tot den dood.
Wie strijdt met medegevoel, overwint.
Wie verdedigt met medegevoel, houdt stand.
Wien de hemel beschermen wil, dien geeft hij als geleide het medegevoel.
Een goed aanvoerder is niet krijgszuchtig.
Een goede strijder is niet toornig.
Een goed overwinnaar zoekt geen twist.
Een goed leider houdt zich laag.
Dit heet niet-strijdende deugd.
Dit heet goed menschen weten te leiden.
Dit heet met den hemel een zijn.
Dit was het hoogste der Ouden.
Een ervaren krijgsman zeide: Ik durf niet beginnen, ik wacht liever af.
Ik durf geen duim vooruitgaan; ik ga liever een voet terug.
Dit heet voortgaan zonder te gaan,
Dreigen zonder de armen te strekken,
Opdringen zonder dat men weerstand vindt,
Aangrijpen zonder wapenen.
Geen grooter ramp dan den vijand gering te achten.
Den vijand gering te achten is bijna onzen schat verliezen.
Daarom: waar twee vijandelijke legers elkander ontmoeten, overwint dat met het medelijden.
Mijn woorden zijn heel gemakkelijk te begrijpen, heel gemakkelijk te betrachten.
Maar niemand onder den hemel kan ze begrijpen noch ze betrachten.
Mijn woorden hebben een oorsprong, mijn daden hebben een meester.
Dit wordt niet geweten; daarom kent men mij niet.
Die mij kennen, zijn zeldzaam.
Dat is juist mijn roem.
Daarom: de Wijze kleedt zich grof en verbergt het juweel binnenin.
Weten het niet-weten, dat is hoog.
Niet weten het weten, dat is een ziekte.
Wie ziek is van die ziekte is niet ziek.
De Wijze is niet ziek, omdat hij ziek is van die ziekte.
Daarom is hij niet ziek.
Als het volk niet vreest wat te vreezen is, zal het vreeselijkste tot hen komen.
Vind uw huis niet eng, de plaats, waar gij leeft, niet mistroostig.
Juist als men ze niet mistroostig vindt, is ze niet mistroostig.
Daarom: de Wijze kent zichzelf, maar stelt zich niet in het licht,
Heeft zichzelf lief, maar acht zich niet hoog.
Daarom laat hij dit en neemt hij dat.
Dapper zijn in het durven leidt tot den dood.
Dapper zijn in het niet-durven leidt tot het leven.
Van deze beide is het een schadelijk, het andere nuttig.
Als de hemel iets haat, wie kent er de reden van?
Daarom vindt de Wijze ingrijpen moeilijk.
De weg van den hemel is zoo:
Die strijdt niet en weet te overwinnen,
Spreekt niet en weet toch antwoord te bekomen,
Roept niet en allen loopen toe vanzelf,
Is lankmoedig maar maakt goed plannen.
Het net des hemels is ontzaglijk.
De mazen zijn wijd,
Maar niemand ontsnapt.
Als het volk den dood niet vreest, hoe het dan schrik aan te jagen met den dood?
Als men kon maken, dat het volk altijd den dood vreesde en ik greep en doodde den misdadiger, wie zou dan durven?
Daar is altijd een Scherprechter, die beschikt over den dood.
In plaats van dien eenen Scherprechter te dooden is in plaats van den meester timmerman hout gaan kappen.
Wie in plaats van den timmerman hout gaat kappen, zelden dat hij zich niet in de vingers snijdt.
Het volk heeft honger, omdat zijn vorst te veel belastingen heft.
Daarom heeft het honger.
Het volk is moeilijk te regeeren, omdat zijn vorst te veel "doet".
Daarom is het moeilijk te regeeren.
Het volk acht den dood gering, omdat het te hevig wil leven.
Daarom acht het den dood gering.
Maar hij, die geen acht geeft op het leven, is wijzer dan die het acht.
Als de mensch wordt geboren, is hij zacht en zwak.
Als hij sterft, is hij stijf en sterk.
Als de dingen, het gras en de boomen worden geboren, zijn ze zacht en teer.
Als zij sterven, zijn ze droog en schraal.
Daarom: stijfheid en sterkte zijn volgelingen van den dood.
Zachtheid en zwakte zijn volgelingen van het leven.
Daarom: een leger, dat sterk is, overwint niet.
Een boom, die krachtig is, staat opgeschreven ten doode.
Wat sterk is en groot, is minder.
Wat zacht is en zwak, is meer.
De weg des hemels is als het spannen van een boog.
Wat hoog is, verlaagt het.
Wat laag is, verhoogt het.
Waar teveel is, daar neemt het af.
Waar te weinig is, daar voegt het toe.
De weg des hemels is: af te nemen waar teveel is en bij te voegen waar te weinig is.
De weg der menschen is zoo niet.
Die is af te nemen waar te weinig is en bij te voegen waar te veel is.
Wie kan met zijn overvloed de wereld dienen?
Alleen die Tau heeft.
Daarom: de Wijze doet en steunt er niet op;
Verwerft verdienste en hecht er niet aan.
Hij wil zijn deugd niet doen uitblinken.
Niets in de wereld is zachter en zwakker dan het water.
Maar niets overtreft het in het aantasten van wat hard en sterk is.
Niets dat water daarin evenaart.
Zwak overwint sterk.
Zacht overwint hard.
Niemand onder den hemel, die dit niet weet.
Maar niemand kan het in toepassing brengen.
Daarom zegt de Wijze:
De schande van het Rijk dragen, dat heet het koningsoffer leiden.
De rampen van het Rijk dragen, dat heet koning zijn van het Rijk.
Ware woorden, die tegenstrijdig lijken.
Wordt hevige vijandschap bijgelegd, dan blijft er altijd nog wrok over.
Hoe dit goed te maken?
Daarom houdt de Wijze de linkerhelft van het contract en eischt niet van anderen.
Wie deugd heeft, zorgt te voldoen.
Wie geen deugd heeft, zorgt te eischen.
Het Tau des hemels heeft niet lief.
Maar het helpt altijd den goede.
Laat er een kleine staat met weinig volks en hoofden zijn over tien-
en honderdtallen zonder dat ze worden gebruikt.
Zorg, dat het volk den dood vreeze en toch niet ver weg trekke.
Al zijn er schepen en wagens, laat niemand reden vinden er in te gaan.
Al zijn er kurassen en wapenen, laat niemand reden vinden ze aan te doen.
Laat het volk terugkeeren tot het gebruik der geknoopte koorden.
Dan zal het smaak vinden in zijn voedsel, trotsch zijn op zijn kleederen,
vrede vinden in zijn woning en zich verblijden in zijn zeden.
Al ligt een naburige staat vlak bij, zoodat de hanen en honden van
weerskanten elkanders geluid kunnen hooren, het volk zal oud worden en sterven zonder er gemeenschap mee te hebben gehad.
Ware woorden zijn niet mooi.
Mooie woorden zijn niet waar.
Die goed zijn, zijn niet welbespraakt.
Die welbespraakt zijn, zijn niet goed.
Die weten, zijn niet geleerd.
Die geleerd zijn, weten niet.
De Wijze stapelt niet op.
Hoe meer hij anderen doet, hoe meer houdt hij over.
Hoe meer hij anderen geeft, hoe rijker wordt hij.
De weg van den hemel is: nuttig te zijn en niet te schaden.
De weg van den Wijze is: te doen en niet te strijden.